اینجا برای همدیگر شادی نذر می‌کنند

نذر شادی گروهی است که علی رغم جوان بودنش تمام تلاشش را بر این مبنا گذاشته که به واسطه نذری دادن و نذری گرفتن، این خود مردم و اهالی دور و بر باشند که برای بهتر شدن حالشان دست به کار می‌شوند.

مجله مهر : «نذر یعنی آن که انسان تصمیم بگیرد در ازای برآورده شدن خواسته‌ای برای خدا کاری را انجام بدهد.» همین جمله ساده توضیحی است که در تعریف نذر کردن و نذری دادن در ویکی‌پدیا نوشته شده است. اما پدیده نذری دادن برای ایرانی‌ها انقدر آشنا است و بازندگی‌شان گره‌خورده که شاید هیچ وقت نیازی به تعریف مکتوب آن نداشته باشند چه آنهایی که به هر نحوی میان مردم نذری داده‌اند و چه آنهایی که نذری گرفته‌اند. اما نکته جالب توجه اینجاست که بیشتر ما وقتی صحبت از این پدیده می‌کنیم اولین چیزی که از آن در ذهنمان نقش می‌بندد کاسه شله‌زردهای نذری است که بنا به ایام و مناسبات مذهبی مختلف بین مردم و همسایه‌های دور و اطرافمان پخش می‌کنیم ؛ به همین دلیل هم شاید بسیاری حواسمان پی این موضوع نباشد که نذری‌ها گاه می‌توانند پا را فراتر از توزیع غذا و خوراک بگذارند و حتی رنگ و بوی فرهنگی به خود بگیرند. کاری که این روزها بچه‌های گروه«نذر شادی» درصدد انجام دادن آن هستند.

از یک گروه مجازی تا یک گروه حقیقی

خودشان می‌گویند که شکل‌گیری گروه نذر شادی پروسه پیچیده و عجیب‌وغریبی نبوده است. گروهی که در حال حاضر بیش از یک سال از عمر آن می‌گذرد و نزدیک به هزار نفر عضو دارد. اعضای این گروه عده‌ای دانشجو هستند که گروهشان در فروردین‌ماه سال 95 به کمک فضای مجازی و آشنایی در آن به راه افتاد و بعد از مدت کوتاهی در نقاط مختلف کشور گسترده شد؛ شکل‌گیری که ماحصل آن نهایتاً به این منجر می‌شود که وقتی از افراد گروه آن می‌خواهیم که برایمان از ایده پردازان ابتدایی کار بگویند به اسم شخص خاصی نمی‌رسند تا جایی که«نگین مسکوچی» مدیر روابط عمومی گروه در حین گفت و گویش مدام روی این نکته تأکید دارد که به جای فرد خاصی، اعضا ترجیح می‌دهند که خود گروه معرفی شود.

دشت اول؛ توزیع اسباب بازی برای بچه‌های خوزستان

خودشان می‌گویند که نقطه شروع کارشان از یک گروه مجازی شروع‌شده گروهی که بنا به دغدغه مندی اعضای آن یک گروه تحلیلی بوده است؛ اما ماجرای حرکت‌های خیرخواهانه اعضای این گروه از جایی شکل می‌گیرد که بنا به پیشنهاد بچه‌ها افراد تصمیم به توزیع اسباب‌بازی می‌گیرند که در نهایت بین بچه‌های خوزستان و خرمشهر توزیع می‌شود؛ تا جایی که بعد از آن به قدری شیرینی این کار برای اعضا دل‌چسب می‌شود که آن‌ها را وادار به این می‌کند تا رفته‌رفته به‌طور جدی‌تری به تشکیل گروهی فکر کنند. گروهی که در حال حاضر ما آن را با نام گروه نذر شادی می‌شناسیم.

همه می‌توانند یک قهرمان باشند

اعضای گروه معتقد بودند که شادی یکی از محوری‌ترین نیازهای هر جامعه محسوب می‌شود برای همین تصمیمشان بر این شد که این اسم یعنی«نذر شادی» را برای گروه انتخاب کنند. اما یکی از عمده‌ترین تفاوت‌هایی که در این گروه می‌توان پیدا کرد این است که آن‌ها علاوه بر کمک کردن در زمینه‌های مختلف به افراد نیازمند، در برنامه‌هایشان به فراهم کردن و ایجاد حال خوب برای افراد عادی جامعه نیز توجه می‌کنند. طوری که آن‌ها برای فعالیت‌های گروهشان پنج شاخه را در نظر گرفته‌اند که هر بخش برای خودش توضیح و تعریفی جداگانه دارد.«کارهای اجرایی ما در پنج حوزه است. حوزه اول رویش امید است که رویکرد این بخش کمک به بهبود اوضاع تحصیل و توانمندسازی افراد نیازمند است . حوزه دوم آرمانشهر است که ما در این بخش هدفمان ایجاد یک مشارکت شهروندی بین افراد است به عنوان مثال نذرهای مردمی می‌تواند شامل فراهم کردن پوشاک و ارزاق برای افراد باشد. حوزه سوم پزشکان داوطلب است که همان طور که از اسمش پیداست با کمک پزشکان برای ارتقا سطح سلامت جسمی و بهبود درمانی افراد در نظر گرفته‌شده است. حوزه چهارم سازندگی و آبادانی است که تلاش ما بر این است به بهبود وضعیت اسکان، مدارس، مراکز درمانی، تفریحی و حتی محیط زیست کمک کنیم. حوزه پنجم هم حوزه قهرمانان اجتماعی است که به عبارتی می‌شود گفت که قلب نذر شادی است و سایر بخش‌ها زیر مجموعه این حوزه هستند ما در این بخش سعی می‌کنیم این باور را ایجاد کنیم که این خود افراد هستند که باید توانمند باشند و این خود مردم هستند که باید برای مردم کار کنند و از همه مهم‌تر اینکه نذر شادی برای قشر خاصی نیست بلکه برای همه اقشار جامعه است. برای همین وقتی یک شخص کوچک‌ترین کاری برای بهبود شرایط انجام می‌دهد یک قهرمان اجتماعی محسوب می‌شود.»

تنورهای خاموش را روشن کردیم

بچه‌های نذر شادی در طول این یک سال پروژه‌های مختلفی را راه اندازی کرده‌اند که یکی از قابل‌توجه‌ترین آن‌ها طرح«نون ببر ثواب ببر» بود که نتیجه این طرح روشن شدن تنورهای زیادی در مناطق محروم بود.«نذر تنور یکی از قدیمی‌ترین نذرهایی بوده است که همیشه وجود داشته. کاری که ما در این طرح انجام دادیم این بود که خریدن این تنورها از سمت افراد مختلف را هدفمندتر کردیم یعنی از آدم‌ها خواستیم که پول آن‌ها را جمع کنیم و به محله نیازمندی برویم و تنوری را بخریم که افراد آن محل برای یک روز هم که شده نان رایگان داشته باشند به عنوان مثال بزرگترین نتیجه‌ای که این کار داشت این بود که در منطقه‌ای در کرمان تنوری بود که مدتها کار نمی‌کرد و خاموش بود ولی با این نذر روشن شد به مردم آن منطقه نان داد. ما به همین نذر چیزی نزدیک به 17هزار قرص نان در مناطق محروم ایران توزیع کردیم.»

با چهل تیکه به نیازمندان بن خرید بدهیم

اما طرح‌های بچه‌های نذر شادی تنها به همین موضوع ختم نمی‌شود. تا جایی که وقتی از نگین مسکوچی درباره جدیدترین طرحشان پرسیدیم او به ما این‌گونه پاسخ داد.«ما در حال حاضر طرح جدیدی داریم به نام طرح چهل تیکه؛ در این طرح در فروشگاه‌ها صندوقی را طراحی کردیم که فروشنده و خریدار تخفیفی که برای خریدوفروش کالایشان در نظر می‌گیرند را در صندوق نذر شادی قرار می‌دهند که ما این مبالغ را جمع می‌کنیم و در قالب بن خرید در اختیار افراد نیازمند می‌گذاریم تا با مراجعه به همین فروشگاه‌ها بتوانند پوشاک تهیه کنند.»