چرا منطقه «بی‌بی سیدان» متروک شد؟!

اصفهان زیبا: نام بی بی سیدان را زیاد شنیده اید و با جستجویی کوچک عکس ها و مطالب بسیاری در مورد این منطقه گردشگری اصفهان خواهید یافت. منطقه ای که تا همین سال گذشته بهشت گردشگران و تورهای گردشگری بود و در گرمای شدید تابستان اصفهــان خنکای روح بخشی را در جان و تن آدمی می دمید.

اما امسال آنچه از بی بی سیدان انتظار دارید با آنچه خواهید دید تفاوت بسیاری دارد و آژانس های گردشگری برای اینکه ذوق گردشگران از بین نرود کمتر برنامه سفر به این منطقه داشته اند. پر واضح است دلایل کافی و منطقی برای این کار دارند. عمق و حجم آب بسیار کم شده و طبیعت باید جور همه تقصیرها را بر گردن گیرد؛ اما در واقع انسان مقصر اول و پایانی است. اگر قرار است به این منطقه به چشم منطقه گردشگری نگاه کنیم باید برای بقای آن تلاش کنیم.

منطقه «بی بی سیدان» نام خود را از روستایی به همین نام گرفته است که «بی بی سیدون» یا «بی بی دو سید» وجه تسمیه آن است و در روستا مقبره او وجود دارد. اما شهرت بی بی سیدان از جایی شروع می‌شد که دل به رودخانه می سپردی و تا آبشار تزیین شده با گیاه پرسیاوش را در کنار رود و با گذر از آب طی می کردیم. مسیری بسیار زیبا و خنک تا ابتدای تنگه ای به نام «تنگ نازی» که آبشاری زیبا هم به نام بی‌بی سیدان در ابتدای آن وجود دارد یا بهتر است بگوییم وجود داشت. آب رودخانه زلال است و مناظر دیدنی و چشم نوازی در اطراف چشمه‌ها و رودخانه وجود دارد که سایبان های زیاد درختان، گردشگران بسیاری را برای اتراق کنار رودخانه «کاسگان» پناه می‌دهد.در ورودی تنگه صخره زیبایی خودنمایی می کند و شنا در زیر آن دلچسب و آرامش بخش است.

اما مشکل بزرگ از زمانی رخ داد که به گفته اهالی سیل سنگ ریزه های بسیاری را به این قسمت از رودخانه آورد و عمق رودخانه در تنگه بسیار کم شد و از آن گذشته در تابستان که آبی از آبشار فرو نمی ریزد، پرهای سیاوش هم توسط گردشگران به یغما رفته است و تقریبا کمتر چیزی از آن باقی مانده است. هرچند صاحبان تور اعتقاد دارند که در واقع مصرف بی رویه آب برای باغ های سیب و بی اهمیت بودن گردشگری در منطقه باعث بی مبالاتی در استفاده صحیح از پتانسیل منطقه و دلیل اصلی این رکود است. البته خشکسالی های اخیر و نقش آن بر کسی پوشیده نیست؛ اما آنچه آزاردهنده است تخریب بسیار زیاد و ادامه داری است که همچنان در منطقه صورت می پذیرد.محیط زیست منطقه زمانی حفظ خواهد شد که متولیان امر گردشگری در حفاظت آن نقش عملی و تاثیر گذاری داشته باشند. با توجه به جبران ناپذیر بودن این صدمات باید جدای از بحث فرهنگ سازی اقدامی پیشگیرانه صورت پذیرد. زباله های فراوانی که به جای گذاشته می شود و درختانی که قطع می شوند و گاهی برای گرم شدن یا کمک به پخت کباب سوزانده می شود آسیب کمی نیست. اگر هم عزمی راسخ برای احیای منطقه وجود داشته باشد، لایروبی قسمت کوچک تنگه کار سختی نیست و تنها باید دید آیا بومیان منطقه واقعا می خواهند منطقه رونق گردشگری خود را دوباره به دست آورد. اگر این چنین باشد برنامه ریزی برای آن کار سختی نخواهد بود و هزینه آن را نیز می توان با دریافت ورودی و در قبال آن حفاظت از منطقه بازگرداند.