افسون پارسی

اصفهان زیبا: «هنوز خیلی‌ها ایران را با عراق اشتباه می‌گیرند؛ حتی آنهایی که در کشورهای اسلامی زندگی می‌کنند و ما فکر می‌کنیم قرابت‌هایی دارند، ایران را نمی‌شناسند و ذهن‌شان درباره‌ کشور ما منفی است.» اینها بخشی از صحبت‌های یکی از مسئولان بنیادی است که وظیفه‌اش برگزاری دوره‌های آموزش زبان فارسی برای خارجی‌هاست.

به بهانه برگزاری هشتادوچهارمین دوره‌ دانش‌افزایی زبان فارسی در ایران سه روایت مختلف درباره این مسئله را مرور می‌کنیم. امسال این دوره، با حضور علاقه مندانی از کشورهای مختلف و در سنین متفاوت برگزار شد؛ کسانی که زبان پارسی را تا حدودی آموخته بودند و طی سفری به ایران قرار بود مهارت‌هایشان را در زمینه سخن گفتن به فارسی، تقویت کنند.

دوره‌های فارسی‌آموزی حالا راهی باز کرده برای شناسایی ایران و پنبه کردن رشته‌های منفی که در خارج از مرزها بافته شده‌اند. این مطالب را یکی از مسئولان بنیاد سعدی به ایسنا می‌گوید و اضافه می‌کند: هشتادو چهارمین دوره دانش‌افزایی زبان فارسی با حضور بیش از ۱۲۰ زبان‌آموز از ۴۴ کشور برگزار شد.

سمیرا یافتیان می‌گوید: «در بیرون از مرزهای کشورمان، ذهن‌ها نسبت به ایران خیلی آلوده و منفی است. متاسفانه بسیاری از سایت‌های اطلاع‌رسانی درباره‌ ایران که به زبان انگلیسی است، یا فعال نیست یا به‌روز نشده‌اند.شاید اگرچند سایت قوی اطلاع‌رسانی از ایران داشتیم، ذهن‌ها اینقدر منفی و ناشناخته نبود.

ما بر این باوریم که شاید زبان فارسی راهی باشد برای پاک کردن این همه منفی‌بافی‌ها و یا ناشناخته ماندن هویت و کشورمان.» او ادامه می‌دهد: «بسیاری از کشورها از طـــریق زبان رسمـــی‌ خود فرهنــگ، گــردشگری و تجارت‌شان را گسترش می‌دهند. چین یکی از کشورهایی است که در این مسیر قوی ظاهر شده و چیزی نمانده که چینی زبان دوم آمریکایی‌ها شود.»به گفته یافتیان،برخی خانواده‌های آمریکایی تلاش می‌کنند فرزندان‌شان بعد از زبان مادری، چینی یاد بگیرند.

او سپس درباره‌ دوره‌های دانش‌افزایی زبان فارسی که یک ماه در سال در ایران با حضور فارسی‌آموزانی از سراسر جهان برگزار می‌شود، توضیح می‌دهد:‌ «این دوره‌ها که ابعاد فرهنگی، دانش‌افزایی و حتی گردشگری را در نظر گرفته، حدود چهار سال پیش و در شرایطی که کرسی‌های زبان فارسی در کشورهای دیگر ضعیف شده بود آغاز و تقویت شد. این دوره‌ها قبلا با حدود چهل، پنجاه نفر و بسیار محدود برگزار می‌شد؛ اما حالا دست‌کم یکصد نفر در آن شرکت دارند. ما حتی فارسی‌آموزانی از آمریکا داشته‌ایم.»
وی اضافه می‌کند: «خطری که اکنون فارسی را تهدید می‌کند، فراموشی خط است؛ چرا که در فرای مرزهای ایران، نسل دوم و سوم ایرانی درحال فراموشی خط فارسی است و ما در تلاشیم با تقویت کرسی‌های زبان فارسی و اجرای برنامه‌های جانبی، این هویت را بازگردانیم و حفظ کنیم.»یافتیان با اشاره به علاقه‌ای که در فارسی‌آموزان پس از سفر به ایران نسبت به کشورمان ایجاد شده و حتی برخی را به فکر اجرای تور ایران برای دیگر هموطنانشان انداخته، می‌گوید: «ما می‌خواهیم در کنار زبان فارسی، ایران واقعی را هم نشان دهیم.»

فارسی‌آموزی مرد فرانسوی 64 ساله
در هشتاد و چهارمین دوره دانش‌افزایی زبان فارسی که از کشورهای اسپانیا، اتریش، آلمان، هند، پاکستان، ترکیه، قزاقستان، روسیه، ایتالیا، صربستان، بلغارستان، بوسنی و هرزگوین، پرتغال، آرژانتین، گرجستان، عراق، رومانی، سوئیس، سوئد، چین، مصر، مقدونیه، قرقیزستان، لهستان، ارمنستان، اکراین، بلاروس، تونس، آرژانتین، استرالیا، الجزایر، انگلیس، بلژیک، شرکت داشتند، «میشل ایبل» هم از فرانسه به این جمع پیوسته بود. او از دو سال پیش یادگیری زبان فارسی را آغاز کرده و همین بهانه‌ای شد تا به ایران سفر کند. میشل ۶۴ سال دارد و زبان فارسی را از استاد ایرانی‌اش، حسین بیک باغبان، استاد ادبیات در دانشگاه استراسبورگ، فرا گرفته و حسابی شیفته این زبان و کشور ایران شده است. او در سفر یک‌ماهه‌ به ایران، فرصت کرد تهران، کاشان، ابیانه و اصفهان را ببیند و حالا تصمیم گرفته یک بار دیگر به ایران سفر کند.

دختر ترک که عاشق زبان و ادبیات فارسی شد
داستان «صالحا زینب» از ترکیه اما برعکس میشل است. او اول به ایران سفر کرد، بعد عاشق زبان فارسی شد و یک‌ونیم سال است که خیلی جدی مشغول یادگیری زبان فارسی شده. داستان پیوند او با زبان فارسی به اولین سفرش به ایران برمی‌گردد. او پس از آن یک‌بار دیگر هم به ایران می‌آید و همان موقع تصمیم می‌گیرد زبان فارسی را یاد بگیرد. صالحا شیفته‌ ادبیات فارسی است و با شاعرانی چون حافظ، سعدی، فروغ فرخزاد و سهراب سپهری غریبه نیست و می‌گوید:‌ شاعران فارسی را خیلی دوست دارم و اشعار آنها را خیلی می‌خوانم. معتقدم ادبیات ایران در بالاترین جایگاه جهان قرار دارد.«صالحا» که قبلا شهرهای اصفهان، قم، گرگان، شیراز، یزد و تهران را دیده، معتقد است که ترکیه و ایران از نظر فرهنگی خیلی به هم شبیه‌اند و به ایسنا می‌گوید: وقتی به ایران سفر می‌کنم احساس نمی‌کنم در کشور دیگری هستم و خودم را یک ایرانی می‌دانم. او ایرانی‌ها را مردمی مهمان‌نواز می‌داند و درباره‌ دیگر جذابیت‌های این کشور، بیان می‌کند: البته من غذاهای ایرانی را زیاد دوست ندارم؛ چون همه‌اش مرغ، پلو و کباب است؛ اما فرهنگ قدیمی ایران جذاب‌ترین بخش این کشور است. مثلا ترک‌ها در تاریخ مدام در حرکت بودند و جابه‌جا شده‌اند؛ اما ایرانی‌ها همیشه در همین سرزمین بوده‌اند و تمدن قدیمی دارند، واقعا جذاب است.صالحا، اصفهان را زیباترین شهری می‌داند که تا حالا در ایران دیده و تصمیم دارد در سفر بعدی به تبریز سفر کند.