حضرت علی(ع) بی نیاز از مدح است /جهان امروز نیازمند آموزه های امیرالمومنین(ع) است

به گزارش ایمنا، ببار ای ابر رحمت؛ که میلاد تو، آغازگر انگشتان ذوالفقار نور است و فتح خیبر، دری است که به روی بازوان عدالت گشوده است تا آن را برای همیشه، در تاریخ قلوب مؤمنین ثبت کنی.

۱۳ رجب سالروز ولادت بزرگ مردی است که هر چه از فضایل و بزرگی او سخن گفته شود کم است و باید این نکته را در نظر داشت که نه تنها شیعیان بلکه برادران و خواهران اهل سنت نیز به این بزرگی و عظمت پی برده و به آن اذعان می کنند.
به مناسبت این روز بزرگ تصمیم گرفتیم تا با نگاهی متفاوت و در گفتگو با یکی از کارشناسان مذهبی شناخته شده در کشور، به بررسی شخصیت و زندگانی امیرالمومنین علی(ع) بپردازیم.
حجت الاسلام والمسلمین محمد برمایی با حضور در برنامه های تلویزیونی و رادیویی به چهره ای شناخته شده در این عرصه تبدیل شده و توانسته با بیان دلنشین خود مخاطبان بسیاری را به ویژه در میان جوانان به سوی آموزه های دینی ترغیب نماید.
حجت الاسلام برمایی در ابتدای سخن گفت: از علی گفتن، نه در توان محدود ذهن های ماست که راهی به افلاک عظمت او نداریم، و نه حتی در قدرت واژه ها که جرعه هایی از اقیانوس وجود او را به سطر آورند، ولی به رسم ادب، به آزِ ثواب و به قصد خوشه چینی از خرمن بی کرانه وجودش، ظرف کوچک ادراکمان را زیر باران عظمت او گرفته ایم و این گفت و گو با این نیت انجام می شود.

میلاد علی(ع) در کعبه، فضیلتی الهی است
وی در آغاز به موضوع متولد شدن حضرت علی(ع) در داخل کعبه و شکافته شدن دیوار کعبه اشاره کرد و افزود: روایات تاریخی مبنی بر ولادت حضرت علی(ع) داخل کعبه متواتر است و اکثرا بر متولد شدن حضرت در خانه کعبه اذعان دارند، منتها اختلاف درباره کیفیت ورود امیرالمؤمنین به داخل کعبه است.



وی افزود: این جزو متواترات در اهل سنت است و شیعه هم متفق القول است که این از فضائل امیرالمؤمنین(ع) است که در خانه خدا به دنیا آمده و باید در نظر داشت که بعضی از فضائل امیرالمؤمنین(ع) مثل ولادت در داخل کعبه از ناحیه خداوند متعال عنایت شده است و بعضی فضائل ایشان مثل عبادت، زهد و فداکاری‌ اکتسابی است.
حجت الاسلام برمایی در پاسخ به این سوال که بعضی از وهابیون در مورد همین فضیلت به دنیا آمدن حضرت در خانه خدا شبهه ایجاد می کنند که اگر فضیلت است چرا برای پیامبر(ص) اتفاق نیفتاده پاسخ داد: لازم نیست که همه چیز برای پیغمبر هم باشد، پیغمبر اکرم به رسالت مبعوث شد و بالاترین اعجاز پیغمبر اکرم این بود که به ایشان وحی نازل می‏ شد، ایشان به مدارج عالیه‌ای رسید که شایستگی فهم سخن خدا را پیدا کرد و این خیلی بالاتر از تولد در کعبه است و لازم نیست که آن‌هایی که مثلا برای حضرت موسی اتفاق افتاده برای پیامبر هم اتفاق بیفتد.
وی افزود: ما به یک واقعه تاریخی به دو صورت نگاه می‌کنیم، گاهی اوقات به عنوان یک مقوله تاریخی نگاه می‌کنیم که آیا اتفاق افتاده یا نه؟ و گزارشاتی نسبت به این مقوله تاریخی داریم یا نداریم؟ گزارشات صحت دارد یا ندارد؟ و گاهی اوقات از ناحیه اعتقادی به عنوان یک باور دینی به آن قضیه نگاه می‌کنیم.
وی خاطرنشان کرد: اگر ما بخواهیم به یک مقوله بصورت تاریخی نگاه کنیم و ببینیم گزارشات تاریخی نسبت به مسأله چطور است، گزارش‏های تاریخی در دست داریم و دلیلی هم بر رد این مسأله نداریم، در مورد ولادت حضرت علی(ع) نیز در خانه کعبه روایاتی داریم، حتی روایاتی که ادعای تواتر هم شده و هیچ شاهد و دلیل تاریخی هم بر رد این مسأله نداریم که بگوییم این واقعه اتفاق نیفتاده است.



فضایل امیرالمومنین (ع) در کلام پیامبر و بزرگان
حجت الاسلام برمایی در ادامه گفتگو با اشاره به تعبیر جالبی به فضایل حضرت علی(ع) اشاره کرد و افزود: حضرت علی(ع) مثل خورشید می‌ماند، کسی که مدح خورشید می‌کند در واقع مدح خودش است، مدح خورشید نیست و باید دانست که خورشید به مدح نیازی ندارد.
وی افزود: راجع به امیرالمؤمنین هم همین طور است، سخن گفتن راجع به امیرالمؤمنین خیلی سخت است و خیلی از بزرگان در آن مانده اند.
حجت الاسلام برمایی با اشاره به اینکه از فضایل حضرت علی(ع) هر چه بگوییم کم گفته ایم افزود: بیان این فضاپل در گفتار پیامر اکرم(ص) و بزرگان دین اهمیت بالاتری دارد که در این مجال کوتاه به چند مورد از آن اشاره می کنیم.
وی ادامه داد: روایتی از پیغمبر اکرم وجود دارد که به آن اشاره می کنم که می فرمایند: «لَوْ أَنَّ الْغِيَاضَ أَقْلَامٌ وَ الْبَحْرَ مِدَادٌ وَ الْجِنَّ حُسَّابٌ وَ الْإِنْسَ كُتَّابٌ مَا أَحْصَوْا فَضَائِلَک یا ابی الحسن»
پیامبر اکرم فرموده اند: اگر دریاها مرکب شود، همه درخت‌ها قلم شود، همه انس نویسنده شوند و جنیّان هم حساب کنند، نمی‌توانند فضائل تو را حساب کنند، و در روایت دیگری از پیغمبر اکرم(ص) نیز داریم که فرموده اند: «و الذی نفسی بیده لولا أن تقول طوائف من أمتی فیک ما قالت النصارى فی ابن مریم لقلت الیوم فیک مقال، لا نمر بملإ من المسلمین إلا أخذوا التراب من تحت قدمیک للبرکة»، اگر نبود که مردم همان طوری که نسبت به عیسی بن مریم نسبت‌های الوهیت دادند به شما هم این نسبت‌ها را بدهند من حرف‌هایی راجع به تو می‌دانم که اگر از هر جمعی از مسلمین می‌گذشتی خاک پای تو را به عنوان تبرک برمی‌داشتند.
وی در ادامه و به صورت کوتاه به گوشه ای از فضایل علی(ع) نیز اشاره کرد و با استناد به روایات و کلام پیامبر افزود: اگر بخواهیم در ابتدا به یکی از فضایل مهم حضرت اشاره کنیم ،شجاعت ایشان است.
وی افزود: امیرالمؤمنین (ع)شجاع ترین خلق اللّه بود، ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه می گوید: پادشاهان فرنگ و رومْ صورت آن حضرت را در عبادت خانه های خود کشیده اند و می کشند و به شمشیری که حمایل می کنند، نام او را نقش می نمایند و ملوک دیلم صورت او را در سینه های خود به جهت و واسطه فتح و نصرت و تیمن و تبرک می کشیده اند و در شمشیر پادشاهانْ صورت آن حضرت بوده است و کفار به هر مذهبی که باشند از نام او استمداد می جویند.
برمایی به محبت امام علی که سرآمد بوده است نیز اشاره کرد و گفت: خوارزمی در مناقب نقل کرده که رسول خدا (ص)فرموده اند: دوستی علی حسنه و ثوابی است که با آن هیچ سَیّئه و گناهی به بنده ضرر نمی رساند و بُغض و دشمنی آن حضرت گناهی است که با وجود آن هیچ حسنه و ثواب و نفعی به آن شخص نمی رساند.



وی با اشاره به این روایت در مورد محبت علی(ع) به روایت دیگری نسبت به ارزش محبت علی(ع) نیز اشاره کرد و افزود: در مناقب خوارزمی از رسول خدا(ص) آمده است که فرموده اند: یا علی! اگر بنده ای از بندگانْ عبادت خدا کند به قدر آنچه نوح(ع) در قوم خود به عبادت و رسالت مشغول بود و آن بنده را مثل کوه اُحدْ طلا باشد در راه حق تعالی همه آن را به فقرا و مساکین رسانَد و آنقدر عمرش دراز شود که هزار حج پیاده کند و بعد از اینها در میان صفا و مروه مظلوم کشته شود و با این همه، تو را ای علی! دوست نداشته باشد، بوی بهشت به مشام او نخواهد رسید و داخل جَنّت نخواهد شد.
وی خاطرنشان کرد: راجع به فضائل امیرالمؤمنین فقط آدم می‌خواهد ابراز احساساتی کرده باشد والا راجع به فضائل امیرالمؤمنین کسی قادر نیست سخنی بگوید، خود حضرت نیز فرموده است «و لم یعرفوننی و لقد یکشف لکم فضائلی» هرچه زمان که می‌گذرد این فضائل و این مخفیات درونی وجود من بر شما آشکار می‌شود.

حضرت علی (ع) بهترین الگو در برخورد با هم نوعان
حجت الاسلام والمسلمین برمایی که خود یکی از کارشناسان برجسته خانواده به حساب می آید در ادامه به نمونه شخصیت حضرت در خانواده و نقش ایشان در حفظ حقوق هم نوعان اشاره کرد و افزود: امیرمومنان علی(ع) در زمینه دلبستگی به خانواده، حفظ و حراست از بستگان و رسیدگی به آنان، اهتمام به صله رحم و استوار ساختن پیوند خویشاوندی پیشتاز بوده‌اند؛ چنان‌که خود در یکی از فرمایشاتش به این مطلب تصریح کرده‌اند که: «هیچ‌کس در پذیرش دعوت حق و صله رحم، چون من پیشتاز نبوده است».
وی خاطرنشان کرد: حضرت علی(ع) در برخورد با هم نوعان و خانواده خویش بهترین الگوی جامعه امروز هستند که با مطالعه تاریخ و نهج‌البلاغه می‌توانیم به این مهم پی ببریم.
این کارشناس مذهبی افزود: شیوه و رفتار امام علی(ع) با فرزندانش نیز، بر همان مبنایی استوار بود که خود بر آن اساس، از سوی پیامبر اکرم(ص) تربیت شده بود و معتقد بود که فرزند را بر پدر و پدر را بر فرزند حقوقی متقابل است و رابطه عاطفی بسیار قوی با فرزندان خویش داشتند که متأسفانه این رابطه امروزه در جامعه ما به حاشیه رفته است.
وی اذعان کرد: ولی امروز دنیای اسلام بیش از پیش نیازمند آموزه‌های اهل بیت به ویژه حضرت علی(ع) است، چرا که ایشان نمونه یک انسان کامل و دارای فضایل بسیار است که باید برای جامعه امروز الگو باشد و ولایت ایشان نیز به معنای پیروی از منش و سیره ایشان در وجوه مختلف است و برای اینکه بخواهیم در جامعه به موفقیت برسیم باید از نهج‌البلاغه یک ابزار روشمند و تحقیقی ارائه بدهیم.
برمایی گفت: حضرت علی(ع) در اندیشه و رفتار اجتماعی خویش به حفظ حقوق همنوعان بسیار توجه می‌کردند و این مهم در رفتار ایشان نمود عینی و عملی داشت.
وی دامه داد: حقوق متقابل مردم و کارگزاران نسبت به هم دیگر بسیار مورد توجه حضرت علی(ع) بود و اشارات صریحی نیز نسبت به این مسئله دارند که مردم و کارگزاران نسبت به هم دیگر دارای حقوق و تکالیفی هستند که امروزه برای ایجاد جامعه علوی به این آموزه‌ها نیازمندیم.
برمایی با بیان اینکه حضرت علی(ع) حتی در حوزه خانواده نیز به این حقوق و تکالیف توجه داشتند، معتقد است که ایشان عاطفه و صمیمیت را در خانه به وجود آورده بودند و فرزندان را با محبت بزرگ می‌کردند.
این کارشناس مذهبی معتقد است ما در زندگی‌های امروزی خود دچار غفلت نسبت به تربیت فرزندان خویش شده‌ایم که باید آموزه‌های حضرت علی(ع) در این زمینه بیان شود.
برمایی با بیان اینکه رفتار اجتماعی ما متأثر از رفتار خانوادگی ماست، یادآور می‌شود: در آموزه‌های حضرت علی(ع) تکریم انسان‌ها بسیار مورد توجه ایشان است که این مهم امروزه نیز باید در جامعه و میان اعضای خانواده‌هایمان اجرایی شود.



زندگی امیرالمومنین (ع) سرشاز از پیام است
حجت الاسلام والمسلمین برمایی در ادامه به زندگی سرشار از پیام امیرالمومنین(ع) پرداخت و افزود: ابعاد مختلفی از زندگی ایشان درس آموز است که به اختصار و با ارائه روایاتی به بخشی از آنها اشاره می کنیم.
وی در ابتدا به پیشگامی حضرت در نماز اشاره کرد و افزود: حضرت علی(ع) نخستین فردی بودند که به پیامبر اکرم(ص) ایمان آوردند و در نماز به آن حضرت اقتدا کردند، رسول اکرم(ص) در این رابطه می فرمودند: هفت سال ملائکه با من و علی(ع) نماز خواندند و این در حالی بود که جز او کسی با من در این نماز همراه نبود.
وی ادامه داد: علی بن ابیطالب(ع) در نهج البلاغه نیز می فرمایند: پروردگارا من نخستین کسی هستم که به سوی تو بازگشتم و پیام تو را شنیدم و دعوت پیامبرت را پاسخ دادم و در نماز خواندن، جز پیامبرت کسی بر من سبقت نگرفته است.
برمایی در ادامه به پاسداری حضرت از پیامبر(ص) اشاره کرد و افزود: در اوائل بعثت، از آنجا که مشرکان از ابوطالب می ترسیدند و جرأت نمی کردند به پیامبر(ص) تعرّضی کنند برای آزار پیامبر(ص) تدابیر زیادی اندیشیدند؛ از جمله آنکه با راه های مختلف کودکان و نوجوانان را تشویق می کردند که به هنگام عبور پیامبر ایشان را سنگباران کنند یا از پشت بام ها بر سر حضرت خاکستر بریزند، علی(ع) که در آن زمان نوجوانی بیش نبودند موقعی که متوجه این حرکت زشت بچه ها شدند، سعی می کردند همیشه هنگام خروج پیامبر(ص) همراه ایشان باشند تا بچه ها را از این کار بازدارند، نقل می کنند هر کودکی که می خواست جسارتی به پیامبر(ص) کند، علی(ع) گوش او را گرفته، فشار می دادند، لذا طولی نکشید که این نقشه مشرکان نیز با شکست مواجه شد، چون هر کودکی که علی(ع) را همراه پیامبر(ص) می دید، جرأت نمی کرد نسبت به پیامبر(ص) بی ادبی کند.
برمایی در ادامه به یکی از خصلت های مهم امیرالمومنین(ع) در زندگی اشاره کرد و افزود: علی(ع) همواره در زمینه حفظ دین دغدغه مند بودند.



وی به روایتی در این زمینه اشاره کرد و گفت: روزی علی(ع) به همراه پیامبر اکرم(ص) به سوی باغی می رفتند، وقتی به آنجا رسیدند پیامبر اکرم(ص) ،علی(ع) را در آغوش گرفتند و بی درنگ شروع به گریه کردند، علی(ع) در حالیکه بسیار نگران شده بودند، علت را جویا شدند، رسول اکرم(ص) فرمودند: گریه من به جهت کینه ها و دشمنی هایی است که جماعتی از تو در دل دارند و آنها را تا زنده ام آشکار نمی سازند، ولی بعد از رحلت من بر تو سخت خواهند گرفت، علی(ع) عرض کردند: آیا در آن زمان دین من سالم خواهد بود؟ رسول خدا(ص) فرمودند: آری در آن هنگام دین تو سالم خواهد بود. آنگاه علی(ع) به سبب این نعمت بزرگ خداوند را سپاس گفتند.
حجت الاسلام محمد برمایی در پایان گفتگو ضمن اشاره به این موضوع که جوانان باید از دریای بی کران فضایل حضرت علی(ع) بهره مند شوند افزود: این روزها برخی از جوانان با محبت علی(ع) فاصله گرفته اند که شاید از کم کاری ما باشد ولی باید همیشه سری به نهج البلاغه امیرالمومنین بزنیم تا درکمان از بزرگی حضرت بالاتر برود.