چگونه می‌توان از اصفهان شهری امیدوار ساخت؟
اصفهان با همه زیبایی‌ها و مزیت‌هایی که دارد این سال‌ها از ریل توسعه پایدار شهری خارج‌شده و در جا می‌زند. سرزندگی و چالاکی این شهر تقلیل رفته و زیستن در اصفهان امروز، با سختی‌ها و بحران‌های جدی مواجه است. توسعه ناپایدار شهر و غفلت از سرمایه‌ها و ظرفیت‌های که حاصل برنامه‌ریزی و فرایندهای معیوب مدیریت شهری است، پیشرفت و پویایی اصفهان را دچار مخاطره کرده است.
اصفهان با همه زیبایی‌ها و مزیت‌هایی که دارد این سال‌ها از ریل توسعه پایدار شهری خارج‌شده و در جا می‌زند. سرزندگی و چالاکی این شهر تقلیل رفته و زیستن در اصفهان امروز، با سختی‌ها و بحران‌های جدی مواجه است. توسعه ناپایدار شهر و غفلت از سرمایه‌ها و ظرفیت‌های که حاصل برنامه‌ریزی و فرایندهای معیوب مدیریت شهری است، پیشرفت و پویایی اصفهان را دچار مخاطره کرده است.
در طول این سال‌ها بر الگویی از توسعه اصرار داشته‌ایم که تنها فربه‌شدن شهر را سرعت بخشیده و فروش منابع شهر، آلودگی هر چه بیشتر هوا، ترافیک طاقت‌فرسا، تشدید بحران‌های زیست‌محیطی و درنتیجه کاهش سطح رفاه در اصفهان را به دنبال داشته است.
اصفهان باوجود ظرفیت‌ها و دارایی‌های فراوان و منحصربه‌فرد هنری، گردشگری، سرمایه‌گذاری، زیرساخت‌های اقتصاد دانش‌بنیان ازجمله مراکز دانشگاهی و همچنین سرمایه‌های انسانی عظیم برخاسته از شهری با حضور مردمانی پاک‌نهاد و باایمان، هنوز نتوانسته مزیت‌های بالقوه خود را بالفعل کرده و در مسیر توسعه شهری به کار گیرد.
این‌همه به سبب همان الگوی نادرستی از توسعه است که در پیش‌گرفته‌ایم و اصفهان را از مسیر صواب دور کرده‌ایم و روزبه‌روز شکل‌گیری برندی که با هویت اصیل آن سازگار باشد، به تعویق افتاده است.
اصفهان نیز همچون دیگر کلان‌شهرهای کشور با چالش‌های عمده‌ای از قبیل رشد جمعیت، مخاطرات زیست‌محیطی، مهاجرت، توسعه ناموزون کالبدی، کمبود منابع و درآمد مواجه است که در صورت تداوم روندهای موجود و عدم‌تغییر الگوی توسعه و تحول ساختارها در آینده نه‌چندان دور به یکی از نقاط بحران کشور تبدیل خواهد شد.
بااین‌وجود اصفهان می‌تواند با تغییر رویکردهای مدیریتی شهر و تحول در ساختارها و فرایندهای موجود به شهری پیشرو در زمینه الگوی نوین توسعه شهری در کشور تبدیل شود.
شهری که به‌جای صنعتی بودن نگین گردشگری کشور و نقطه عزیمت گردشگران داخلی و خارجی باشد، به قطب اقتصاد هنر و صنایع‌دستی مبدل شود، بزرگ‌ترین میزبان برای سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در کشور باشد و دوران شکوفایی خود را این‌گونه آغاز کند، رؤیایی که چندان دور از دسترس نیست.
مدیریت شهری در مقام پیشران توسعه شهر می‌تواند با ارائه تصویری خلاق و نوین از «اصفهان امیدوار و توسعه‌یافته متوازن» که در بردارنده مزیت‌ها و ارزش‌های منطبق با الزامات توسعه پایدار باشد، مسیر جدیدی از توسعه اصفهان را آغاز کند.
پیش‌نیاز این امر درک کامل نقاط قوت، نقاط ضعف، تهدیدها و فرصت‌های شهر و تدوین افق‌های جدید و برنامه‌ریزی صحیح بر اساس این شناخت است که نهایتاً ما را به مقصدی که مدنظر داریم می‌رساند. اینک زمان آن رسیده تا برای غلبه بر عقب‌ماندگی‌ها و کاستی‌های اصفهان، سرمایه اجتماعی به حاشیه رفته را به میدان بیاوریم و پیشرفت و آبادانی شهر را به اتکا این سرمایه عظیم رقم بزنیم. سرمایه اعتماد مردم را نه برای معرفی و توسعه برند شخصی خود بلکه برای پیشرفت و توسعه برند شهری اصفهان استفاده کنیم.
شهری که به مدد دلیرمردان جهادگر در دوران دفاع مقدس خوش درخشید و جوانان نیرومند، متخصص و غیورش به‌عنوان بزرگ‌ترین سرمایه‌های شهر در کنار دیگر رزمندگان ایرانی حماسه آفریدند و خطر دشمن را دفع کردند، می‌تواند بر روی سرمایه‌های اجتماعی شهر در مسیر توسعه، آبادانی، رفع فقر و محدودیت از چهره شهر تلاش کند.
اکنون نوبت مدیریت شهری امیدوار و متخصص است که در برهه‌ای که شهرهای بدهکار ما ناتوان از تأمین منابع درآمدی هستند، درآمدزایی سنتی را کنار نهیم، سرمایه‌های نمادین اصفهان را احیا کنیم، نیروهای جوان و متخصص را به مشارکت در مدیریت شهری سهیم کنیم و به مدد آن درآمدهای پایدار برای توسعه شهر ایجاد کنیم.
با گفتگویی فراگیر با همه شهروندان و متخصصین موقعیت دقیق اصفهان و کاستی‌ها و فراوانی‌هایش را دریابیم. مدیریت شهری تسهیل‌گر را به‌جای مدیریت تصدی گر بنشانیم و برای جهش شهر مذاکره کنیم و دریچه‌های جدید برای مشارکت شهروندان و سهیم کردن آنان در اداره شهر بازکنیم.
مدیریت شهری آینده اصفهان حتماً نیازمند باز کردن دروازه‌های اصفهان به روی سرمایه‌گذاران است. این شهرداری و شهروندان در کنار یکدیگر هستند که می‌توانند آینده اصفهان را به‌سوی شهری امیدوار، ثروتمند و سرمایه پذیر که نماد مشارکت و سرمایه‌گذاری باشد سوق دهند.