احساس لطیف همراه با آرامش

نمایشگاه نقاشی فریده پسنده و نرگس چقاجردی می تواند هم به عنوان یک نمایشگاه دونفری نگاه شود و مورد بررسی قرار گیرد و هم توانایی این را دارد که به عنوان دو نمایشگاه انفرادی همخوان دیده شود.

پسنده متولد: 1339 آبادان و دانش آموخته کارشناس صنایع دستی دانشگاه هنر و هنر آموز هنرستان های فنی و حرفه ای اصفهان، مولف کتاب کودک «رنگ آمیزی ترنج»، زیر نظر محمد خلیلی کسب تجربه نقاشی کرده است. با توجه به علاقه مندی وی به شهر اصفهان، فضاهای سنتی و نقوش قالی، آثار ارائه شده در این نمایشگاه بر پایه نقوش ایرانی و فضاهای نمادین است. در این مجموعه آثار سعی کرده نقاشی هایش را با بیانی ساده به شیوه ای که فرهنگ و هویت ایرانی در آنها حفظ شود ارائه دهد. وی می گوید:«اصفهان میراث دار فرهنگ سنتی است و محیطش ایجاب می کند که برای حفظ و نگهداری آن هر کس به نوبه خود قدمی بردارد.» و ادامه می دهد:«عناصر اصلی بکار گرفته شده در این آثار که بیشتر خودنمایی می کند، درخت سرو، معماری سنتی، نقوش قالی و شیشه های رنگی است. هنگام کار، هر زمان که قلم مو را به رنگ آغشته می کنم و بر سطح بوم نقاشی حرکت می دهم، احساس لطیفی همراه با آرامش را برای من ایجاد می کند و خودم را در فضایی با طبیعتی نمادین و کوچه پس کوچه های قدیمی و گاه نقوش فرش های شسته شده و آویزان بر بام خانه های کاهگلی و یا هاله ای از نورهای رنگین شیشه های رنگی می بینم.». از وی در این نمایشگاه 26 تابلو نقاشی به نمایش گذاشته شده است.

همچنین چقاجردی متولد 1357، دانش آموخته کارشناسی ارشد نقاشی و کارشناسی گرافیک ، دبیرآموزش و پرورش ، عضوانجمن نقاشان استان اصفهان با تجربه شرکت در نمایشگاه های گروهی و کسب رتبه برتر نقاش دیگر این مجموعه است. وی کارهای خود را در زیر گروه سمبلیسم می داند. وی درباره سمبلیسم می گوید:«هنرمند سمبلیسم دنیای رویا را انتخاب می کند و به جستجوی سرچشمه های پنهان و مرموز تفکر خیال می پردازد.». همچنین این هنرمند درباره تاریخ و علت پیدایش سمبلیسم می گوید:« 2 دهه آخر قرن 20 پس از رمانتی سیسم و رئالیسم جنبش جدیدی به نام سمبلیسم راه اندازی شد. همانطور که ادامه منطقی رئالیسم به امپرسیونیسم منجر شد، ادامه رمانی سیسم هم سمبلی سیسم ختم شد. سمبلیسیم در اصل یک جنبش اولی بود واکنشی در برابر ناتورالیسم و رئالیسم بود ». از نظر او نمادها به چند دسته تقسیم می شوند:نمادهای قراردادی: صندلی، کفش، نمادهای طبیعی: کبوتر، درخت، نمادهای هندسی: شمسه، گل عباسی، بته جقه و نماد ریاضی: اعداد. و ادامه می دهد که : «نماد یک زبان و به صورت شکل است». وی همچنین معتقد است که:« اگر هنر به حقیقت چیزی می پردازد باید به سمبلیسم روی بیاورد. یعنی، شکلی می سازیم که عین مشاهداتمان است. سمبلیسم اشاره دارد که ما ذهنیت داریم و ذهن ما شکل می سازد و ما از طریق ذهن به عین می رسیم اثبات می کنیم که خیال ذات هنر است. زیبایی ذاتی هنر مثل حقیقت زیباست. راه یابی حقیقت از طریق عین نیست بلکه از طریق ذهن صورت می گیرد».. وی در همین راستا به شناخت خودش از کفش اشاره می کند و می گوید:« مثلا کفش می تواند به اعتقادات آدم ها در مسجد اشاره می کند. می تواند شخصیت آدم ها، جفت شدن، هماهنگ بودن، هم سو بودن و هم جهت بودن را نشان بدهد. جفت شدن کفش ها نشان آرامش و احترام به معبود است و ...». وی در کنار کفش از نمادهایی چون ماهی، اسلیمی، 8 ضلعی، دایره، آب، پرنده و 40 استفاده می کند و برای هر کدام اشاره های معنایی و تاریخی در فرهنگ ایران را شاهد می آورد. در دید او ماهی روی سفال های ایران باستان نماد برگشت و حرکت است و کنار آینه قرار می گیرد. برای او اسلیمی بازگو کننده این است که «از کجا آمده ایم به کجا می رویم» و نماد آب: نماد ادراک، نماد روشنایی و پاکی، نماد روشنایی، تفکر و کمال است و پرنده ها نماد انسان ها هم هستند. وی 16 اثر با تکنیک ترکیب مواد در این نمایشگاه دارد.