عاشقانه فقط تبلیغات بیلبوردی داشت

«منوچهر هادی»، دستیار مستعد کیانوش عیاری (هزاران چشم) و اصغر فرهادی (چهارشنبه سوری)، امروز یک دهه از عمر کارگردانی خود را پشت سر گذاشته است. او به شدت به درام های رئالیستی علاقه مند است؛ اما بنا به دلایلی که در ادامه به آن اشاره کرده، گونه کمدی را نیز با سونامی حیرت انگیز «من سالوادور نیستم» در گیشه تجربه کرد و ورق برای او برگشت. او این روزها، «کارگر ساده نیازمندیم» را به روی پرده دارد و «عاشقانه» نیز در شبکه نمایش خانگی، تجربه ای جدید برای او محسوب می شود. تمام اینها دلایلی شد تا با او به گفت و گو بنشینیم. مشروح این گفت و گو را از نظر پذیرا باشید.

چه شد بعد از ساخت چند درام رئالیستی خوب نظیر «یکی می خواد باهات حرف بزنه» یا «زندگی جای دیگری است»، به کمدی روی آوردی آن هم از جنس «من سالوادور نیستم». اتفاقی که سبب شده ذائقه ات، برخلاف ساخت «کارگر ساده نیازمندیم» باز هم به سمت کمدی و فیلمی مثل «آینه بغل» تغییر کند. کمی نگران کننده به نظر نمی رسد؟
نگرانی ندارد. در حال حاضر شرایط به گونه ای است که ارشاد به آن فیلمی که دلم می خواهد بسازم، مجوز نمی دهد. اینکه یک عده آدم تصمیم بگیرند که من چه کار کنم و چه کار نکنم، فعلا ترجیح دادم که آنها برای من تعیین نکنند. یک تهیه کننده برای من فیلم‌نامه ای می آورد چه طنز باشد، چه ملودرام و چه اجتماعی، من می خوانم، واقعا اگر آن را دوست داشته باشم و احساس کنم که فیلم‌نامه، جای کار دارد و دیده می شود، آن را می سازم. وقتی طرح «عاشقانه» را پسندیدم، یکی دو قسمتش را نوشتند و بعد، کم کم جلو رفتیم و آن را ساختیم. مطمئن بودم که این کار دیده می شود. تصورم بر این بود که «عاشقانه»، خیلی بیشتر از این دیده می شود. ما فقط تبلیغات بیلبوردی داشتیم. تهیه کننده و سرمایه گذار به مشکل خوردند و کار ما با درایت، مدیریت نشد و در نتیجه خوابید. واقعا کار به لطف بچه ها جمع شد. کار یک مدیر نداشت. ما در این کار اصلا مشکل سرمایه نداشتیم. مشکل، اختلاف تهیه کننده اجرایی (تهیه کننده ای که کارت تهیه‌کنندگی اش را گذاشته) و سرمایه گذار بود چیزی که به خودشان ربط دارد. من می دانم اما اشاره نمی کنم ولی کار، اینجا بی صاحب ماند. مدیری که باید یک گروه قدرتمند تبلیغاتی می‌گذاشت تا «عاشقانه» برنامه های تبلیغاتی داشته باشد.«عاشقانه» به هر اندازه ای که مورد قبول واقع شده، مدیون خود بچه هاست چون هیچ ابزار تبلیغاتی نداشتیم و خود اثر، خودش را نشان داد و این امر نشان می‌دهد که درام، درام درستی بوده، نشانه گذاری ما، نشانه گذاری های درستی بوده است. مردم خسته شده اند از سریال های تکراری، از کاراکترهای فقیر، از مشکلات خیلی دم دستی، لوکیشن های کهنه، فرسوده، خانه های آجری، حوض وسط حیاط و . . . واقعا ما الآن این چیزها را نمی بینیم و هر جا می رویم مجتمع مسکونی است، خانه ها آپارتمانی شده، ماشین ها همه شاسی بلند شده. آن موقع طرف با پیکان در خیابان می خرامید؛ اما الآن سانتافه 240 میلیونی، مثل نقل و نبات در خیابان‌ها ریخته است. من فکر می کنم اگر فیلم برداری خوب، طراحی صحنه خوب، طراحی لباس خوب و در کنار تمام اینها، یک قصه جذاب وجود داشته باشد، قطعا مردم می بینند.

شاید کارگردان مستعدی چون تو که وقوف خوبی روی استانداردهای فیلم سازی دارد، پس از کسب این میزان موفقیت در چند کار اخیر به سراغ تلویزیون نمی رفت چون به هر حال مدیوم متفاوتی است؛ اما می بینیم که تو پس از ساخت چند درام خوب و کمدی های پرفروش و البته «عاشقانه»ای که حسابی سر و صدا کرد، باز به تلویزیون بازگشتی.انگار توجه خاصی به این مدیوم ها نداری.
طبیعتا مدیوم ها برای من اهمیت دارند؛ اما موضوع این است که پیشنهاد ساخت فیلم و سریال، زیاد به من می شود که از بین آنها دو تا را قبول می کنم. من پس از «کارگر ساده نیازمندیم» که دو سال پیش بود، یک «عاشقانه» کار کردم و یک «آینه بغل» را. پس از این تجربیات سینمایی و کار در شبکه نمایش خانگی، حالا می خواهم با ساخت سریالی، به تلویزیون برگردم.عیب هم نمی دانم. الآن «حمید نعمت الله» دارد یک سریال کار می کند، «سامان مقدم» هم یک سریال کار کرد.اگر کار خوبی پیشنهاد شود و قصه خوبی هم داشته باشد، مطمئنا می پذیرم. من، این قصه ای که می خواهم در قالب سریال جدیدم بسازم را حتی در شبکه نمایش خانگی هم گیرم نیامد. بعد از «عاشقانه»، کلی کار سینمایی و حتی نمایشنامه به من پیشنهاد شد؛ اما رسیدیم به این سریال. اولا اینکه از این به بعد، واقعا برای من مهم است که تهیه کننده ام چه کسی باشد؛ من احساس می کنم بلدم یک فیلم را تمام کنم حالا اگر یک تهیه کننده ای داشته باشم که بدانم در این بخش می تواند کار خودش را درست انجام دهد، من راحت تر فیلم را تمام می کنم. کمتر حرص می خورم و فیلم، فرجام بهتری پیدا می کند. ایرج محمدی (تهیه کننده سریال جدید) شناخته شده هستند؛ قبلا هم قرار بود با هم کار کنیم؛ اما نشد تا رسید به الآن، آن هم با یک فیلم نامه درجه یک. سریال، یک ملودرام اجتماعی خیلی درست است و واقعا اگر فیلم نامه ای جذاب نداشت، من نمی آمدم. حتما یک اثر باید چیزی داشته باشد که من بروم سراغش و دیگر به خاطر پول سراغ پروژه‌ای نمی روم.

«عاشقانه» برخلاف دیگر سریال های داخلی و بین المللی هم طراز خودش، تعلیق چندانی ندارد و در داستان گویی هم تابع یک اسلوب کلیشه ای است؛ اما به مدد روایت جذابی که دارد و البته گروه بازیگران، می گیرد. ریسک بزرگی کردی.
ریسک کردم چون می دانستم نتیجه می گیرم. ببین، وقتی داری «عاشقانه» می سازی؛ یعنی تولید برای مخاطب عام. من نمی گویم که به شعور مخاطب توهین شود ولی اگر بخواهی خیلی همه چیز را پیچیده کنی، آن راحتی که مخاطب در اجرا می بیند، به چشم نمی آید. مثلا پگاه به سهیل می گوید: «برو دم در، پی پی سگ را جارو کن.» موقع نگارش فیلم نامه، تهیه کننده به من می گفت: «آخر مگر گلزار جارو بر می دارد، پی پی سگ را جارو کند؟» چرا نمی کند؟ بازیگر است. من با رضا صحبت کردم؛ بازیگر باهوشی است، فیلم نامه را می خواند و می بیند از قسمت هشتم به بعد، ورق بر می گردد؛ پیچش نقش است. اگر آنجا آن کار را نمی کرد، الآن نقشش در نمی آمد و همه می گفتند عجب هیولایی شده این سهیل. درام این طوری شکل می گیرد. من بهداد را آوردم، «زندگی جای دیگری است» را بازی کرد؛ هیچ کار ویژه ای هم ما نکردیم. همان «حامد بهداد»ی که جاهایی که لازم است، او راکت بازی می کند، اینجا آمد روی اصول و روی قاعده، نقش یک آدم درون گرا را بازی کرد، بی نظیر هم بازی کرد. من این موقعیت را برایش فراهم کردم. جسارت کردم و گفتم حامد بیا این نقش را بازی کن. فیلم نامه را خواند و دید قصه، متفاوت است و نقش هم برایش متفاوت است و گفت من هستم. قطعا بازیگرهم دنبال نقش متفاوت است.