از «هوی هوی» و «هوم بابا» تا رسوم ماندگار نطنزی‌ها
زیبایی ماه مهمانی خدا به آداب و رسومی است از قدیمی‌ها برایمان به جا مانده است، رسومی که همدلی، دستگیری و با هم بودن را بیشتر به یادمان می‌آورد.
به گزارش تسنیم، ماه مبارک رمضان آغاز شده است، ماهی که برکات بسیاری در آن نهفته است و اگر به برکات و خوبی‌های آن پی ببریم زیبایی آن چند برابر خواهد شد.
در ماه مهمانی خدا مردم ایران هر کدام بنا به رسم و رسوم خود آداب آن را به جا می‌آورند، رسوم کهنی که از پیشینیان ما برجا مانده و تا جایی که شرایط زمانی و مکانی ایجاب می‌کند در حفظ و ادامه آن تلاش خواهیم کرد.
ایران دارای شهرها و روستاهای بسیاری است و هر کدام از این شهرها و روستاها دارای آداب و رسوم خاص و ویژه‌ای در ماه رمضان هستند. برخی از این رسوم ویژه یک شهر خاص است و در دیگر شهرها خبری از این رسم نیست اما همه مردم در سراسر ایران و حتی مسلمانان جهان تنها یک هدف واحد را در این ماه دنبال می‌کنند.
استان اصفهان نیز شهرهای کوچک و بزرگ و روستاهای بسیاری دارد که هر کدام در ماه مهمانی خدا رسم و رسوم ویژه خود را به‌جا می‌آورند. برخی از این آداب از روزهای قبل از ماه مبارک آغاز می‌شود و تا پایان این ماه ادامه دارد.
نطنز یکی از شهرهای استان اصفهان و از باغ‌شهرهای تاریخی و مرکزی ایران است که در استان اصفهان و در میانه راه کاشان به اصفهان در دامنه کوهستان کرکس و در شمال غربی اردستان قرار دارد.
غبارروبی مساجد و نظافت مکان‌های مذهبی
یکی از شهروندان نطنزی پیرامون آداب ماه رمضان در شهر خود به خبرنگار تسنیم گفت: نطنز هم مانند شهرهای دیگر ایران در ماه رمضان رسوم خاصی دارد که بسیاری از این رسوم از قدیمی‌ها به ما رسیده است و ما تلاش می‌کنیم آنها را اجرا کنیم. البته برخی از رسوم را هم می‌دانیم که از قدیم بین آبا و اجدادمان بوده است اما به اقتضای زمان حال نمی‌توانیم دیگر آنها را اجرا کنیم.
بهروزی افزود: ما مردم نطنز از یک هفته قبل به استقبال ماه رمضان می‌رویم به این صورت که خانه‌ها، مساجد، حسینیه‌ها، امامزاده‌ها و این مکان‌ها را نظافت می‌کنیم. غبارروبی مساجد یکی دیگر از کارهایی است که حتما انجام می‌دهیم و برای این کار همه مردم مشارکت می‌کنند.
حلیم پزان سنتی
حلیم پزان یکی از رسوم کهنه مردم نطنز در ایام ماه رمضان است، مردم نطنز حلیم را به روش سنتی می‌پزند و در وعده افطار و حتی گاهی هم سحر میان روزه‌داران توزیع می‌کنند.
در این مراسم از شب قبل مردم در خانه شخصی که حلیم می‌پزد و یا در مسجد و یا هیئت جمع می‌شوند و در پختن آن به میزبان کمک می‌کنند. علاوه بر این در امر توزیع نیز مشارکت دارند.
ختم قرآن و جزءخوانی در مساجد نطنز
یکی دیگر از رسومی که مردم نطنز هر سال در ماه مبارک رمضان انجام می‌دهند جزءخوانی قرآن است که در مساجد شهرستان نطنز با شرکت بسیاری از مردم برگزار می‌شود. مردم نطنز با شرکت در مراسم جزءخوانی قرآن را تا پایان ماه رمضان ختم می‌کنند.
مراسم جزءخوانی قرآن در شهر نطنز علاقمندان زیادی دارد و مساجد این شهر سرشار از روزه‌دارانی می‌شود که برای قرائت قرآن آمده‌اند.
مراسمی که زنان نطنزی برگزار می‌کنند
یکی از شهروندان نطنز در مورد یکی از رسوم قدیمی مردم این شهر که توسط زنان انجام می‌شود، گفت: روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان زنان در این شهر مراسم خاصی برگزار می‌کنند که برای همه ما هم جالب و دیدنی است.
زهره امیدی افزود: این خانم‌ها در مساجد در صف نماز، بین دو نماز، پارچه‌هایی با خودشان به مساجد می‌آورند و چند نفر که سید هستند آن پارچه‌ها را کوک می‌زنند. پول از سید گرفته می‌شود، داخل این کیسه‌ها گذاشته می‌شود، خود سید نذر می‌کند و پول می‌دهد و دور پول را می‌دوزند و داخل کیف یا جیبشان می‌گذارند که سبب برکت کیف یا جیبشان باشد.
وی ادامه داد: این مراسم بین دختران و زنان نطنز طرفداران بسیاری دارد، سن و سال هم نمی‌شناسد از هر سنی بین آنها هست. آنها به برکت این پول اعتقاد دارند.
در این مراسم بانوان بسیاری شرکت می‌کنند، از تمام رده‌های سنی نیز در بین آنها وجود دارد و این نشان دهنده پایبندی مرد م در به جا آوردن رسم و رسوم شهر خودشان است.
آئین هوی‌هوی روستای ده آباد نطنز
برخی از روستاهای کوچک شهر نطنز نیز آداب و رسومی دارند که سبب شهرت آنها شده است و برای مردم سراسر ایران جالب و دیدنی به نظر می‌آید.
یکی از این آئین‌ها، هوی‌هوی است که در روستای ده‌آباد برگزار می‌شود و این‌گونه گفته‌اند که شب‌های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه رمضان هر سال صدای کودکان و نوجوانانی که در کوچه پس کوچه‌های ده‌آباد درب خانه‌ها را می‌زنند و باخواندن اشعاری از صاحب‌خانه طلب مُشتُلُق می‌نمایند، می‌پیچد.
هوم بابا و ابن ملجم سوزان در نطنز
رسوم دیگری در نطنز و روستاهای آن وجود دارد که آن هم به نوبه خود زیبا و دیدنی است. یکی دیگر از این رسوم "هوم بابا" است.
این مراسم در ابیانه به این صورت بود که بعد از افطار نوجوانان محله همراه با کوچک‌ترها در دسته‌های چهار یا پنج نفره به درب خانه‌ها می‌رفتند و اشعاری می‌خواندند و آجیلی می‌گرفتند و میان خود تقسیم می‌کردند.
ماه مبارک رمضان در تمام شهرهای ایران آدابی دارد که در نوع خود بی نظیر است، برخی از این آداب به دلایلی از جمله اقتضای زمانی و مکانی دیگر قابل اجرا نیستند اما هنوز در گوشه‌ای از تاریخ و حافظه قدیمی‌ها به ثبت رسیده است.
اما برخی دیگر همچنان توسط مردم روزه دار اجرا می‌شود و سبب می‌شود تا ماه رمضان برای مردم دلچسب‌تر باشد و با درکنار هم بودن این رسوم را انجام داده و در ماه مهمانی خدا بیشتر از وجود هم لذت ببرند.