نبرد بی‌برنده و پوچ گلادیاتورها
پیش‌بینی‌ها پیرامون بازی سپاهان با پرسپولیس درست از آب درآمد. یک بازی پرحاشیه و جنجالی که تا مدت‌ها نقل محافل ورزشی خواهد شد. دیداری که از نگاه فنی چیزی برای فوتبال ایران به همراه نداشت و صحنه‌های ناب فوتبالی در آن به‌شدت کمیاب بود اما حواشی دور اطراف این دیدار کاملا بر روح فوتبال سوهان کشید.
امیرحسین احتشامی-اصفهان امروز: پیش‌بینی‌ها پیرامون بازی سپاهان با پرسپولیس درست از آب درآمد. یک بازی پرحاشیه و جنجالی که تا مدت‌ها نقل محافل ورزشی خواهد شد. دیداری که از نگاه فنی چیزی برای فوتبال ایران به همراه نداشت و صحنه‌های ناب فوتبالی در آن به‌شدت کمیاب بود اما حواشی دور اطراف این دیدار کاملا بر روح فوتبال سوهان کشید.
از پرتاپ ترقه‌هایی که کمتر از انفجار یک نارنجک دست‌ساز نداشت تا جروبحث بازیکنان با همدیگر و اخراج دو بازیکن از سپاهان و پرسپولیس و حتی مصاحبه‌های پس از بازی. مصاحب‌هایی که تا چند روز دیگر مسلسل وارد ادامه پیدا خواهد کرد و توپخانه دو طرف درگیری که تا مدت‌ها خوراک لازم برای آتش در اختیاردارند. دو تیمی که کری بین هواداران آن‌ها گاهی شکلی جنون‌آمیز پیدا می‌کند و تا جایی پیش می‌رود که حتی شهرآورد مشهور پایتخت را زیر سایه قرار می‌دهد.
حالا دیگر شاخ‌وشانه کشیدن هواداران فوتبال ایران محدود به تیم‌های پرسپولیس و استقلال نیست بلکه ضلع سومی به نام سپاهان هم پیداکرده است. از هفته‌ها پیشر و پس از این‌که بازی سپاهان با پرسپولیس در چهارچوب هفته دوازدهم لیگ برتر به تعویق افتاد همان زمان سپاهانی‌ها با این موضوع معترض شدند که چرا سازمان لیگ برای تیم سرخ‌پوش پایتخت امتیاز ویژه‌ای قائل شده است و حتی داستان صعود سپاهان به فینال لیگ قهرمانان آسیا در سال 2007 را یادآور می‌شدند که سازمان لیگ هیچ‌گونه امتیازی را برای زردپوشان اصفهانی قائل نشده است.
در این میان صعود پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا و شائبه حمایت دولت از تیم سرخ‌پوش تهرانی هم نوعی احساس تبعیض را بیش از گذشته به تیم‌های شهرستانی القا کرد تا جایی که در برخی استادیوم‌ها حتی پرچم ژاپن هم دیده شد که به نشانه اعتراض نمایش داده شد. چند روز پیش از برگزاری این مسابقه هم محمدحسین زاهدی فر به‌عنوان داور این بازی انتخاب شد اما مصاحبه تند برانکو پس از بازی با ذوب‌آهن همه برنامه‌های سازمان لیگ و دپارتمان داوری را به هم‌ریخت.
برانکو که همیشه سعی می‌کند از حاشیه‌ها دور باشد این بار به سیم آخر زد و گفت که مسئولان سازمان لیگ برای قهرمانی یک تیم برنامه‌ریزی کرده‌اند و اشتباهات داوری امتیازهای فراوانی را از تیم او گرفته است. او حتی پیشنهاد داد که اگر قهرمان لیگ هجدهم زودتر مشخص‌شده باید اعلام شود تا پرسپولیسی‌ها از سایر بازی‌های لیگ لذت ببرند. این صحبت‌های برانکو آتشی در خرمن سپاهانی‌ها انداخت که شعله‌های آن هنوز هم زبانه می‌کشد.
مسعود تابش و دیگر مسئولان باشگاه اصفهانی خیلی زود پاسخ برانکو را دادند و حتی امیر قلعه‌نویی اعلام آمادگی کرد تا اشتباه‌های داوری که برعلیه تیم تحت رهبری او و پرسپولیس انجام‌شده به‌درستی ارزیابی شود و اگر تیم تهرانی بیش از سپاهان آسیب‌دیده است امتیازهای بادآورده از تیم زردپوش اصفهانی کم شود. البته این گفته‌های قلعه‌نویی بیشتر به طنز شباهت داشت و بیشتر تأکیدی بود بر این‌که سپاهانی‌ها در این فصل بیشترین آسیب را از اشتباه‌های داوری دیده‌اند. ق
لعه‌نویی دیروز هم در گفتگویی که با سایت ورزش سه انجام داد به فغانی تاخت و او را تافته جدا بافته و قلدرخان فوتبال ایران نامید. به‌هرحال تبلور این حجم از هیاهو عصر روز یکشنبه در ورزشگاه نقش‌جهان بیش از گذشته نمایان شد جایی که سربازان پیاده برانکو و قلعه‌نویی به جان هم افتادند تا هم چهل هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه نقش‌جهان و میلیون‌ها بیننده تلویزیونی از یک بازی گلادیاتوری لذت ببرند و خوراک رسانه‌های گفتاری و نوشتاری و البته فضای مجازی تا مدت‌ها تأمین شود. اما آنچه در این حجم انبوه از هیاهو گم شد بحث‌های فنی فوتبالی بود که کمتر اثری از آن دیده می‌شود.
به‌طور مثال اگر در کالچیو و یا لیگ جزیره هولیگان‌های انگلیسی همیشه آماده به هم‌ریختن شرایط استادیوم‌ها و یا پرتاپ مواد آتش‌زا به درون زمین و حتی به تعطیل کشاندن یک بازی هستند در عوض سطح فوتبالی این کشورها تا جایی ارتقا پیداکرده است که چنین اتفاقاتی آن را تحت تأثیر قرار ندهد. اما آیا فوتبال ایران در شرایطی قرارگرفته است که تا این اندازه حاشیه‌ها را تاب بیاورد و رشد کند.
انتخاب بازیکنان تیم ملی و تأکید بیش‌ازاندازه کی روش بر استفاده از لژیونرها پاسخ به این پرسش را در خود دارد. فوتبال ایران ازنظر سطح آمادگی جسمانی و فیزیکی هنوز کمبودهای بسیاری دارد و راه درازی برای رسیدن به سطح قابل‌قبول پیش روی خود می‌بیند. پس کم کردن این‌همه هیاهو و افزودن به کیفیت‌های فنی بازیکنان، مربیان، هواداران و حتی استادیوم‌ها رویکردی عاقلانه‌تری است برای رشد و تعالی فوتبال ایران و رسیدن به حداقل‌ها در سایه تعلیق و هزار درد بی‌درمان دیگر.