چاوشی خوانی، یادگار دوره صفویه
چاوشی خوانی را اغلب، آواز ویژه بدرقه یا پیشواز زائران اماکن متبرکه میدانند که از دوره صفویان رایج شد. سرایندگان اشعار چاوشی نامعلوم است و به همین دلیل بعضی از این اشعار، بدون قافیه مرتب است. چاوشی در دستگاه چهارگاه ردیف ایرانی، بدون ساز و با دو یا چند خواننده خوانده میشد.
اصفهان امروز- قاسم هاشمی:
پدرم از کودکی، مداحی سنتی و سحرخوانی اجرا میکرد. من هم نقالی، پردهخوانی و هنرهای آیینی مختلف را اجرا میکنم که چاوشی خوانی هم جزء آنها است. چاوشی خوانی برای بدرقه و استقبال کاروانهای زیارتی خوانده میشده است. این هنر آیینی برای پیشواز و وداع ماه رمضان و اعلام عید فطر هم کاربرد داشته، در طول ماه رمضان هم به شیوه چاوشی خوانی، مناجات خوانی و سحرخوانی میشده است. چند سال پیش در عصارخانه شاهی، قطعه پیشواز ماه رمضان را چاوشی خوانی کردم و پیش از آنهم برای بدرقه و پیشواز کاروانهای زیارتی و در همایشهای مناجات خوانی خواندهام.
چاوشی خوانی از دوره صفویه شکل گرفت و چاوشی خوانها جزء دسته مداحها و سخنورها بودند که بعد از صفویه، مثل پردهخوانها برای ترویج تشیع آغاز به فعالیت کردند. چاوشی خوانی در اصفهان و شهرهای دیگر کشور رایج بوده است. شاید اشعار و گویشهای چاوشی خوانیهای نقاط مختلف کشور متفاوت باشد، اما در کلیت تفاوت زیادی باهم ندارند. از چاوشی خوانهای اصفهان چیزی در دستمان نیست. اشعار چاوشی خوانی هم اغلب مناجات با خدا و مدح اهلبیت بوده است.
یکی از اشعار معروف چاوشی خوانی با این دو بیت شروع میشود: «شب خیز که عاشقان به شب راز کنند/ گرد در و بام دوست پرواز کنند/ هر جا که دری بود به شب در بندند/ الا در دوست را که شب باز کنند».
هنرهای آیینی مناطقی مثل کردستان، مازندران و گیلان، رنگ و بوی ویژه خود را دارند و برای مثال در علیآباد کتول مازندران، چاوشی خوانهای قدیمی به شیوه ویژه آن منطقه اجرا میکنند. درباره اصفهان چنین نیست، چراکه موسیقی مقامی در آیینهای سنتی اهمیت زیادی دارد و اصفهان بهجز موسیقی زورخانهای، موسیقی مقامی ندارد. یکی از قطعههای چاوشی خوانی، توبهنامه است که در اشعار آن، اسامی ائمه به ترتیب ذکر میشود. ازلحاظ موسیقیایی هم چاوشی خوانی حالت اعلام دارد. برای مثال دیدهایم که در تعزیه وقتی اولیاخوان شروع به صحبت میکند، با درآمد ویژهای در دستگاه خاصی اعلام حضور میکند و گویش او حالت بانگ زدن، جار زدن، خبر کردن و مخاطب خواستن دارد. چاوشی خوانی هم، چنین است و موسیقی آن در دستگاههای ویژهای اجرا میشود.
هوشنگ جاوید که کارشناس موسیقی آیینی و مقامی است، در حال آمادهسازی یک کتاب و سیدی درباره چاوشی خوانی است و صدای مناجات خوانها و سحرخوانها را ضبط میکند. ما هم قبلا یک سیدی در استودیوی حوزه علمیه ضبط کردهایم که هنوز توزیع نشده است.
وقتی چند سال پیش در بازار قیصریه، چاوشی خوانی کردیم، مردم واکنشهای متفاوتی نشان دادند. برخی قدیمیتر بودند و قبلا چاوشی خوانی را دیده بودند و برخی نه. چاوشی خوانی در قالب کاروان پیشواز از ماه رمضان، همراه با نقالی اجراشده، ولی تاکنون اجرای مستقل چندانی نداشته و به همین دلیل گاه برخی واکنشهای منفی ناشی از ناآگاهی به اجرای ما شده، گرچه اجرای ما باعث علاقه و کنجکاوی برخی درباره این هنر هم شده است. اگر کسی توانایی اجرای موسیقی داشته باشد، میتواند چاوشی خوانی کند و لازم نیست مثل نقالی، یک نقال حرفهای باشد، ضمن اینکه چاوشی خوانی نباید به تصنیفخوانی یا مداحی نزدیک شود.
چاوشی خوان اصفهانی