جنگل‌بانی هنر است
شب از نیمه گذشته بود. صدای خِرخِر اره چوب‌بری لابه‌لای درخت‌های بلوط پیچیده بود و سکوت وهم‌انگیز شب را می‌شکست. سودجویان در آن‌وقت شب به جان درخت‌های بلوط افتاده بودند و بی‌محابا آن را قطع می‌‌کردند. قرار بود چوب‌ها را به روستای مجاور ببرند و در داخل کوره‌ها به زغال تبدیل کنند. همزمان با این اتفاق، تلفن علیرضا حیدری که در جنگل مشغول به خدمت بود، زنگ می‌خورد و گزارش این فاجعه را به او می‌دهند. حیدری با رئیس خود همراه می‌شود و با همدیگر به دنبال ماشین حمل چوب‌های بلوط میروند. گلوگاه را می‌بندند. حیدری به بالای ماشین حمل چوب می‌رود تا آن را متوقف کند؛ اما راننده، گاز خودرو را می‌گیرد و بدون توجه به او به حرکتش ادامه می‌دهد.
شب از نیمه گذشته بود. صدای خِرخِر اره چوب‌بری لابه‌لای درخت‌های بلوط پیچیده بود و سکوت وهم‌انگیز شب را می‌شکست. سودجویان در آن‌وقت شب به جان درخت‌های بلوط افتاده بودند و بی‌محابا آن را قطع می‌‌کردند. قرار بود چوب‌ها را به روستای مجاور ببرند و در داخل کوره‌ها به زغال تبدیل کنند. همزمان با این اتفاق، تلفن علیرضا حیدری که در جنگل مشغول به خدمت بود، زنگ می‌خورد و گزارش این فاجعه را به او می‌دهند. حیدری با رئیس خود همراه می‌شود و با همدیگر به دنبال ماشین حمل چوب‌های بلوط میروند. گلوگاه را می‌بندند. حیدری به بالای ماشین حمل چوب می‌رود تا آن را متوقف کند؛ اما راننده، گاز خودرو را می‌گیرد و بدون توجه به او به حرکتش ادامه می‌دهد.
رئیس او با سرعت به دنبال ماشین می‌رود تا بالاخره به پاسگاه می‌رسد و با همکاری آنها جلوی ماشین سودجویان را می‌گیرند و حیدری می‌تواند از ماشین پایین بیاید. حالا سال‌های سال از این ماجرا می‌گذرد؛ اما علیرضا حیدری،آن اتفاق و همچنین خیلی از اتفاق‌های دیگری را که در طول سال‌هایی که حفاظت و پاسبانی از جنگل را به‌عهده داشته است را به‌خوبی به‌یاد می‌آورد. همان اتفاق‌هایی که حالا و بعد از گذشت 29 سال از زمانی که پا به این عرصه گذاشته است، هنوز هم تکرار می‌شود و تمامی ندارد. او که در حال حاضر رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان گلپایگان است، در شهرها و شهرستان‌های مختلفی فعالیت کرده است؛ اما سخت‌ترین سال‌های فعالیتش را مربوط به زمانی می‌داند که در استان چهارمحال و بختیاری کار می‌کرده؛ چرا که وسعت جنگل‌ها در این استان بسیار زیاد است و بهره‌برداران نیز انسان‌هایی فقیر هستند که وابستگی بسیار زیادی به این جنگل‌ها دارند. حیدری که سال‌ها دستی بر آتش دارد و مشکلات جنگل‌بان‌ها را از نزدیک مشاهده کرده، در این‌باره به گفت‌وگو با اصفهان‌زیبا پرداخته است. حیدری حدود 29 سال است که در سمت‌های مختلف در منابع طبیعی فعالیت کرده و در استان‌هایی همچون چهارمحال و بختیاری و اصفهان حضور داشته است؛ اما سخت‌ترین سال‌های کاری‌اش را مربوط به سال‌هایی می‌داند که در شهرستان لردگان مسئول واحدهای مرتع، جنگل، بهره‌برداری و مسئول امور زمین در آنجا بوده است. ماحصل این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید. آن‌طور که او می‌گوید: قانون ملی شدن جنگل‌های کشور 27دی1341تصویب شده است. به موجب این قانون از زمان تصویب آن تاکنون، اراضی و جنگل‌ها جزء اموال عمومی کشور به شمار میروند.
بازی با جان خود
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان گلپایگان در بخش دیگری از سخنانش، تصریح می‌کند: آن‌طور که در قانون آمده است: حفظ، احیا، توسعه و بهره‌برداری از این منابع به عهده سازمان منابع طبیعی است. وی با اشاره به مشقت‌های کار جنگل‌بانان ادامه می‌دهد: جنگل‌بان، ماموری است که مدام در عرصه‌های طبیعی حضور دارد؛ از آنجایی که همواره سوءاستفاده‌هایی از اراضی ملی می‌شود و سودجویان دائما به فکر قطع درختان و استفاده از چوب آنها هستند، جنگل‌بان‌ها وظایف خطیری را به‌عهده دارد و با جان خود بازی می‌کنند. تعداد زیاد شهدای جنگل‌بان نیز سندی بر این ادعاست. یادم می‌آید که در سال 62 نیز به سمت تعدادی از جنگل‌بان‌ها تیراندازی شد. رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان گلپــایگان در ادامــه حــرف‌هــایش به سختـــی کـــار جنــگل‌بان‌ها در منــاطق شمــالی و غــربی کشــور اشاره می‌کند و می‌گوید: به دلیل ازدحام جنگل‌هادر این نواحی و کیفیت چوب درختان برای تهیه زغال، کار جنگل‌بان‌ها در این مناطق بسیار سخت است و آنها با خطرات زیادی روبه‌رو هستند.
شغلی که وقت و بی‌وقت نمی‌شناسد
رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان گلپایگان می‌افزاید: جنگل‌بان‌ها وظایف بسیار زیادی دارند. از جمله نظارت بر عرصه‌های منابع طبیعی و شناسایی آفات و بیماری‌های عرصه های جنگلی، حفاظت در برابر آتش‌سوزی و کمک به آتش‌نشان‌ها در هنگامی که جنگل‌ها دچار حریق می‌شوند، برخورد با متخلفان و متجاوزان به عرصه‌های طبیعی و همچنین گشت و مراقبت از حوزه تحت نفوذ منابع طبیعی. جنگل‌بان‌ها مدام در عرصه‌های طبیعی گشت می‌زنند و مواظب هستند که کسی دست از پا خطا نکند. کار آنها وقت و بی‌وقت هم ندارد؛ اما در ماه‌های اسفند و فروردین و اردیبهشت که این مناطق ییلاقی می‌شوند، کار جنگل‌بان‌ها هم چند برابر می‌شود.
لزوم آموزش به جنگل‌بانان
حیدری در بخش دیگری از سخنانش تصریح می‌کند: از سال 87 با مجوز مقام معظم رهبری، یگان حفاظت در منابع طبیعی شکل گرفت و بر اساس آن، جنگل‌بان‌ها نیز در قالب این یگان قرار گرفتند و همگی به لباس متحدالشکل ملبس شدند. همچنین تمامی جنگل‌بانان آموزش‌های لازم را فرا می‌گیرند. این آموزش‌ها بسیار سودمند هستند و باعث می‌شود که جنگل‌بانان‌ها با مسائل و مشکلاتی که در شغلشان وجود دارد به‌خوبی آشنا شوند. اینگونه که رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان گلپایگان می‌گوید: جنگل‌بانی حرفه نیست، بلکه سراسر عشق و هنر است. پس اگر کسی عاشق این کار نباشد، نمی‌تواند دوام بیاورد و با این حقوق اندک به شغل خود ادامه دهد.