خطاهای فرزند پروری

از آنجا که فرزندپروری مسیری نسبتاچالش برانگیز و دشوار دارد، با کمی غفلت و ناآگاهی احتمال اشتباه و خطا در آن وجود دارد؛ اما زمانی که تعداد و تکرار این خطاها از سوی والدین افزایش یابد، می‌تواند در کودک، رابطه والد_فرزندی و حتی کل خانواده مشکلاتی را به دنبال داشته باشد.به همین منظور، آشنا شدن با مهم ترین خطاهای فرزندپروری می‌تواند به آگاهی والدین عزیز و کاهش احتمال انجام شدن آنها کمک کند:

خطای« تو بدی»:
یعنی پدر و مادر کاری بکنند که معنی آن، این باشد که فرزندشان بد است. دقت کنید کودکان کار بد می‌کنند؛ اما بد نیستند. آنچه بد است و باید تنبیه بشود، رفتار کودک و کار نادرستش است نه خودش.

خطای «تو مهم نیستی»:
شامل انواع رفتارها و عباراتی است که این پیام را به کودک می‌دهد: تو مهم نیستی و دیگران یا حتی اشیا از تو و نیازهای تو مهم ترند!

خطای انتظار:
وقتی که از کودک انتظار داشته باشیم که بفهمد ما چه چیزی می‌خواهیم بگوییم؛ اما از خودمان انتظار نداشته باشیم که واضح و درست حرف بزنیم، خطا کرده‌ایم.

خطای نادیده گرفتن:
وقتی کودک را نمی‌بینیم، وقتی احساسش و سلیقه و علاقه او را نمی‌بینیم، مرتکب خطای نادیده گرفتن شدیم.

خطای سوءاستفاده از قدرت:
پدر و مادر خوب به داشتن قدرت و قاطعیت نیاز دارند؛ اما نباید زور‌گویی کنند.

خطای دخالت:
وقتی پدر و مادر دچار این خطا می‌شوند که در حریم فرزندشان دخالت کنند. مثلا موقع غذاخوردن رعایت احترام او و بشقابش را نمی‌کنند و غذا داخل ظرفش می‌ریزند و می‌گویند بخور، برایت خوب است. یا وقتی سرزده وارد اتاقش می‌شوند یا... .

خطای دروغ:
وقتی که پدر و مادر دروغ می‌گویند؛از دروغ‌های ساده‌ای مثل اینکه «اگر غذا نخوری می‌گویم لولو بخورتت»! تا دروغ‌هایی مثل« اگر لباست را نپوشی، دیگه دوستت ندارم»!

خطای برچسب:
این خطا بدترین نوع خطاست! مشکل هم این است که گاهی آشکار نیست. دو نوع خطای برچسب داریم:خطای برچسب آشکار مثل وقتی که کودک را تنبل و لجباز می‌دانیم و آشکارا در گفته‌هایمان به او تهمت یا برچسبی میزنیم. خطای برچسب پنهان است که برچسب توی صحبت ما آشکار نیست؛ اما در عمل یا معنی کارهایمان می‌تواند پنهان باشد.