تبریزی؛ عصیانگری احساسی
بازیکنان یاغی و ناآرام همواره دربازیهای حساس کنترل اعصاب خود را از دست میدهند و لطمات جبرانناپذیری به پیکره تیمشان وارد میکنند. این مدل فوتبالیستها که عموماً هم بازیکنان با تکنیک و جنگندهای هستند درست در لحظاتی که باید بر اعصابشان مسلط باشند از کوره در میروند و با حرکاتی تمام احساسی تیمشان را تا ورطه نابودی پیش میبرند.
بازیکنان یاغی و ناآرام همواره دربازیهای حساس کنترل اعصاب خود را از دست میدهند و لطمات جبرانناپذیری به پیکره تیمشان وارد میکنند. این مدل فوتبالیستها که عموماً هم بازیکنان با تکنیک و جنگندهای هستند درست در لحظاتی که باید بر اعصابشان مسلط باشند از کوره در میروند و با حرکاتی تمام احساسی تیمشان را تا ورطه نابودی پیش میبرند. در بازی ذوبآهن با تراکتورسازی دو بازیکن درست چنین وضعیتی داشتند و باکارت قرمز داور اخراج شدند. تنها تفاوت اینجا بود که تیم یکی از بازیکنان خاطی به فینال جام حذفی رسید اما تیم آن دیگری با جام خداحافظی کرد. مرتضی تبریزی و جاسم کرار بازیکنانی بودند که تورج حق وردی داور بازی تردیدی در اخراجشان از زمینبازی به خود راه نداد اما تفاوت اینجا بود که مهاجم ذوبآهن در دقیقه هفتاد به رختکن هدایت شد و هافبک عراقی تراکتوریها در دقیقه 110 و پس از خروج از زمین کارت قرمز داور را جلوی چشمانش دید. این دو کارت در رقم خوردن نتیجه بازی بسیار تأثیرگذار بود. در همان دقیقهای هفتادی که کاپیتان دوم ذوبیها کار زرد دوم را دریافت کرد و از بازی اخراج شد تیم اصفهانی با یک گل از حریف پیش بود اما در کناره خط طولی زمین بین او و دو بازیکن حریف درگیری به وجود آمد که داور بهدرستی خطای تبریزی را گرفت. این اعلام خطا عاملی شد تا مهاجم ذوبی آهن داور را با تندترین ادبیات مورد سرزنش قرار دهد و تا جایی به کارش ادامه داد که حق وردی چاره جز اخراج او پیدا نکرد. درست از همین دقیقه بازی فشار تراکتوریها برای به ثمر رساندن گل تساوی بازی شدت بیشتری پیدا کرد و با خروج مهاجم فرصتطلب میزبان که با 9 گل عنوان دومین گلزن لیگ در نیمفصل را هم به خود اختصاص داده است، مدافعان تراکتور نفسی بهراحتی کشیدند؛ بهخصوص هادی محمدی که قلعهنویی وظیفه یارگیری با مهاجم خطرناک ذوبآهن را به او سپرده بود. در صحنه گل تساوی تیم سرخپوش تبریزی هم شاید حضور همین بازیکن اخراجی در خط دفاعی میتوانست تأثیرگذار باشد تا فرزاد حاتمی با پرشی بلند و چرخش سری حرفهای دروازه مظاهری را باز نکند.
آرامتر باش پسر
مرتضی تبریزی در طول 15 بازی لیگ برتر تنها یکبار از داور کارت زرد گرفته است اما همیشه این بازیکن را در حال غر زدن و دعوا کردن با داور دیده میشود. این فوتبالیست همدانی تحت هیچ شرایطی با سوتهای داور که بعضاً هم اشتباه بوده کنار نمیآید و بهراحتی آب خوردن کنترلش را از دست میدهد. در همین بازی با تراکتور اگر در آن صحنهای که حق وردی خطایش را اعلام کرد توپ را به بازیکنان حریف میداد و از معرکه دور میشد بزرگترین خدمت را به خودش و تیمش میکرد که متأسفانه چنین نکرد. اخراجی که ذوبآهن را مجبور کرد 20 دقیقه در زمان قانونی بازی و 20 دقیقه هم در وقت اضافه 10 نفره با تیم آمادهای چون تراکتورسازی بجنگد. از سوی دیگر این اخراج میتوانست به قیمت غیبت او در بازی فینال هم تمام شود که با شکست ذوبآهن پرونده تیم سبزپوش اصفهانی بسته شد. ذوبیها پس از حذف از جام حذفی حالا باید در لیگ برتر به دنبال آرزوهایشان که حداقل کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیاست بگردند. آنها در دو فصل گذشته با قهرمانی در جام حذفی از مسیری بسیار آسانتر به این مهم رسیدند؛ پروژهای که در فصل جاری توفیق اجرایی کردن آن را پیدا نکردند. بر این اساس بازیهای نیمفصل دوم اهمیت دوچندانی برای شاگردان مجتبی حسینی پیدا میکند و از بد حادثه آنها در نخستین بازی برگشت باید بدون تبریزی با سیاهجامگان روبرو شوند. این هم یکی دیگر از ضربههای جبرانناپذیری است که اخراج بدون دلیل مهاجم ذوبآهن به تیم اصفهانی وارد کرد. بازی با تیم مشهدی قرار است روز جمعه 21 دیماه در فولادشهر برگزار شد و تبریزی نیز اجازه حضور در زمینبازی را ندارد. پس او باید با حسرت تمام از روی سکوها تماشاگر بازی همبازیانش باشد و غبطه حرکت اشتباه 10 روز قبل خود را بخورد.
تیم ملی شوخی نیست
مرتضی تبریزی برای چندمین بار به تیم ملی دعوتشده است. مهاجم گلزن ذوبآهن که در اردوی پیشین هم حضور داشت و در آخرین مرحله خط خورد، دوباره مورد اعتماد کی روش قرارگرفته تا بخت خود را برای حضور در جام جهانی روسیه بیازماید. او به همراه 3 همتیمی دیگرش یعنی احسان پهلوان، وحید محمد زاد و رشید مظاهری پس از بازی با تراکتور شبانه خودشان را به تهران رساندند تا در اردوی تیم ملی حاضر شوند. تبریزی در این اردو فرصت پیدا میکند تا تواناییهایش را دوباره به رخ سرمربی پرتغالی تیم ملی بکشد اما نباید فراموش کند کی روش با هیچ بازیکنی شوخی ندارد و کوچکترین بیانضباطی را تحمل نمیکند. این بدان معناست که اگر غرولندهای تبریزی در تمرینات و بازیهای دوستانه تیم ملی ادامه پیدا کند احتمال خط خوردنش بسیار بالا خواهد رفت چراکه یک بازیکن عصبانی برای به آتش کشیدن تمام نقشههای سرمربی هر تیمی کفایت میکند.