زهرا کیانی: اگر تالوکار نمی‌شدم، مربی مهدکودک می‌شدم !
دختر تالوکار اصفهانی از سختی‌هایی که برای کسب مدال بازی‌های آسیایی کشید صحبت کرد.
دختر تالوکار اصفهانی از سختی‌هایی که برای کسب مدال بازی‌های آسیایی کشید صحبت کرد.
به گزارش فارس، ورزش را از رشته ژیمناستیک شروع کرده اما لباس‌های رنگارنگ او را به سمت ووشو و بخش تالو کشاند؛ سلامتی‌اش در خطر بود اما با وجود مصدومیت‌ها و فشردگی تمرینات فقط فکر مدال‌آوری در آسیا را در سر می‌پروراند.
زهرا کیانی ملی‌پوش تالو موفق شد مدال نقره بازی‌های آسیایی 2018 اندونزی را برای ایران کسب کند و به نخستین بانوی تالوکار ایران تبدیل شد که در بازی‌های آسیایی موفق به کسب مدال می‌شود و نام خود را در تاریخ ووشوی ایران ثبت کرد.
این ملی‌پوش ووشوکار اصفهانی به همراه مادر خود در خبرگزاری فارس حضور پیدا کرد، که متن مصاحبه را در زیر می‌خوانید:
چگونه برای مسابقات آسیایی انتخاب شدید؟
کیانی: ابتدا مسابقات کشوری برگزار شد که 3 نفر اول هر فرم به اردوی‌های تیم ملی دعوت شدند، سپس 5 یا 6 انتخابی درون‌اردویی برگزار شد تا نفرات اعزامی به مسابقات آسیایی جاکارتا مشخص شدند که من هم در بین نفرات اعزامی بودم.
با کدام رشته‌ها به جاکارتا سفر کردید؟
کیانی: با تیم‌های کبدی، شمشیربازی، شنا و تکواندو راهی جاکارتا شدم، فاطمه حیدری هم‌اتاقی من بود، خیلی خودم را باور داشتم و احساس می‌کردم می‌توانم به مدال برسم.
پس از قبل امید به مدال‌آوری داشتید؟
کیانی: از قبل امید به کسب مدال داشتم و حتی حس می‌کردم به مدال نقره برسم، در سال 2015 در مسابقات جهانی جاکارتا اندونزی برای اولین بار مدال نقره تالو بانوان را کسب کردم؛ وقتی دوباره در جاکارتا به مدال نقره رسیدم حس بسیار خوبی از این شهر و کشور داشتم و خاطرات خوب من از سال 2015 یاد‌آوری شد.
زهره ترکی مادر ووشوکار اصفهانی به این نکته اشاره می‌کند که قبل از اعزام امیدی به کسب مدال زهرا نداشته است زیرا حریفان وی سابقه زیادی داشتند و فکر نمی‌کرد دخترش به مدال برسد و به دخترش دلداری می‌داده است که در صورت عدم کسب مدال هم به موفقیت رسیده ولی کسب مدال مادر به اوج احساسات و شور رسانده است.
رابطه تان در خانواده چگونه است؟
کیانی: خواهر و برادر ندارم و تک فرزند هستم؛ به کارهای خانه علاقه دارم ولی مادرم اجازه نمی‌دهد کاری بکنم چون معمولا یا مدرسه هستم یا تمرین و در غیر این صورت در حال استراحت هستم؛ آشپزی را زیاد دوست دارم، آشپز خوبی هم هستم البته اگر غذا درست کنم...!
مادر قهرمان اصفهانی هم در این باره گفت: زهرا دختر فعالی است و به آشپزی علاقه دارد ولی معمولا اجازه نمی‌دهم در کارها زیاد به من کمک کند و در تربیت او خیلی سخت‌گیر بودم تا این سن اجازه ندادم که او هیچ جا بدون خانواده برود.
در ادامه این زهرا کیانی بود که از فرصت استفاده و مطرح کرد که در زمان اردوها و دور بودن از خانواده فرصت آزادی دارد!
برای افتتاحیه حضور داشتید، چرا در رژه تیم‌ها شرکت نکردید؟
کیانی: در زمان افتتاحیه در دهکده بازی‌ها حضور داشتم اما با مشورت با رئیس فدراسیون در رژه شرکت نکردم زیرا صبح روز بعد مسابقه داشتم؛ البته خیلی ناراحت نشدم زیرا افتتاحیه را از دهکده و تصاویر تلوزیونی تماشا کردم و دیدن مراسم از نمای دوربین‌های مختلف جذابیت بیشتری داشت.
: از مسابقه فینال بگویید، چه شد که به مدال طلا دست پیدا نکردید؟
کیانی: سالن کوچک بود اما من این‌گونه سالن‌ها را بیشتر دوست دارم چون حس می‌کنم در حال تمرین هستم، تجربه من از رقیبان اصلی‌ام بسیار کم‌تر بود، من 18 سال داشتم و حریفم 26 ساله بود، ورزشکاری که امسال سوم شد در دوره قبلی بازی‌های آسیایی طلا گرفته بود ؛ فرم اولم را با رقیب ویتنامی هم‌امتیاز شدم و در فرم دوم تنها با اختلاف یک‌صدم از وی جلو افتادم و نقره گرفتم، حریف چینی هم به طلا رسید و فاصله ما با چین، مهد ووشو، زیاد است.
حریف اصلی‌تان از چین بود، برنامه‌ای برای رسیدن به وی داشتید؟
کیانی: اصل ووشو از چین است و حضور یک مربی از این کشور برای یاد دادن پایه‌ها بسیار خوب بود، ورزشکاران چینی از 6 سالگی وارد معابد ووشو می‌شوند و بسیار کار می‌کنند و در این کشور بیش از 100 میلیون ووشوکار حضور دارند.
تأثیر فدراسیون در کسب مدال چقدر بود؟
کیانی: رئیس فراسیون ووشو و نایب‌رئیس بانوان با برنامه‌ریزی خوب و برگزاری اردو‌های منظم کمک شایانی به ملی‌پوشان کردند؛ یک ماه قبل از اردوی رسمی، اردوی تدارکاتی را پشت سر گذاشتیم که ثمرات خوبی برای ملی‌پوشان داشت زیرا سرمربی چینی کارهای زیادی در بحث‌های پایه برای ما انجام داد.
فکر می‌کنید داوری هم در رنگ مدال تأثیر داشت؟
کیانی: سطح مسابقات بسیار در کل بالا بود، امتیازدهی در تالو در سه گروه انجام می‌شود اما تنها در یک گروه که مربوط به زیبایی اجرایی فرم است داور در امتیازدهی آزاد است و سرداور نیز می‌تواند دخالت کند.
رشته‌های مختلفی در ورزش داریم، چه شد به سمت ووشو کشیده شدید؟
کیانی: ورزش را از 6 سالگی و با رشته ژیمناستیک شروع کردم، 8 سال داشتم که 2 روز مانده به مسابقات کشوری ژیمناستیک دست من شکست و انگیزه‌ام کم شد؛ تصمیم خانواده‌ای بود که به رشته‌ای برم که در سطح بین‌المللی مسابقه داشته باشد و زمینه پیشرفت آن بیشتر باشد، ابتدا که به انتخاب خانواده‌ام ووشو را شروع کردم در حالی که زیاد به ورزش رزمی علاقه نداشتم.
مادر این قهرمان اصفهانی در سخنانی جالب توجه بیان داشت که بعد از این‌که دخترش به ووشو رفته وی نیز به این فعالیت در این رشته پرداخته و اکنون و داور ووشو است.
چه شد سر از تالو در آوردید؟
کیانی: فکر می‌کردم ووشو فقط مبارزه داشته باشد اما بعد که به کلاس‌ها رفتم علاقه‌مند شدم و حمایت خانواده نیز کمک زیادی به من کرد؛ رشته تالو شباهت زیادی با ژیمناستیک داشت همچنین سلاح‌های مختلف و لباس‌های رنگارنگ و قشنگی که تالو دارد من را جذب کرد.
فرم‌های بخش تالو چگونه است؟
کیانی: 3 سبک اصلی در تالو داریم که چانگ چوان با ویژگی داشتن سرعت، ریتم و انعطاف، نان چوان با قدرت و سرعت و تایچی چوان آرام و با‌تمرکز هستند؛ سلاح کوتاه من جی ان و چیانگ یا نیزه سلاح بلند است، در تالو و فرم‌هایی که اجرا می‌کنیم قسمت‌هایی است که دفاع می‌کنیم و یا ضربه می‌زنیم و همه آن‌ها بر اساس مبارزه است.
چگونه به تیم ملی رسیدید؟
کیانی: از ابتدای کار زیر نظر مربی تیم ملی ووشو را شروع کردم، بعد از گذشت 4 ماه در مسابقات استانی و کشوری شرکت کردم و به مدال برنز رسیدم؛ سپس به انتخابی تیم ملی دعوت شدم، بعد از 6 ماه تمرین در رقابت‌های درون‌اردویی حضور پیدا کردم و برای تیم ملی انتخاب شدم تا اردوی آخر حضور داشتم اما بعد خط خوردم.
چه افتخاراتی کسب کرده‌اید؟
کیانی: در 2 سال ابتدایی موفق نشدم اعزام شوم اما سال سوم در رده سنی نونهالان با تیم ملی اعزام شدم و در مسابقات جهانی سنگاپور مدال نقره گرفتم؛ در مجموع در رده سنی جوانان 6 مدال طلا، 2 نقره و یک برنز از مسابقات جهانی و آسیایی کسب کرده‌ام.
زمانی که مدال گرفتید اولین نفر با چه کسی صحبت کردید؟
کیانی: بعد از کسب مدال اول با مادرم صحبت کردم و خودم خبر کسب مدال نقره را به او دادم چون تلوزیون مسابقه من را نشان نداد و مادرم نمی‌دانست من چه مدالی کسب کردم.
دوری از خانواده را چگونه تحمل می‌کردید؟
کیانی: دوری از خانواده برایم بسیار سخت بود اما به هدفم و این‌که با کسب مدال چقدر خانواده را خوشحال می‌کنم، فکر می‌کردم که شاید بتوانم گوشه‌ای از زحماتشان را جبران کنم.
مادر زهرا از اردوی آخر که 6 ماه طول کشیده و تمرینات بسیار فشرده می‌گوید و این‌که پدرش همیشه بیان داشته بعد این سختی‌ها حتما خوشی خواهد بود.
وقتی روی سکو رفتید به چه جیزی فکر می‌کردید؟
کیانی: خیلی سختی کشیده بودم و تلاش کرده بودم، فقط یک مسابقه مدال نگرفته‌ام و دوست نداشتم این عدد به 2 برسد؛ زمانی که روی سکو رفتم با خودم حرف می‌زدم و می‌گفتم دیدی بالاخره موفق شدی، به این فکر می‌کردم در دفعه بعدی فقط طلا بگیرم.
عروسک هدیه مسابقات را دوست داشتید؟
کیانی: عروسک زیاد دوست دارم و حتی مادرم در زمان استقبالم به من عروسک هدیه داد؛ همه عروسک‌های مدال‌آوران را دوست داشتم داشته باشم اما جوجه مدال برنز را بیشتر دوست داشتم ولی رنگ مدالش را نه!
میزبانی اندونزیایی‌ها خوب بود؟
کیانی: از لحظه‌ای که رسیدیم استقبال از ما شروع شد و میزبانی بسیار خوب بود، کادر اجرایی مسابقات بدون دریافت دستمزد و داوطلبانه آمده بودند؛ غذا نیز بسیار خوب بود و در رستوران غذاهای همه بخش‌های آسیا طبخ می‌شد قسمتی هم وجود داشت که فست فود سرو می‌‌کردند.
از کدام مدال از کاروان ایران بیشتر شگفت‌زده شدید؟
کیانی: از موفقیت همه ورزشکاران کشورمان خوشحال شدم اما برنز نوشاد عالمیان در تنیس روی میز طعم دیگری داشت.
کنار ووشو فرصتی دارید تا کارهای دیگری انجام دهید؟ تفریح اصلی‌تان چیست؟
کیانی: بیشتر اوقات یا مدرسه هستم یا به تمرین می‌روم، زیاد فرصت نمی‌کنم در کارهای خانه با مادرم کمک کنم! زیاد وقت نمی‌کنم به تفریح بپردازم اما فیلم زیاد می‌بینم و رفتن به خانه مادربزرگم بهترین تفریح من است که مرا بسیار خوشحال می‌کند.
مادر زهرا بعد از شنیدن مصاحبه دخترش که گفته بود آرزوی سینما رفتن با خانواده را دارد، یک هفته تمام با دختر قهرمانش به سینما رفت تا نشان دهد نه فقط در حوزه ورزش بلکه در سایر بخش‌ها نیز حامی دخترش هست.
از وضعیت تمرینی خود راضی هستید؟
کیانی: محسن احمدی از قهرمانان ووشو اصفهان مربی بنده است، از امکانات پایگاه قهرمانی استفاده می‌کنم همچنین تمرینات خودم را در خانه ووشو اصفهان انجام می‌دهم؛ البته دوست دارم سانس اختصاصی در اختیار من قرار دهند زیرا بعضی اوقات خانه ووشو شلوغ و تمرین کردن سخت می‌شود.
آیا تا به حال شده از فنون رزمی در درگیری شخصی استفاده کنید؟
کیانی: اصلا اهل درگیری نیستم ولی هیچ گاه هم از فنون رزمی استفاده نکردم! آنقدر بچه‌ها را دوست دارم که شاید اگر تالوکار نمی‌شدم، مربی مهدکودک می‌شدم و همیشه نونهالان و خردسالان در تمرینات به دور من جمع می‌شوند.
برنامه برای آینده چیست؟
کیانی: این رشته المپیکی نیست زیرا مختص چین است و اگر وارد شود مدال‌های چین بسیار بیشتر می‌شود و به همین دلیل اروپایی‌ها علاقه‌ای به این اتفاق ندارد، البته صحبت‌هایی هست و اگر قرار باشد ووشو وارد المپیک شود ابتدا تالو راه پیدا می‌کند؛ مسابقات جهانی و آسیایی را در سال‌های بعد پیش رو دارم اما همه این‌ها زمینه‌ای برای مسابقات آسیایی 4 سال آینده خواهد شد.
حرف پایانی؟
کیانی: از بهمن‌ماه در اردو بوده‌ام و به مدرسه نرفته‌ام و فقط امتحانات ترم اول را داده‌ام، من رشته تجربی هستم و خیلی دوست دارم در دانشگاه فیزیوتراپی یا داروسازی بخوانم ؛امیدوارم مسؤولان شهر اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان شرایطی را ایجاد کنند که بتوانم به آرزویم برسم.
مادر کیانی در پایان سخنانی را بیان می‌کند با این مضمون که دخترش متولد روستای هرچگان از شهرکرد است اما 10 سال است در اصفهان حضور دارد و با امکانات اصفهان به قهرمان تبدیل شد و از هیأت ووشو شهرکرد حتی یک تبریک نیز به آن‌ها گفته نشده است.