راه پدرم را ادامه نمی‌دهم
ناظری در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه برخی افراد موفقیت‌های او را مدیون اعتبار پدرش می‌دانند، گفت: من پسر شهرام ناظری هستم و این را نمی‌شود انکار کرد، اما در تمام عمرم حتی نیم ساعت هم از پدر موسیقی یاد نگرفته‌ام. البته شاید پدر به‌صورت مستقیم به من موسیقی را یاد نداد، اما در فضایی رشد کردم که موسیقی در آن وجود داشت و قطعاً این فضا در کار و طرز فکر من بسیار تأثیر گذاشته است
حافظ ناظری با بیان اینکه راه پدرش را ادامه نمی‌دهد، گفت: راه پدرم در نهایت به «شهرام ناظری» ختم می‌شود و جامعه دو «شهرام ناظری» را نمی‌خواهد و هیچ فرعی هم از اصل آن بهتر نمی‌شود. برای همین من و هر هنرمند دیگری، هر کدام باید راه خود را برویم. به گزارش ایسنا، حافظ ناظری - نوازنده و آهنگساز - در نشست خبری کنسرت «ناگفته» در کرمانشاه، اظهار کرد: همیشه از کودکی در پی تغییر بودم و هیچ‌گاه مقلد بودن را دوست نداشتم. پدرم، شهرام ناظری هم شبیه هیچ کسی در ایران، آواز نخواند و شیوه منحصربه‌فرد خود را داشت. من هم این خصلت را از او گرفتم که شبیه کسی کار نکنم. او ادامه داد: من در جوانی، کنسرت‌های موفقی در ایران داشتم و بعد از آن موفقیت‌ها، پیشنهادهای مالی بسیاری داشتم، اما حس کردم مشهور شدن در ایران، هدف نهایی من نیست و باید دنبال ایجاد راه و مسیری متفاوت در موسیقی ایران باشم. به همین علت راهی نیویورک شدم و در آنجا از اوج به صفر رسیدم، زیرا من بودم و موسیقی ایرانی که بداهه‌نوازی است و با سیستم موسیقی آنجا بسیار متفاوت بود. وی بیان کرد: زمانی که فردی بخواهد از صفر شروع کند، خودساخته می‌شود و آگاهی‌اش بالا می‌رود و در این بین فکر کردم با ایجاد موسیقی جدید، فرهنگ ایران را به دنیا نوع دیگری معرفی کنم، زیرا در غرب متأسفانه فرهنگ و هنر ایران را در شأن و حقیقت ایران معرفی نمی‌کنند. در این راستا «ناگفته» خلق شد که پروژه «سمفونی رومی» است و در این پروژه دیدگاه متفاوت در تلفیق موسیقی شرق و غرب وجود دارد. آلبوم «ناگفته» اثر شماره ۱ این پروژه است و در حال حاضر نیز آثار بسیار دیگری در قالب این پروژه دارم که فرصت ضبط آن‌ها نیست. ناظری در ادامه، در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه برخی افراد موفقیت‌های او را مدیون اعتبار پدرش می‌دانند، گفت: من پسر شهرام ناظری هستم و این را نمی‌شود انکار کرد، اما در تمام عمرم حتی نیم ساعت هم از پدر موسیقی یاد نگرفته‌ام. البته شاید پدر به‌صورت مستقیم به من موسیقی را یاد نداد، اما در فضایی رشد کردم که موسیقی در آن وجود داشت و قطعاً این فضا در کار و طرز فکر من بسیار تأثیر گذاشته است