صنعت گیوه دوزی با 200 سال قدمت رو به فراموشی

گیوه دوزی در کامو قدمتی 200 ساله دارد و این گیوه مشهور به گیوه ملکی است . جنس گیوه از رویه بافت که از اصفهان تهیه می شود و کفی گیوه یا تخت آن از جنس تایر است بعلت کیفیت و دوام بالا و دوردوزی آن با چرم می باشد . این نوع پاپوشی سازگار با آب و هوای منطقه می باشد بدین معنی که در فصل زمستان پاپوشی گرم و در فصل تابستان پاپوشی خنک می باشد . در حال حاضر تنها یک کارگاه تولید گیوه در شهر کامو توسط مرد کهن سال با پسر جوانش مشغول به کار می باشند . استاد فغانعلی بزرگیان 76 ساله میگوید : 45 سال است که به این کار مشغول می باشم او اظهار دارد که بعلت اینکه امروزه در بعضی جاها صنایع دستی کمرنگ شده و این صنعت نیز دچار رکود گردیده . با این شرایط تولید کنندگان مواد اولیه آن دیگر رقبتی به ادامه کار ندارند . بعنوان نمونه رویه آن که بافت هست و باید تهیه شود به دلایلی کمیاب است و مانند قبل در دسترس نسبت و یا خیلی کم شده که موجب کم رونق شدن این کار می باشد . یکی دیگر از مشکلات این صنعت عدم بیمه افرادی است که در این حرفه کار می کردند . شاید از سالهای قبل می شد برای موضوع بیمه افراد شاغل در این حرفه پیگیری هایی انجام شود که متاسفانه کاری نشده است از طرفی بدلیل نشناخته بودن این کالا در بین مردم تقاضا هم بسیار کم شده و با توجه به جایگزین شدن کفشهای جدید و آماده تولید گیوه نیز از رونق افتاده . لازم به ذکر است که در ایام گذشته با توجه به محدود بودن کارگاه تولید گیوه در منطقه کامو مردم از روستاهای دور و نزدیک جهت تهیه این نوع گیوه به کامو می آمدند با توجه به عدم استقبال از این صنعت در حال حاضر تنها یک کارگاه تولید گیوه در کامو وجود دارد که آنهم از استقبال چندانی برخورد دار نمی باشد و این صنعت دستی در حال فراموش شدن می باشد .