حسن روانشید| بیست و هفتم بهمن‌ماه نودوهشت زمانی بود که خبر کشف چند بیمار مشکوک در یکی از شهرستان‌های کشور به وزارت بهداشت و درمان رسید تا معاونت بهداشتی درصدد بررسی آن برآید و نتیجه‌ای که به دست آمد ورود ویروس کووید ۱۹ از طریق مسافران تأیید شد. آن زمان به‌جز متولیان تندرستی دستگاه‌های دیگری به عواقب دردناک این میهمان ناخوانده توجه و اعتنای چندانی نداشتند اما پس از گذشت ۴۸ ساعت که تعداد مبتلایان به‌سرعت افزایش یافت و نمونه‌های تازه‌ای در دیگر شهرستان‌ها رونمایی شد هیئت دولت را ناچار به تشکیل جلسه‌ای فوق‌العاده و اضطراری نمود تا به ایجاد ستادی برای مقابله با این بیمار ناشناخته بپردازد. نخستین جلسه این ستاد در تاریخ ششم اسفندماه همان سال با مصوبه شورای امنیت ملی و تأیید و تنفیذ مقام معظم رهبری برگزار و همه تصمیم‌ها در خصوص اقدامات ضروری پیرامون مقابله با کووید ۱۹ ازجمله تعطیلی‌ها به این ستاد سپرده شد که مدیریت آن به عهده ریاست‌جمهور بود. در ادامه ستادهای فرعی و محلی در استانداری‌ها، فرمانداری‌ها و بخشداری‌ها نیز مشابه آن
تشکیل می‌شد و شورایی جهت پشتیبانی از مصوبات آن نیز با همراه ستاد کل نیروهای مسلح تعیین و مسئولیت کمیته علمی مقابله نیز به عهده دکتر مینو محرز واگذار شد. اعضای این ستاد علاوه بر رئیس‌جمهور به‌عنوان متولی توسط وزیر بهداشت وقت به این شرح چیدمان شدند: وزیر کشور، وزیر راه و شهرسازی، وزیر آموزش‌وپرورش، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، دادستان کل کشور، رئیس سازمان برنامه‌وبودجه، رئیس سازمان صداوسیما، نایب‌رئیس مجلس شورای اسلامی، رئیس سازمان حج و زیارت، سخنگوی دولت، فرمانده نیروی انتظامی کشور و عضو فقهای شورای نگهبان و مدیر حوزه‌های علمیه که هنوز در مصدر امور می‌باشند تا هفته‌ای یکی دو جلسه فورس ماژور تشکیل و بر اساس اطلاعات و مستنداتی که از دیگر نهادها و ارگان‌ها به دست می‌آید تصمیم‌گیری کنند. اما در کنار این ستاد، کمیته علمی آن است که باید فارغ از حضور در جلسات نقش مهم و کلیدی در صحنه داشته باشد و عبارت است از معاون کل وزارت بهداشت، معاون درمان، معاون بهداشت، معاون غذا و دارو، معاون تحقیقات و فناوری، مشاور و مدیرکل دفتر
وزارتی، معاون آموزشی، رئیس انستیتو پاستور، رئیس مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیة‌الله، عضو هیئت‌علمی مرکز درمانی قلب شهید رجایی، عضوی هیئت‌علمی بیماری‌های کلیه در دانشگاه علوم پزشکی بقیة‌الله، عضو هیئت‌علمی از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، عضو هیئت‌علمی ویروس‌شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران، عضو هیئت‌علمی داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، عضو هیئت‌علمی و متخصص رادیولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، عضو هیئت‌علمی و فوق تخصص بیماری‌های ریه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و عضو هیئت‌علمی و فوق تخصص بالینی بیماری‌های کودکان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی همراه با یک نفر به‌عنوان سخنگوی ستاد که در آغاز مدیرکل مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت بود و سپس مسئولیت آن به معاون فرهنگی و دانشجویی این وزارتخانه سپرده شد. این یک روش دیرینه در تشکیلات اداری کشور است که قبل از شروع هر کار مجموعه‌ای از مدیران و چهره‌هایی که به‌شدت گرفتار مسئولیت‌های متعدد و متضاد ازجمله
رئیس سازمان برنامه‌وبودجه هستند را دعوت می‌کنند که قطعاً نه‌تنها وقتی برای صرف کردن پیرامون موضوعی حیاتی که با جان انسان‌ها ارتباط نزدیک دارند، نداشته بلکه ممکن است این حضور به نحوی نتواند بازدهی لازم را داشته باشد بنابراین به یک مستمسک تبدیل می‌شوند تا هریک از سویی به اظهارنظرهای متفاوت و برداشت‌های شخصی بپردازند. علی‌رغم اینکه مجموعه برای خود سخنگویی ویژه دارد تا اگر اظهارنظرهایی باشد در اختیار او گذاشته و پس از جمع‌بندی چکیده آن اطلاع‌رسانی شود. متأسفانه در بیست ماه گذشته این اتفاق نیفتاد تا هریک از اعضا از سویی برداشت‌های خود را در اختیار رسانه‌های مختلف بگذارند و در این میان جامعه نداند کدام‌یک را بپذیرد زیرا درآن‌واحد با چند نوع اظهارنظر متضاد روبرو می‌شد. البته شاید در آغاز کار ایجاد چنین مجموعه‌ای برای راه‌اندازی عوامل علمی و عملی ضروری به نظر می‌رسید تا قطار قرنطینه و مداوا همراه با رایزنی‌های دریافت دارو و واکسن روی ریل خود قرار گیرد اما به نظر می‌رسد این گروه پس از گذشت چند ماه نه‌تنها خسته شده بلکه معدودی هم بریده بودند و می‌رفت تا در دفاع از نظریات مشخص رودرروی هم قرار گیرند که دیدیم در یک
مصاحبه وزیر پیشین بهداشت به‌صراحت عدم وجاهت حضور و عضویت یکی از اعضای کمیته علمی ستاد را رد کرد تا بر این برداشت صحه بگذارد! امروز وزارت بهداشت انسجام تازه‌ای یافته تا مسیر ویروس در فاز پنجم ابتلا خاتمه یابد و فراوانی واکسن‌های داخلی و خارجی بتواند میزان ابتلا و آلودگی‌ها را به‌شدت کاهش دهد اما نباید از یاد برد که وقت پایان دادن به بیست ماه کلنجار بین اعضای ستاد و بخصوص بخش علمی آن هم فرا رسیده تا به بهانه خستگی چهره‌های تازه و تخصص‌های نو پیرامون آینده‌نگری برون‌رفت از پیامدها و ایجاد محیطی کاملاً بهداشتی و افت ابتلا پا به عرصه بگذارند و درنهایت آرام و به‌صورت تمام‌وقت مشغول احداث زیرساخت‌ها در این زمینه جهت آسایش و پذیرش واقعیات غیرقابل‌انکار توسط نسل‌های آینده باشند!
ادامه دارد
