حسن روانشید| کشورهایی که در چهار دهه اخیر ایدئولوژی خود را بر اساس اتاق‌های فکر فاقد هویت انسانی تبیین کرده‌اند روزبه‌روز و گام‌به‌گام درصدد آن بودند تا این فرهنگ روبنایی را در سراسر جهان فراگیر نمایند. تنها سد و مانعی که پیش پایشان خودنمایی می‌کرد زیرساخت‌های ادیان الهی بود که اجازه نمی‌داد به‌سرعت وارد عمل شوند مگر آنکه زیربنای اعتقادات متزلزل گردد. ازاین‌جهت پایلوت خود را آندلسی قرار دادند که جامعه آن پس از هشتصد سال مسلمانی فرهنگ‌های روبنایی را پذیرفتند تا پس‌ازآن نوبت به دیگر سرزمین‌های اسلام‌گرا برسد اما تلاش‌های مذبوحانه در یکصد سال اخیر چون تیرهایی بود که به سنگ می‌خورد زیرا در میان همه این ادیان، آیین اسلام ناب رنگ و جلایی دیگر داشت و در کتاب آسمانی آن دستکاری صورت نگرفته بود بنابراین کشورهایی در غرب آسیا و در رأس آن‌ها ایران که پرچم رهبری را برافراشته بود برای اولین بار عصاره جرأت و شهامت را توسط معمار انقلاب به دنیا تفهیم می‌نمود که سلاح آن نه بمب‌های اتمی و شیمیایی بلکه کیمیای همدلی بود. معجونی که برگرفته از فرهنگ
دیرینه و مهمتر از همه آموزه‌های مصحف قرآن کریم و عترت است. تبدیل آندلس به اسپانیا و کنار گذاشتن سیاسی دین مقدس اسلام که هنوز هم پس از گذشت سده‌ها اما مساجد به‌جامانده و محله‌های تاریخی آن نشان از رنگ و بوی این آیین دارد، افکار را در غرب به این امر مشغول کرد که قبل از هجوم فیزیکی و حتی به‌جای آن از نفوذ فرهنگی بر روی نوجوانان و جوانان استفاده کنند تا با رؤیای زندگی در اروپا و آمریکا قبل از هر چیز دین خود را بزدایند و اگر حاضر به لائیسیته شدن نیستند حداقل به دیگر ادیان بگروند که برخی پیروان آن‌ها تنها یکی از روزهای شنبه یا یکشنبه را وقف عبادت نمایند. برای رسیدن به این منظور نیازمند آن بود تا قبل از آن خصلت ممتاز همدلی را در شرق حذف کنند که می‌توانست گامی بزرگ به‌منظور نزدیک شدن به خط پایان باشد. حمایت بریتانیای کبیر از به سلطنت رسیدن رضاخان میرپنج براثر بی‌لیاقتی‌های قاجار گام اولی بود که به‌منظور حذف اسلام و روی کار آمدن حکومتی غرب‌گرا توأم با تغییر دین و مذهب در ایران برداشته می‌شد تا با حذف حجاب زنان کلید بخورد که البته تاریخ گواهی می‌دهد به‌طور کل ناموفق بود زیرا جامعه یکپارچه این کشور با عنایت به فرهنگ و
تمدنی که در رزومه خود داشتند سر سوزنی از دین اسلام و مذهب شیعه اثنی عشری کوتاه نیامدند و برای حفظ آن شهدای فراوانی را تقدیم نمودند که این همان همدلی یک ملت است تا همچنان جاودان بماند. ملتی که در تمام طول تاریخ امتحان‌ها را به‌خوبی سپری کرده و موفق شده و آخرین آن‌ها دفاع مقدس بود تا با تقدیم صدها هزار شهید، مجروح و آزاده بازهم پیروز وحدت و همدلی باشد و البته آنچه چاشنی و راهگشای این خصلت بود حضور تشویق‌ها و ترغیب‌هایی بود که درباره آن‌ها می‌شد و همچنان توسط مقام معظم رهبری و دیگر دلسوزان جامعه ادامه دارد. امروز امتحان بزرگ دیگری پیش روی تمام جهانیان بخصوص ملت ماست که باید از آن سربلند بیرون آید. ویروس کرونا به‌خودی‌خود بعد منفی دارد که یکی جسمی و دیگری روانی است، اگرچه متولیان در وزارت بهداشت و درمان و دانشگاه‌های علوم پزشکی به همراهی دیگر ارگان‌ها و نهادها تمامی هم‌وغم خود را مقرون آن کرده‌اند تا میزان ابتلا و مرگ‌ومیر را پایین آورند و نهایت مساعدت را در معالجه مبتلایان داشته باشند اما نهاد مسئول تأمین روح و روان که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است در تمام این مدت نتوانسته است از پشتوانه نام خود بهره جوید و
توانمندان مالی و اجتماعی را به کمک گیرد تا اجازه ندهند افکار جامعه در کنار معضلات جسمی آسیب ببیند و شاهد آن نباشیم که جامعه روزبه‌روز انگیزه‌های خود را از دست بدهد درحالی‌که نیازمند سرور و شادی‌هاست و از سویی رسانه ملی کمترین میزان را در تأمین برنامه‌های دیداری شنیداری پیرامون سرور آحاد جامعه دارد تا کسانی که به‌ناچار در قرنطینه و یا مقیم خانه‌ها هستند بتوانند از این طریق و کانال‌های متنوع آن بارقه‌های شادمانی را میهمان لحظه‌های خود کنند. امروز فرصت آن نیست تا با جامعه پیرامون معضلات زندگی و دردهای بی‌درمان صحبت کرد بلکه رخصت آن است که از برنامه‌سازان کمک خواسته شود تا در لابه‌لای تمام آیتم‌ها، بخش‌های شاد و مفرح را جایگزین موزیک‌های غمبار کنند تا لبخندهای پریده از لب‌های نگران مخاطبان بار دیگر به چهره‌ها بازگردند و صدای آن در کوچه و خیابان به گوش‌ها برسد تا شاید آن‌ها نیز سگرمه ها را از هم باز کنند. خوشبختانه برای اولین بار شاهدیم که طی این مدت شبکه شنیداری رسانه ملی اصفهان برنامه‌ای شاد اما کوتاه را تحت عنوان «کیویج» در دو نوبت صبح و عصر روی آنتن می‌برد و خوشبختانه با استقبال فراوان خانواده روبرو شده که جا
دارد در تمام شبکه‌های دیداری و همچنین واحدهای روابط عمومی ارگان‌هایی که می‌توانند این روش را در محیط خود و به خانواده کارکنان و حتی مراجعان با نصب بیلبوردها و نمایش آیتم‌های طنزگونه به جد ادامه دهند تا شورونشاط فراگیر شده و کشور در آینده نزدیک با چالش بزرگ روحی روانی روبرو نباشد زیرا ادامه این بحران باعث می‌شود که به‌مرورزمان امتیاز بزرگ و منحصر به فراز همدلی در جامعه روبه‌زوال برود.
ادامه دارد
با دوستان خود به اشتراک بگذارید:
لینک کوتاه کپی شد
