داستان پرفرازونشیب مجسمه‌سازی جدید اصفهان
در نیمه دوم دهه هفتاد، شهرداری اصفهان شروع کرد به قبول کردن پیشنهاد از دوستان مجسمه‌ساز. مجسمه آرش کمانگیر در پارک آبشار دوم کار قدرتالله معماریان، مجسمه شیر او در مقابل اداره دخانیات در خیابان کمال اسماعیل،مجسمه نیلبکزن ساخته ملک دادیار گروسیان درکنار سی‌وسه‌پل، مجسمه سیاوش در آتش ساخته نادر قشقایی در کنار خانه هنرمندان در پارک آبشار و مجسمه مادر ساخته فریبا فرقدانی در همین پارک ازجمله آثاری است که در آن سال‌ها ساخته و نصب شد.
اصفهان امروز- مرتضی نعمت الهی: در نیمه دوم دهه هفتاد، شهرداری اصفهان شروع کرد به قبول کردن پیشنهاد از دوستان مجسمه ساز. مجسمه آرش کمانگیر در پارک آبشار دوم کار قدرت الله معماریان، مجسمه شیر او در مقابل اداره دخانیات در خیابان کمال اسماعیل،مجسمه نی‌لبک زن ساخته ملک دادیار گروسیان درکنار سی‌وسه‌پل، مجسمه سیاوش در آتش ساخته نادر قشقایی در کنار خانه هنرمندان در پارک آبشار و مجسمه مادر ساخته فریبا فرقدانی در همین پارک ازجمله آثاری است که در آن سال‌ها ساخته و نصب شد. مجسمه خواجه نظام الملک ساخته استاد محمدی هم در همان سال‌ها ساخته، اما یکی دو سال پیش نصب شد. مجسمه برنزی سروش روبروی هتل پل هم از این جمله بود. مجسمه استاد علی‌اکبر در خیابان استانداری کار خودم هم در آن زمان ساخته شد. قبل از این‌که مجسمه استاد علی‌اکبر را بسازم، نماد یادبود استاد علی‌اکبر را ساختم که سه مکعب بود که بر روی یک راس و یک فواره تشکیل‌شده از یک مکعب دیگر قرار می‌گرفت. در آن سال‌ها گوی‌هایی را هم طراحی کردم که در میدان انقلاب قرار گرفت و چند سال پیش به دلیل این‌که کارکرد خود را ازدست‌داده بود، برداشته شد . این
اتفاق تا دهه هشتاد ادامه پیدا کرد و شهرداری از ما حمایت می‌کرد و مدیریت و کارشناسی درست اتفاق می‌افتاد.در آن زمان برای انتخاب مجسمه ها، کمیسیونی در شهرداری وجودداشت که من هم یکی از اعضای آن بودم. دهه هشتاد علناً مشکل ایجاد شد، به دلیل این‌که به خاطر خطای مدیریتی مجسمه ای ساخته شد که می‌توانست بهانه ساز باشد. پس از روی کار آمدن شورای شهر و شهرداری بعدی هم در همین دهه و شهردار شدن سقاییان نژاد، او در اولین سخنرانی خود گفت که ازاین‌پس نه مجسمه ای در اصفهان نصب می‌کنیم و نه مجسمه های نصب‌شده را برمی‌داریم. همان موقع برای ساخت 15 مجسمه قرارداد داشتیم که برخی در حال ساخت بود و برخی داشت جریان اداری خود را می‌گذراند. همه این‌ها متوقف شد و آن‌هایی را هم که ساخته‌شده بود، شهرداری تحویل گرفت که دو یا سه تای آن‌ها را امسال و اواخر سال گذشته نصب کرد. یکی از این مجسمه ها در پارک نزدیک پل خواجو،نمادی از اصفهان با طرحی از محراب و گنبد است. مجسمه رویای کودکی در کنار پل فلزی هم که به شکل اسب‌سواری است که به سمت رودخانه حرکت می‌کند، یکی از این مجسمه ها است. شهردار اسبق اصفهان به قول خود عمل کرد و در دوران مدیریت
او کاری نصب نشد، ولی کاری برداشته شد. مجسمه کاوه آهنگر ساخته ایرج محمدی را از میدان آزادی برداشتند. این اتفاق کارشناسانه نیفتاد. این مجسمه را از روی پایه برنداشتند، پاهای مجسمه را بریدند، به‌طوری‌که باید دو برابر هزینه ساخت آن صرف تعمیرش شود. الآن این مجسمه که به خاطر حفر تونل مترو برداشته شد، در انبارهای شهرداری است. بهتر بود این مجسمه را با هماهنگی هنرمند آن برمی‌داشتند یا موقتاً در جای دیگری نصب می‌کردند. وقتی حسن نیت باشد، همه‌چیز خوب پیش می‌رود، اما اگر حسن نیت نباشد، اگر کار خوب هم انجام شود، برداشت نادرستی از آن می‌شود. شاید پشت برداشتن مجسمه کاوه هیچ سوءنیتی نبوده، ولی چون با حسن نیت انجام‌نشده، بحث‌انگیز شد. در آن زمان، خیلی از مجسمه‌های ساخته‌شده در انبارهای شهرداری باقی ماند، ولی به‌جز مجسمه کاوه، کار دیگری از آثار قبلی برداشته نشد. در دوران سقاییان نژاد تنها اتفاق مجسمه سازی در اصفهان ، برگزاری سمپوزیوم ساخت سردیس‌های مشاهیر اصفهان ، یک سال قبل از رفتن او بود. همه 12 سردیس حاصل از این سمپوزیوم، بعد از رفتن وی در فضای شهری نصب شد که مجسمه رضا عباسی من هم از این جمله بود. این سمپوزیوم خیلی
حرفه‌ای برگزار شد، آدم‌های حرفه‌ای در آن حضور داشتند و کارها هم نسبتاً خوب بود. حتی از کارهای این سمپوزیوم کپی گرفته و از هرکدام سه تا ساخته و یک نسخه از همه آن‌ها در پارک خیابان استانداری در کنار دانشگاه هنر نصب شد. مجسمه ساز