گفتگو با توانیابان موسسه نیکوکاری مهر کاشان

همزمان با روز پرستار به موسسه کاشانه مهر سری میزنیم جایی که توانیابان زیادی در این مجموعه به آموزش و تحصیل مشغولند
در این موسسه توان یابانی را دیدیم که علاوه بر محرومیت جسمانی از هوش و استعداد فراوانی برخوردار بودند یکی از این توانیابان مریم آرمون دختری که در دی ماه ۱۳۹۱ با یک سرماخوردگی ساده دچار بیماری ناشناخته ای شد و به مدت ۹ ماه بستری در آی سی یو به منزل منتقل میشود .
مریم آرمون بعد از گذشت ۵ سال در روز پرستار ضمن تشکر از تمامی پرستارانش چنین میگوید : در تاریخ ۱۸/ ۱۳۷۶ پدرم را از دست دادم و هیچ خاطره ای از ایشون به یاد ندارم.
وی میگوید مادرم خواهرهایم و دیگر فامیل خیلی برای من زحمت کشیدند ولی خواهرم زهرا از زندگی خود گذشت تا من بهبود یابم .
زهرا از آسایش و رفاه خود زد و مانند یک پرستار تمام وقت بر بالینم از من مراقبت کرد طوری که من دیگر احساس دردی ندارم هفته ای دوبار مرا به کار درمانی میبرد امیدوارم که هرچه زودتر نتیجه زحماتش را بگیرد و من بهبودی کامل خود را بدست آورم .
مریم جان روز میلاد حضرت زینب (ص) را روز پرستار نامیده اند در این روز چه پیامی برای پرستاران دارید؟
مریم با بغض و اشک میگوید :به دلیل پرستاری حضرت زینب(ص) از بچه های اقا امام حسین(ع)
من خوب درک میکنم پرستار چگونه از خود و زندگی خود برای تسکین درد بیمار میزند .
پرستار با تمام وجود به بیمارش عشق می ورزد و این گونه به کارش زینب گونه تقدس میدهد.
مریم و زهرا هر دو اشک میریزند
مریم میگوید حتی تصور جدایی از زهرا نیز برایم سخت است و مطمئنم که خواهرم نیز با عشق تمام به من زندگی و آینده اش را وقف من کرده است.
حرف اخر:
از موسسه کاشانه مهرتشکر میکنم که به مشکلات ما رسیدگی میکند.تا ما در فضایی پر از آرامش با دوستانمان از زندکی لذت ببریم و از مردم نیز میخواهیم که به ما مانند مردم عادی جامعه نگاه کنند
و از تمامی پرستاران و پزشکان خود تشکر میکنم
و همچنین از شما که مطالب من را در هفته نامه خود چاپ میکنید.
در این خصوص با خواهر مریم هم گفتگویی میکنیم
زهرا ارمون از بیماری خواهرش میگوید : مریم از ۵ سال پیش به علت سرما خوردگی دچار بیماری التهاب نخاعی شد و حرکت و کنترل خود را از دست داد
توی بیمارستان حالش بد بود و به دستگاه تنفس وصل بود
ابتدا به علت ناشناخته بودن مریضی او در بخش ویژه بستری بود و ما را راه نمیدادند و خواهرم تنها بود ولی بعداز گذشت ۵ روز و تشخیص بیماری وی ما در کنارش بودیم و تا الان سعی کرده ام همیشه در کنارش بمانم تا تحمل درد ورنج برایش آسان شود
این همه ایثار و فداکاری را برای خدا انجام میدهی یا برای خواهرت؟
برای هر دو زیرا عبادت به جز خدمت خلق نیست و من برای خشنودی هر دو سعی و تلاش میکنم.
در این مدت هیچ وقت شده خسته بشی و نخواهی که ادامه بدهی؟
نه خسته نشدم و تو این ۵ ساله شاید بعضی مواقع هم از خودم ناراحتی و ناتوانی جسمی داشتم ولی با خنده با مریم صحبت میکردم که متوجه ناراحتی من نشود
شده از خدا ناراحت بشی به خاطر سرنوشت مریم؟
دروغ نگم بله بیشتر به خاطر اذیت شدن مریم ناراحت میشوم ولی بعد میگویم حتما حکمتی دارد.
توی این مدت معجزه ای دیدی که متوجه بشی به خاطر خدمت به زهرا بوده مورد لطف قرار گرفتی؟
میدونم که جواب خوبیهایم را میگیرم من به بیماری دیابت مبتلا هستم و بینایی یک چشم خود را از دست دادم و دکتر گفته بار سنگین بلند نکنم ولی من مریم را خودم بلند کرده و به کارهایش رسیدگی میکنم و تا حالا دچار مشکل نشدم و این به خاطر مریم است
زهرا با ارزوی خوشبختی مریم از خدا میخواهد که اورا خوشبخت کند و با اشک میگوید دوست دارم مریم تشکیل خانواده بدهد .
به سراغ یکی دیگر از توانیابان آمدیم
فضه ریاضی متولد ۱۳۷۱ برایمان اینچنین میگوید:
در سال۱۳۸۴ در راه مسافرت به تهران دچار حادثه رانندگی شدیم و من دچار ضایعه نخاعی شدم و حرکت گردن به پایین را از دست دادم
اوایل خیلی برایم سخت بود ۱۳ ساله بودم و گوشه گیر شدم. بعد از ۳ سال تصمیم گرفتم درس بخونم
به خاطر شرایط جسمانی هیچ مدرسه ای حاضر به پذیرفتنم نبود تا اینکه به موسسه کاشانه مهر امدم و در اینجا برای اموزش کامپیوتر شرکت کردم و بعد به کلاسهای نقاشی رفتم و با مهارت خاصی رنگ روی نقشم زدم و توی همون موقع ها بود که نمایشگاهی دایر شد و من طرحم را به نمایشگاه دادم بعد از نمایشگاه چند سفارش گرفتم استادم حمید صدقی به من پیشنهاد داد رنگ و روغن کار کنم و هم اکنون استادم تخته ای طراحی کرده تا من بتوانم همزمانی که تخته پایین و بالا میرود کار کنم و طرح بزنم
میدونی که این گزارش برای روز پرستار انجام میشود در این خصوص صحبتی داری؟

من از خواهرم که در این سالها پرستار من بوده و فداکارانه و دلسوزانه از من مراقبت کرده بسیار تشکر میکنم