تفرج در کنار خواجو

اصفهان امروز- رضا صنعتی:

در گذشته اگر یک خواننده دم پل خواجو آواز می‌خواند، همه دورش جمع می‌شدند. حالا دیگر همه خواننده شده‌اند. آن روزها کسانی مثل شاهزیدی، افتخاری، تاج، ناصر یزدخواستی و ایرج در کنار پل آواز می‫خواندند. بعد از انقلاب هم بعضی از این‫ها دو سه باری در کنار این پل آواز خواندند و بعد دیگر در اینجا آوازخوانی نکردند.

سال‌های دهه 40 و 50 در کنار پل خواجو، خوراکی‫فروشی‌های سیار زیادی بود که تابستان‌ها، کاهو و سکنجبین و سرکه و شیره و زمستان‌ها، سیب‌زمینی با فلفل و نمک، لبو، شلغم، زردک و باقالی، آب‫انجیر، پر هلو و دوغ و گوشفیل می‌فروختند. الآن دیگر شهرداری نمی‌گذارد کسی اینجا کاسبی کند و عکاس‌های پل خواجو هم مجوز از اتاق اصناف دارند. آن روزها، اطعمه و اشربه گوناگون فراوان بود و کسی برای مردم مزاحمت ایجاد نمی‌کرد، کاسب‌ها کاسبی می‌کردند و به خانواده‌ها خوش می‌گذشت. مردم هم لب آب یا زیر پل روی سکوها غذایی می‌خوردند.

من از وقتی بازنشسته شده‌ام، مرتب به کنار پل خواجو می‌روم. قبلاً هم جمعه‌ها اینجا می‌آمدم. آن روزها یک نفر به نام سیدعلی کچل بود که سی چهل تا کرسی پا اینجا گذاشته بود و روی هرکدامشان یک خوراکی می‌فروخت. حاج‫عباس قلیانی هم یک قهوه‌خانه در اولین دهانه طبقه پایین پل داشت که در آن چای می‌خوردیم. آن روزها رودخانه آن‫قدر آب داشت که روز سیزده به‫در من که نوجوان بودم با دو دوستم، فریدون و عباس، داخل آن شیرجه می‌زدیم و مردم روی پل نگاه می‌کردند. آن روزها شنا در کنار پل خواجو رایج بود، استخرمان رودخانه بود و بچه‌های آن دوران در رودخانه و مادی‌ها شنا می‌کردند، درواقع اول توی مادی‌ها تمرین می‌کردند و بعد که حرفه‌ای می‌شدند، در رودخانه شنا می‌کردند. یادم است که مادی نیاصرم پر از شناگر بود. حالا دیگر آب نیست و اگر هم باشد، نمی‌گذارند کسی در مادی یا رودخانه شنا کند. مردم هم برای شنا به کانال‌های بیرون شهر می‌روند و خفه می‌شوند. من اگر جوان بودم، باز هم در رودخانه شنا می‌کردم.

بعد از انقلاب هم قایق‌سواری در کنار پل خواجو و سی‌وسه‌پل رواج یافت. بعد که آب قطع شد، قایق‌سواری هم از رواج افتاد.

بازنشسته کنار پل خواجو