اجبار به گناه، خاطی را مبرا می‌کند؟!
مفهوم آزادی این نیست که قوانین تدوین‌شده را به انتخاب خود دستکاری و انتخاب کنیم بلکه یک جامعه آزاد زمانی به مرحله رشد و تعالی می‌رسد که ضمن احترام به بندبند آیین‌نامه‌های ابلاغ‌شده از نهاد قانون‌گذار اگر به نواقصی در نحوه اجرای آن که به ضرر جامعه ختم می‌شود برخورد کرد مراتب را از طریقی به اطلاع نمایندگان مجلس شورای اسلامی برساند و آنها را موظف به بررسی پی گیری دراین‌باره کند.
حسن روانشید - اصفهان امروز: مفهوم آزادی این نیست که قوانین تدوین‌شده را به انتخاب خود دستکاری و انتخاب کنیم بلکه یک جامعه آزاد زمانی به مرحله رشد و تعالی می‌رسد که ضمن احترام به بندبند آیین‌نامه‌های ابلاغ‌شده از نهاد قانون‌گذار اگر به نواقصی در نحوه اجرای آن که به ضرر جامعه ختم می‌شود برخورد کرد مراتب را از طریقی به اطلاع نمایندگان مجلس شورای اسلامی برساند و آنها را موظف به بررسی پی گیری دراین‌باره کند. اما بعضی از برداشت‌ها درباره فلسفه آزادی در جامعه به آنجا ختم می‌شود که شهروندان خود قانون را تفسیر و به مرحله اجرا درآورند، اگر به فقیری برخورد کردند که دست به دزدی می‌زند نادیده اش نگرفته و توجیه نکنند نیازمند است و ناچار به سرقت و اگر موتورسواری را مشاهده کردند که خلاف جهت و یا در پیاده‌رو در حال حرکت است بی‌تفاوت نمانند و از تذکر محترمانه خودداری نکنند. فراموش نکنیم هریک از شهروندان ساکنانی هستند که خواه‌ناخواه در مشکلات و معضلات موجود مشارکت داشته و ناچار می‌شوند عواقب آن را نیز تحمل کنند بنابراین نخستین خدمتی که دراین‌باره از ما برمی‌آید احترام بی‌چون‌وچرا به قوانین موجود بوده و اگر شاهد بعضی از هنجارشکنی‌ها شدیم وظیفه‌ای جز تذکر محترمانه و احترام به اقدامات پیشگیرانه مسئولان امر نخواهیم داشت. شهروندان در مقابل استفاده از تسهیلات و امکانات رفاهی موجود در جامعه مسئول‌اند تا دوام آنها را بیمه کرده و اجازه ندهند احدی دانسته یا نادانسته به آنها تعدی کند که اگر جز این شد به‌مرورزمان قوانین و مقرراتی که برای آسایش جامعه تدوین و به اجرا درآمده توسط معدودی به سهو یا به‌عمد تخریب خواهد شد. بعضی از بی‌توجهی‌ها به قوانین دلیل بر کمبود اطلاع مطلق است اما هستند گروهی با داشتن تحصیلات که دال بر اطلاع از مقررات وضع‌شده است، به‌راحتی از کنار آن گذشته و در حقیقت حاصل زحمات دیگران را اینگونه زیر پا می‌گذارند. تداخل شغلی یکی از بارزترین این ناهنجاری‌هاست که علاوه بر قانون‌شکنی، نوعی حق‌الناس به‌حساب می‌آید. وقتی با اینگونه بی‌توجهی‌ها مواجه می‌شویم شاید از بعد انسان‌دوستی سعی می‌کنیم تا ضمن تعامل، به نصیحت و اندرز بپردازیم اما با دلایلی همچون رکود بازار و اقتصاد روبرو می‌شویم که پاسخی برای آنها پیدا نمی‌شود! یکی از پزشکان داروساز که چند سالی است فارغ‌التحصیل شده اما نتوانسته بود کاری درخور توانایی‌های علمی و عملی خود پیدا کند، به تازگی با مساعدت و سرمایه اولیای خود نسبت به گشایش و بهره برداری داروخانه‌ای در یکی از نقاط محروم شهر اقدام کرده که محل آن استیجاری است. ماه‌های نخست را توانست در برابر رکود درحالی‌که هزینه اجاره و آب و برق را تأمین نمی‌کرد بسازد و تابع کامل مقررات باشد اما به تازگی ناچار شده که درخواست متقاضیان بدون نسخه داروهای مختلف را اجابت کند تا بتواند گوشه‌ای از گلیم خود را از آب بیرون بکشد! این پزشک معتقد است مایل بودم همچنان در این منطقه محروم باقی بمانم تا بتوانم در خدمت کسانی باشم که یارای رفتن به دیگر مکان‌های شهر جهت تهیه نسخه‌های خود را ندارند اما رکود اقتصادی باعث شده تا اقشار ضعیف بعضی هزینه‌ها ازجمله دارو و درمان را از سبد خانواده فاکتور بگیرند تا بتوانند جوابگوی تورم‌های ناخواسته باشند. اگرچه اینگونه داروخانه‌ها که در اصل تعهد را پیشه خود کرده‌اند معدودی از داروهای ضروری ازجمله سرماخوردگی و همچنین آنتی‌بیوتیک‌ها را فارغ از دریافت نسخه تحویل می‌دهند اما هستند مکان‌هایی که علی‌رغم آگاهی علمی و ممنوعیت‌ها بعضی از اقلام خطرآفرین همچون داروی ویژه ریتالین را بی‌مهابا در اختیار دانش آموزان و دانشجویان می‌گذارند تا شب‌های امتحان را نخوابند و به‌اصطلاح به درس خواندن بپردازند!
ادامه دارد