وقتی از بحران ونزوئلا حرف می‌زنیم!
در دو سال گذشته به‌غیراز اعداد و ارقام مربوط به تورم و سقوط اقتصادی ونزوئلا که از طرف نهادهای ناظر بین‌المللی اعلام‌شده، دولت چپ‌گرای این کشور تمایل زیادی به انتشار آمار مربوط به اداره کشور نداشته است.
در دو سال گذشته به‌غیراز اعداد و ارقام مربوط به تورم و سقوط اقتصادی ونزوئلا که از طرف نهادهای ناظر بین‌المللی اعلام‌شده، دولت چپ‌گرای این کشور تمایل زیادی به انتشار آمار مربوط به اداره کشور نداشته است. چند روز پیش اما یک اتفاق تازه افتاد ، یک سایت رسمی خدمات عمومی در ونزوئلا آماری تکان‌دهنده در مورد وضعیت سلامت مردم این کشور منتشر کرد. نرخ مرگ‌ومیر نوزادان در سال گذشته نسبت به سال قبل از آن 30 درصد بیشتر شده است، نرخ مرگ‌ومیر مادران در دوران بارداری و زایمان تا 65 درصد افزایش‌یافته است. نرخ ابتلا به مالاریا 76 درصد بیشتر شده است. تعداد زیادی از پزشکان دریکی دو سال اخیر از ونزوئلا مهاجرت کرده‌اند، کشور با کمبود واکسن، مکمل‌های غذایی و دارو روبروست و 85 درصد داروهایی که مردم نیاز دارند در کشور وجود ندارد. در سال گذشته، 11 هزار و 466 کودک زیر یک سال براثر مشکلات بهداشتی جان خود را ازدست‌داده‌اند، 756 زن باردار در طول بارداری و یا تا 42 ساعت پس از به دنیا آوردن فرزندشان درگذشته‌اند و بیمارستان‌ها دستگاه‌های لازم برای نگهداری از کودکان نارس را ندارند. در سال 2016، ونزوئلا 240 هزار و 613 مورد ابتلا به مالاریا داشته است که نسبت به سال قبل از آن رشد 76 درصدی را نشان می‌دهد، علاوه بر این بیماری زیکا که مثل مالاریا از نیش پشه منتقل می‌شود، در سال 2016 در ونزوئلا 59 هزار و 348 نفر را مبتلا کرده؛ درحالی‌که در سال 2015 تنها 71 مورد از آن گزارش‌شده بود. به گزارش رویترز، وزارت بهداشت ونزوئلا از اظهارنظر در مورد این آمار خودداری می‌کند و دولت «نیکولاس مادورو» مدعی است که طبقه مرفه جامعه دارو و تجهیزات پزشکی را احتکار می‌کند. کمبود غذا، دارو، انرژی و شغل، بخشی از مشکل اقتصادی فعلی ونزوئلاست. در آغاز افزایش قیمت نفت در دهه اول بعد از سال 2000 ونزوئلا سیاست‌های اقتصاد عدالتی را در پیش گرفت که بر مبنای آن توزیع عمومی غذای ارزان، خدمات بهداشتی ارزان و حتی مجانی و ثابت نگه‌داشتن قیمت‌ها به افزایش محبوبیت جریانی به رهبری هوگو چاوز و رسیدنش به ریاست‌جمهوری منجر شد. ماه عسل تا زمانی که قیمت نفت بالا بود ادامه داشت، چاوز حدود 19 هزار نفر از کارکنان صنعت نفت این کشور که تأمین‌کننده اصلی درآمد آن است اخراج کرد و شغل آن‌ها را به کسانی داد که به نظرش تعهد بیشتری به دیدگاه حاکم داشتند. با این روند، چند مدتی کشور به‌گونه‌ای اداره شد که حتی سازمان ملل ونزوئلا را در ردیف کشورهایی که شاخص توسعه انسانی‌شان با سرعت روبه‌پیشرفت است قرارداد، اما در همیشه روی یک پاشنه نمی‌چرخد. حتی پیش از مرگ چاوز هم روشن بود که با کاهش قیمت نفت، کشوری که تمام درآمدهایش از فروش نفت تأمین می‌شود و سیستم اداره‌اش دچار فساد است، در آستانه بحران قرار دارد، مرگ چاوز اوضاع را بدتر هم کرد. رئیس‌جمهور بعدی، نیکولاس مادورو، وارث دولتی شد که همه جور مشکلی داشت؛ از بحران بیکاری گرفته تا کمبود دارو و غذا و فساد دولتی، بااین‌حال، او وعده جنگ اقتصادی با استعمار را داد و گفت که اصلاحات سیاسی را در پیش می‌گیرد تا دست قدرتمندان فاسد را از منابع عمومی کوتاه کند. نظرسنجی مشترک سه دانشگاه بزرگ ونزوئلا نشان می‌دهد که 93 درصد از مردم این کشور در سال گذشته پول برای خرید غذای کافی نداشته‌اند و مسئله را با کم‌کردن تعداد وعده‌های غذایی و کم‌کربن حجم غذایشان کنترل کرده‌اند. کنترل تامین مواد غذایی در کشور به دست نیروهای نظامی افتاده است. مردمی که نمی‌توانند به‌اندازه کافی غذا برای خوردن پیدا کنند، از ایستادن در صف‌های طولانی برای تقریباً همه اقلام مصرفی خسته شده‌اند. ماه‌هاست که در خیابان‌ها دست به تظاهرات می‌زنند، بحران اجتماعی که با سلسله‌ای از تظاهرات دانشجویان آغاز شد در خیابان‌های پایتخت ونزوئلا و چند شهر بزرگ دیگر ادامه داشته است، در برخی از این تظاهرات تیراندازی شده و تعدادی از متعرضان جان خود را ازدست‌داده‌اند، تعداد کشته‌ها تا کنون از بیست و پنج نفر بیشتر شده است، دست‌کم چهار نفر از این کشته‌ها نوجوان بوده‌اند، علاوه بر این بیش از 1500 نفر تابه‌حال دستگیرشده‌اند. تظاهرکنندگان خواهان برگزاری انتخابات زودهنگام، کناره‌گیری مادورو، فراهم شدن کمک‌های انسان دوستانه، آزادی زندانیان سیاسی و امنیت اجتماعی هستند.