دنیای ورزش مردانه‌تر از آن است که می‌بینیم

سمیه مسرور| این بی‌مهری رسانه باعث شده تا ورزش بانوان از حمایت بخش خصوصی محروم باشد، چراکه حامیان علاقمند به دیده شدن هستند و وقتی مسابقه‌ای پوشش تصویری نداشته و کمترین اشاره‌ای به اخبار آن می‌شود، قطعاً انگیزه‌ای برای حمایت و سرمایه‌گذاری باقی نمی‌ماند؛ اما کارد جایی به استخوان می‌رسد که متوجه می‌شویم متولیان ورزش در فدراسیون‌ها نیز بهایی به ورزش بانوان نمی‌دهند. در اغلب سایت‌های فدراسیون‌های ورزشی اخبار و مسابقات بانوان سهم بسیار ناچیزی از حجم اطاعات و اخبار منتشرشده را به خود اختصاص می‌دهد.

یعنی اولویت با گروه مردان است و بانوان در لینک جداگانه‌ای به نام بانوان دسته‌بندی‌شده‌اند و در صفحه اصلی جایی ندارند. وارد لینک بانوان فدراسیون‌های ورزشی و سایت باشگاه‌ها که بشوید اغلب بازهم شاهد بی‌مهری خواهید بود. اخبار مختصر، ناقص و نبود جدول مسابقات و بازی‌ها عیناً مشهود است. جالب‌تر اینکه حتی در لینک بانوان و هنگام رصد اخبارشان، در گوشه تصویر جدول لیگ مردان دیده می‌شود. فرقی هم نمی‌کند چه رشته ورزشی را دنبال می‌کنید. تقریباً اوضاع و شرایط در همه‌جا به همین منوال است.

اخبار پراکنده بازی‌ها، نبود مصاحبه با بازیکنان، مربیان، سرمربیان و نایب‌رئیس‌ها خلأ بزرگی است که کمتر رسانه و سایت خبری و فدراسیونی به آن می‌پردازد. انگار دنیای ورزش مردانه‌تر از آن چیزی است که ما می‌بینیم. دغدغه بانوان ورزشکار فقط دستمزد و مبلغ قرارداد نیست و عدم پوشش تصویری مسابقاتشان درحالی‌که با پوشش کامل به میدان می‌روند، نبود بخش خبری ویژه بانوان، عدم انعکاس درست و کافی اخبار مسابقات و تمریناتشان و مسائل ریزودرشت دیگر نیز بر مشکلات پیش روی آنها افزوده است.

رسانه‌ها برای زمین مسابقه و رختکن فلان تیم مردان تیترهایی می‌زنند که انگار بزرگترین فاجعه ورزشی سال رخ‌داده است، اما کمتر کسی به عدم بستن قرار دادن با بانوان ورزشکار و ندادن پولشان اهمیت می‌دهد. اینکه بانوان ورزشکار شاید یک‌صدم یک ورزشکار مرد پول دریافت نمی‌کنند و یا برای اعزام به مسابقات با هزینه شخصی‌شان و بعضاً روی بوفه اتوبوس‌های بی‌کیفیت می‌نشینند دغدغه هیچ رسانه‌ای نیست که اگر بود باید شاهد تغییر شرایط در ورزش گروهی از مردمان این سرزمین می‌بودیم که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.

ما نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهیم ولی به‌اندازه یک‌دهم یک جامعه از امکانات و زیرساخت‌های ورزشی سهم نداریم. این درحالی‌که است که می‌گویند ورزش ضامن سلامتی جامعه است وزنان سالم می‌توانند نسل سالم و جامعه‌ای سالم را تربیت و تضمین کنند.