خانه دوست کجاست؟
شاید امروز اصفهان دیگر به‌خاطر نیاورد که دقیقا از چه روزی این‌همه مصیبت بر سرش آوار شد یا یادش نباشد که چه زمان کشتی در حال پیشرفتش به گل نشست. اما خوب یادش هست که چه کسانی این کشتی را به گل نشاندند.
اصفهان امروز - سید مهدی رضوی | اشاید امروز اصفهان دیگر به‌خاطر نیاورد که دقیقا از چه روزی این‌همه مصیبت بر سرش آوار شد یا یادش نباشد که چه زمان کشتی در حال پیشرفتش به گل نشست. اما خوب یادش هست که چه کسانی این کشتی را به گل نشاندند. خوب به‌خاطر دارد مسئولانی را که با نشان این شهر بر مسند مسئولیت نشستند اما نه‌تنها هیچ چاره‌ای برای مشکلات شهر نیندیشیدند، بر مصائبش نیز افزودند.
امروز اصفهان از بی‌آبی، فرونشست، آلودگی هوا، ترافیک، مشکلات معیشتی، بیکاری و هزار و یک مشکل دیگر رنج می‌برد. اما هر بار که فریادی زد گوش شنوایی نیافت. برخی هم که شنیدند فقط آمدند عکس یادگاری با سی و سه پل، پل خواجو و نقش‌جهان گرفتند و رفتند و اگر مرهمی هم گذاشتند مسکنی بود موقتی!
امروز شاید زمین اصفهان که نه دوستداری دارد و نه خانه دوستی می‌یابد دارد از این‌همه بی‌توجهی چاک‌چاک می‌شود. از برداشت‌های بالادست و دور از انصاف چهره اصفهان زرد شده است.
این روزها زخم بی‌توجهی بر تمام دیوارها، کوی و برزن‌های شهر هویدا شده اما هنوز هستند کسانی که آن را نمی‌بینند یا خود را به ندیدن می‌زنند!
هر روز یک شبکه یا رسانه خارجی برای ثبت این تصاویر تاسف بار به ایران و اصفهان می‌آید تا شاید آخرین نفس‌های اصفهان را به تصویر بکشد و در تاریخ ثبت کند اما رسانه‌های داخلی گویا روزه سکوت گرفتند و دمی از این فاجعه نمی‌زنند.
اصفهان که نه نصف جهان، حالا و بعد از بارهاوبارها شنیدن وعده‌های توخالی و سراب گونه چشم امیدی دوخته به آخرین امید. امیدی که شاید باز بتواند این کشتی به‌گل‌نشسته را از مصیبتی تاریخی وارهاند و کمی نفس به نفس آن بگذارد تا چند صباحی مردم این دیار بتوانند نه از سرخوشی و ذوق بلکه از سر عشق، میراث تاریخی این شهر را سرپا ببینند.
این روزها همه امیدوارند تا آمدن سیزدهمین رئیس‌جمهور به اصفهان دیگر به وعده جاری شدن زاینده‌رود تمام نشود. اصفهان دیگر هیچ چیزی را از دولت طلب نمی‌کند. تنها مطالبه اصفهان آب است و بس.
آیا خانه سیزدهم خانه دوست است، یا باز باید گفت خانه دوست کجاست؟!