حال "شاه‌دژ" خوب نیست

ویرانه‌های "شاه‌‌دژ"، با قدمتی به بلندای ساسانی و با ارزشی به بزرگی فرهنگ، هنر و معماری یک سرزمین بر فراز کوه صفه به نظاره اصفهان نشسته و ناجوانمردانه از یادها رفته است. "شاه‌دژ"، نگهبان پیر اسپهان، معماری باستانی و کهنی را به رخ می‌کشد که حتی شیب تند و خطرناک کوه با صلابت صفه از عظمت آن نکاسته است.
اکنون "شاه‌دژ" به گورستانی از دکل های سر به فلک کشیده، تبدیل شده و اگرچه در جوانی هم چون پدری مهربان کمر به حفاظت از فرزندش- اصفهان، بسته بود، اما امروز این فرزند ناخلف از پدر پیری که گذر هزاره‌های ایام، کمرش را خم کرده است محافظت نمی‌کند. دژ مستحکمی که روزگاری سربازهای ساسانی را پناه می‌داد، امروز سزاوار زخم بی رحم دکل‌هایی نیست که هم چون تیر بر سینه‌اش فرود آمده‌اند.
دکل‌های نشسته بر تن خسته و نیمه جان "شاه‌دژ" نه تنها ظاهر این دژ باستانی را از بین برده‌ است، بلکه به حریم این قلعه تجاوز کرده و امکان مرمت را از این سازه تاریخی ربوده است. آنچه طی این سال‌ها به نام توسعه با دکل‌های مخابراتی بر تن "شاه‌دژ" روا داشته‌اند در ارتفاعات این کوه رفیع از نظرها دور مانده است. در تمام این سال‌ها "شاه‌دژ" از نعمت چشمان تیز بین اهالی رسانه و نظارت‌های عمومی و مردمی دور مانده است.

عدم نظارت دقیق متولیان امر موجب شده است این سازه هزار ساله با مرمت‌های غیر اصولی از یک طرف و تجاوزهای پی در پی به حریم آن از طرف دیگر روز به روز به تخریب و نابودی نزدیک‌تر شود، اما اکنون که مدیران شهری و استانی بر توسعه گردشگری اصفهان تاکید دارند، توجه دو چندان به این شاهکار تاریخی، اهمیتی فزاینده یافته است.