بهشت گلپایگان، جهنم شده است

ایسنا:یک عضو شورای روستای دیزیجان گفت: دیوان عدالت اداری کشوری رأیی را صادر کرده است و حق اهالی این روستا را به رسمیت شناخته، اصفهان نیز به این رای اعتراضی نکرده است، اما متاسفانه امور منابع آب گلپایگان به رای دیوان اعتراض گذاشته است.
علی اکبر مردانشاهی در جمع اهالی روستای دیزیجان شهرستان گلپایگان اظهار کرد: بزرگترین مشکل این روستا معضل آب کشاورزی است. دو روستای غرقاب و دیزیجان بهشت گلپایگان بود، اما الان جهنم شده است، یک روزی جوی‌های آب روستا هرانگ بود، اما امروز چکه‌ای آب برای کشاورزی ندارند. این دو روستا حق آبه چند هزار ساله دارد، اما مسئولان پشتیبانی نمی‌کنند، نامه نگاری می‌کنند، اما نمی‌نویسند حق این روستا باید داده شود.
وی ادامه داد: دیوان عدالت اداری کشوری رأیی را مبنی بر اینکه روستای دیزیجان حق آبه دارد صادر کرده و حق اهالی این روستا را به رسمیت شناخته، اصفهان نیز به این رای اعتراضی نکرده است، اما متاسفانه امور منابع آب گلپایگان به رای دیوان اعتراض گذاشته است، مبنی بر اینکه چشمه‌های دیزیجان چشمه نیست بلکه زهکش و چاله است!
عضو شورای روستای دیزیجان گفت: امور منابع آب گلپایگان می‌گوید قانونی وجود ندارد که بر اساس آن به جای چشمه مجوز چاه بدهیم، در حالی که قاضی پرونده بر اساس قانون موجود رأی دادگاه را به نفع این روستا صادر کرده و حق آبه این روستا را به رسمیت شناخته است.
مردانشاهی افزود: ما از مردم این کشور هستیم، اما حق ما را نمی‌دهند، تقسیم عادلانه آب کجاست؟ آبی که حق این روستا است را نمی‌دهند، اما ساعتی 11 هزار تومان به ما آب می‌فروشند. بر اساس قانون هر منطقه‌ای به علت چاه‌های بی رویه، توسعه کشاورزی یا صنعت، چشمه سارها، قنوات و چاه‌های آن خشک شود دولت موظف است خسارت را جبران کند یا تامین آب کند، حال چه کسی این قانون را برای ما اجرا می‌کند. اکنون اهالی این روستا توان پرداخت سالانه 300 هزار تومان حق بیمه خود را ندارند.
وی خاطر نشان کرد: امروز حق دو روستای غرقاب و دیزیجان را دارند از زیر زمین می‌برند، چه کسی می‌خواهد به داد ما برسد؟ نمی‌خواهیم ثروتمند شویم فقط می‌خواهیم زنده بمانیم. اکنون زوری نفس می‌کشیم، خسته شدیم از بس دنبال مسئولان رفتیم اما کسی به داد ما نرسید.