باغ داغ

به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها / سعید آقایی


همهمه یاران شب و شیطان
شانه های کوچه خورشید را
سنگین کرده اند
و چشم هایی که چشمه های نور
-دست های غدیر- را
در سقیفه ندیدند
اینک پشت در سوره هل اتی
بذر آتش می کارند
تا جهنمی سیاه درو کنند
از آن لحظه
تا آخرین زمان زمان
پهلوی تمام حرف های واژه های مقدس
درد، درد، درد دارد
و سینه همه کتاب های آسمانی
با شعله حزن غربت
سوخته
...قرن هاست که میخ جاهلیت
در پیشانی شعور شاعرانه
فرو می رود
و راه نفس کودکان عشق
-شهیدان لبخند- را
می بندد ...
حکایت عجیبی ست
گلستان پارسایی
-شهر مهربانی و رحمت-
که تا چند روز قبل
سایبان نغمه های بریده یتیمان بود
جایی برای یک گریه ساده
یک لحظه گریه برای پدر ندارد
در این گشت روزگار
‌ زائر که هفته اقلیم فریاد را
تا نزدیکی خانه رسول
با پای دل
زیر باران آیه های توسل دویده
با سیلاب سکوت مدینه
در تاریخ حسرت و غیرت
-جایی که لال بودن، شعر است-
گم می شود
و در آن سو
نزدیک مرداب ها
که آینه ها را بلعیده اند
درست در ساعت قدر
در وقت سوره کوثر
تنها دستش به نوحه می رسد
به نودبه
به باغ داغ
که هر روز تازه می شود