چگونه برای ازدواج تحقیق کنیم؟

در هفدهمیـــن جلســــه از ســـلــــســـــله نشست‌های راحیل که با عنوان انتخاب عاقلانه، زندگی عاشقانه و با موضوع معیار‌های انتخاب همسر‌ است، دکتر امیر‌حسین بانکی به بررسی چگونگی تشخیص معیارها در طرف مقــــابــــل و روش‌های تحقیق پرداخـــــت کــــه به چکیده‌ای از آن اشاره می‌شود:

در زمینه تحقیق این قدر موضوع مهم است که هر زمان انسان دچار شکست در ازدواج و طلاق می‌شود اولین پرسش از او این است که آیا تحقیق نکرده بودید؟
تحقیق را در ازدواج باید جدی گرفت. اصل اساسی در تحقیق این است که با جهت‌گیری نباید تحقیق کرد. یعنی بعضی افراد تصمیم خود را گرفته‌اند و صرفا برای قانع کردن خود به دنبال تایید تصمیم خود در تحقیق هستند که این کار درستی نیست. تحقیقات باید برای شناخت طرف مقابل باشد.

تحقیقـــات را باید در پنج جهت انجام داد:
1.محیط مســــکن و زندگی افــــراد: تحقیق از همسایه‌ها و محل زندگی جدید خیلی کاربرد ندارد و باید از محل زندگی گذشته تحقیق کرد. برخلاف بقیه قسمت‌های تحقیق که باید شرایط جدید را تحقیق کرد، در تحقیق از محل زندگی اولویت با محل سکونت گذشته افراد است. در تحقیق از همسایه‌ها و محل سکونت انسان، به روحیات و فرهنگ خانواده پی می‌برند.
2.محیط کار فعلی و قبلی: در بعضـــی مواقع محیط‌های کار اطلاعاتی مفید درباره نحوه آداب و معاشرت افراد به ما می‌دهند.
3.مــــحـــــل تحصیــــل: در مرحله تحقیق برای محــــل تحصیــــل بایــد محیط فعلـــــی و یـــــک مرحله قبل تر را تحقیق کرد و نه قبل‌تر از آن.
4.محیــــط فــامـــیـــــل و بستگان:کسانی که بــه صورت عروس و داماد با این خانواده وصلت کرده‌اند بهتر از عمــو و دایی و‌... می‌توانند این خانواده را قضاوت کنند.
5.کسانی که بــــا ایـــن خانواده مسافرت رفته باشند. در جلسه خواستگاری وقتی پسر و دختر با هم صحبت می‌کنند وظیفه مادران این است که به جای پرداختن به صحبت‌های بی‌محتوا، به صورت غیر‌مستقیم و در لابه لای‌صحبت‌هایشان یک سری از اطلاعات که منجر به شناخت فرهنگ خانواده طرف مقابل می‌شود را بگیرند...

ترجیح تطابق فرهنگی بر احساسات
احساسات آدمی مانند شعله‌های آتشی است که تا شعله‌ور است اطراف را روشن می‌کند و دیده‌ها را به سوی خود جذب می‌کند؛ اما وقتی آن شعله فروکش کرد، دیگر آن جلوه‌ها را ندارد. بنابراین کفویت و تطابق فرهنگی را بر احساسات ارجح بدانید. به افرادی که می‌خواهند دو نفر را به هم معرفی کنند، سفارش می‌کنیم فقط به خوب بودن دختر و پسر توجه نداشته باشند. بررسی کنند و ببینند آیا خانواده آن دو جوان با هم تطابق فرهنگی دارند یا نه؟ از نظر اعتقادی و فرهنگ اجتماعی و اقتصادی دو خانواده را ارزیابی کنند، سپس به طرف مقابل معرفی کنند. برای شناسایی میزان ایمان و آرامش افراد، مسئله سوءظن در جامعه ملاک و معیار خوبی است. اگر دقایقی را با کسی سخن بگویید، میزان ایمان خود را نشان می‌دهد. مشخص می‌شود آیا این فرد آدم بدگمانی هست یا نه. گاهی فردی را می بینید انسان متدینی است، نمازش را هم اول وقت می‌خواند؛ اما به امام جماعت و نمازگزاران مسجد بدگمان است. می‌گوید این مردمی که در نماز جماعت شرکت کرده‌اند افرادی کلاهبردارند و برای ریا به جماعت حاضر شده‌اند! فلان آقا را می‌بینی، پرونده‌اش نزد من است! به هر‌حال به همه چیز بدبین و بدگمان است. بدیهی است چنین فردی ایمان ندارد. هر‌چند بسیار متدین و متشرع از خود جلوه دهد. این سوءظن و بدگمانی نشان از ناآرامی روح اوست؛ زیرا احساس امنیت نمی‌کند پس ایمان ندارد. ایمان در آرامش و حسن خلق و حسن ظن نسبت به دیگران موثر است.