کارآفرین‌های خودمانی!

حسن روانشید-اصفهان امروز: داستان گاو 9 من شیر اگرچه ارتباط قابل‌توجهی با این تیتر و شرح آن ندارد اما می‌تواند تا حدودی اتفاقات درونی آن را برای خواننده تداعی و ترسیم نماید. رکود اقتصادی و دست‌به‌عصا رفتن سازمان برنامه‌وبودجه در انجام بعضی هزینه‌ها که ناگزیر است اگرچه فی‌البداهه آثار مخرب خود را نشان نمی‌دهد اما می‌تواند در آینده‌ای نه‌چندان دور هزینه‌های سنگینی را برای نسل‌های آتی در بر داشته باشد. سری به خیابان‌های لندن از طریق اینترنت بزنیم تا به‌خوبی ملاحظه کنیم که هنوز هم ساختمان‌هایی از جنگ جهانی دوم روی پاست و اداراتی که در آن مستقر است درحالی‌که در اصفهان که پایتخت فرهنگ و هنر اسلامی کشور است و می‌بایست پیرامون تاریخ آن ارزش بیشتری قائل شد نه‌تنها برای هزاران اثر ارزنده و بی‌بدیل به‌جامانده از قرن‌ها قبل تره هم خرد نمی‌کنند بلکه به یادگارهای به جا مانده در گوشه و کنار این کلان‌شهر باستانی هم وقعی نمی‌گذارند! چه زمانی قرار است فرهنگ انتخاب درست از برداشت‌ها در ما نهادینه شود تا به جای الگو قرار دادن مدهای روز به‌سوی استفاده‌های بهینه از داشته‌ها برویم؟ در آمریکا نیز که برای معدودی منبع برداشت تحولات در نواندیشی است نیز حفظ داشته‌های کارآمد ضروری به نظر می‌رسد چنان‌که سرویس‌های حمل‌ونقل شهری ازجمله اتوبوس‌های قدیمی ضمن نوسازی و تجهیز ایمنی در خطوط مختلف بویژه جهت سرویس مدارس مورد بهره‌برداری مداوم قرار می‌گیرند حال‌آنکه زیرساخت‌ها هرروز بهینه می‌شوند! اما در کشور ما و بویژه کلان‌شهرها از این سنت و روش پسندیده که می‌تواند ارزش‌افزوده بالایی داشته باشد استقبال نمی‌شود چنان‌که به قول یکی از پیشکسوتان شهرداری اصفهان اگر قرار باشد ساختمانی را در این شهر غریب تخریب کنند ظرف مدت 24 ساعت با خاک یکسان و زمین آن تسطیح می‌شود ولی برعکس برای سازندگی که ضروریات جامعه را تضمین می‌کند سال‌های ارزشمند عمر به بطالت می‌گذرد تا ستونی استوار شود، همانگونه که اسکله‌های فلزی شهرداری مرکزی اصفهان ربع قرن است در ضلع شرقی بلوار هشت‌بهشت خاک غربت می‌خورند! این دلایل برای یک ارگان خصولتی که علاوه بر دریافت ارقام کلان به بهانه‌های مختلف از کسانی که تصمیم به سازندگی دارند به نحوی از انحاء از خزانه بیت‌المال نیز بهره‌برداری می‌کنند کافی است تا ثابت نماید ساخت‌وساز هزینه دارد اما تخریب به‌راحتی انجام می‌شود که البته آثار تاریخی شهر که با خاطرات جامعه عجین شده‌اند در اولویت اند! از حق نمی‌توان گذشت که بعضی از واحدهای این ارگان زاویه‌ای جز خدمت به جامعه ندارند که ازجمله می‌توان به سازمان اتوبوسرانی و خدمات شهری آن اشاره کرد که عدم حضور آنها حتی برای یک روز می‌تواند روند جامعه را به چالش بکشد اما همین واحدهای خدمتگزار نیز می‌توانند درآن‌واحد نقش گاو 9 من شیر را بازی کنند که در آخرین لحظه با زدن لگدی تشت شیر را وارونه کرده و راننده اتوبوس تندرو با طول 15 متر و در حال تردد در شهر با گوشی موبایل خود مشغول به درد دل و زدن یا خواندن پیامک شود و مأموران کنترل کارت مسافران که طرح پرهزینه و ناکارآمدی است تنها به خاطر بالا رفتن آمار کار خود وارد اتوبوس می‌شوند و راهکاری قانونی برای برخورد و با موارد نزدن کارت ندارند اما این روش نادرست می‌تواند حیثیت شهروندی را در مقابل میهمانان خارجی خدشه‌دار کند تا اینگونه نقش 9 من شیر را به‌خوبی بازی کرده و مدال کارآفرینی را برای سازمان اتوبوسرانی به ارمغان بیاورند.

ادامه دارد