تداعی صبوری زنان مدافع وطن تا یادآوری غم‌های همسران مدافع حرم در عاشقانه "ویلایی‌ها"/زخم‌هایی که سر باز کرد
"ویلایی‌ها" روایتی زنانه و عاشقانه از ایثار و فداکاری زنان قهرمان ایرانی که در طول ۸ سال دفاع مقدس پا به پای سربازان انقلاب از حریم وطن دفاع کردند و نمایش این فیلم در اصفهان درد مشترک همسران مدافع وطن و حرم را تداعی کرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان ؛ در یک سانس زودهنگام روز جمعه با جمعیت قابل توجهی از قشرهای مختلف با پوشش و نگاه‌های متفاوت به تماشای فیلم "ویلایی‌ها" در سالن چهارسوق پردیس سینمایی چهارباغ اصفهان نشستیم که بعد از گذشت 15 دقیقه ابتدایی فیلم، صدای نفس‌های عمیق حاکی از درد در سالن ساکت سینما به گوش رسید.
سکوت زمانی به صدای اشک تبدیل شد که شخصیت مادر این فیلم بر بالین رزمنده‌ای مجروح حاضر شد و بارقه‌ای از عشق بی حد و مرز مادری را به تصویر کشید. تفاوت در سبک فکری و رفتاری هر یک از شخصیت‌های این فیلم که هر کدام را می‌توان به عنوان شخصیت اصلی فیلم قلمداد کرد، بسیار مشهود است به‌طوری که هر طیف از تماشاگر این فیلم می‌توانست درکی عمیق با این کاراکترها داشته باشد.
روایتی از درد تنهایی زنان
شاید بعد از فیلم "شیار 143" که روای زندگی یک مادر شهید بود، "ویلایی‌ها" نخستین ساخته منیر قیدی، روایتی متفاوت و مستندوار را از طیف دیگری از زنان مهجور مانده در ژانر دفاع مقدس را به تصویر کشید، در واقع فیلم "ویلایی‌ها" دارای مضمونی بکر و عمیق است و به‌هیچ‌عنوان شبیه به هیچ یک از آثار سینمایی دوران دفاع مقدس نیست؛ این فیلم ایده‌ای درخشان و هسته مرکزی بسیار قدرتمندی دارد.
این فیلم از منظر ساختار و محتوا موفقیت‌آمیز است و فیلم‌ساز با چینشی دقیق و حساب شده چند خرده روایت از زندگی زنانی از تمامی نسل‌ها، فرهنگ‌ها و سنین را به‌صورت موازی کنار هم قرار داده و داستانش را به پیش می‌برد؛ زنان در این فیلم با بحرانی یکسان مواجه هستند و همگی چشم انتظار بازگشت عزیزان شان از جنگ؛ ارتباط شخصیت‌پردازی و سوژه‌ای هریک از آن‌ها نقطه عطفی در فیلم‌نامه است.
در "ویلایی‌ها" ما با زنانی مواجه هستیم که باوجود آن که از نظر سنی و فرهنگی با هم هیچ‌گونه تشابهی ندارند، اما هریک در تنهایی خود به سر می‌برند و این تنهایی و چشم انتظاری است که آن‌ها را به هم متصل می‌کند، به‌طورکلی می‌توان درون‌مایه فیلم را درد تنهایی زنان قلمداد کرد.
"ویلایی‌ها" روایتی زنانه در قلب روزهای خشن جنگ است که صبوری و ایستادگی مادران و زنان را در قاب دوربین به نمایش گذاشته و تماشاگران از هر طیف از جامعه در حین تماشای فیلم با کاراکترهای متفاوت این فیلم به‌خوبی ارتباط برقرار می‌کند، بی‌شک بازی درخشان ثریا قاسمی، طناز طباطبائی، پریناز ایزدیار، صابر ابر و علی شادمان در تاثیرگذاری این فیلم بر مخاطب عام بی‌تاثیر نبود.
زخمی که سر باز کرد
بعد از تماشای فیلم و پایان تیتراژ پایانی فضای سنگین بر سالن سینما حاکم شده بود که تا 10 دقیقه بعد از اتمام تیتراژ هنوز کسی در سالن سینما از روی صندلی تکان نخورده بود، در همین احوال با خواهر شهید مشیری که در طول مدت تماشای فیلم در صندلی کنار دستمال‌های خیس از اشک خود را در لای انگشتانش می‌فشرد به گفت‌وگو نشستم.
او با بغضی شکسته شده به خبرنگار تسنیم گفت که با تماشای این فیلم تمام تصاویر سال‌های جنگ و خاطراتی که با برادرم در طول دوران دفاع مقدس داشتم، زنده شد و خاطرم هست آن روز که خبر شهادت برادرم را برای ما آورند، همسر برادرم پسرش را باردار بود و شرایط بسیار غم‌بار و تلخی را تجربه کردیم و این فیلم تمام این خاطرات را برای من تداعی کرد.
خواهر شهید مشیری با بیان اینکه این فیلم صحنه‌های ناراحت کننده از دردهای مشترک زنان در دوران دفاع مقدس را به نمایش می‌گذارد، افزود: اما این صحنه‌های واقعیت‌های جنگ است و با به تصویر کشیدن این واقعیت‌های، امنیت، آسایش و آرامش امروز کشور برای ما تداعی می‌شود که با آرامش و در کنار خانواده به تماشای چنین فیلم عاشقانه‌ای نشسته‌ایم.
وی گفت: به جوانان و نوجوانانی که سال‌های دوران دفاع مقدس را تجربه نکرده‌اند توصیه می‌کنم حتما به تماشای این فیلم بنشینند.
مهسا بزرگ‌نیا، شهروند 26 ساله اصفهانی و از دیگر مخاطبان فیلم ویلایی‌ها نیز به خبرنگار تسنیم گفت: من خودم رو جنگ را ندیدم اما با دیدن این فیلم به‌خوبی زوایای پنهان جنگ را لمس کردم و از طرفی روایت همدلی مردم در بحبوحه سال‌های جنگ برای من بسیار جالب بود.
وی اضافه کرد: در جامعه امروز برخی از اتفاقات و مشکلات از طریق فردگرایی رفع می‌شود اما در دوران جنگ جمع‌گرایی، وحدت و اتحاد در میان مردم موج می‌زد و فکر می‌کنم یکی از دلایل اصلی موفقیت ایران در جنگ نابرابر هشت ساله همین موضوع بود.
زنان قهرمانان واقعی سال‌های دفاع
سیده هدی موسوی شهروند 30 ساله اصفهان و از دیگر مخاطبان این فیلم درباره نظر خود به خبرنگار تسنیم می‌گوید: به نظرم قهرمانان واقعی سال‌های جنگ زنان هستند که با ایستادگی و همراهی خود، بذر عشق و پیروزی را به ثمر نشاندند.
وی با بیان اینکه زنان در طول تاریخ ایران اسلامی همواره نقش پررنگی داشتند، گفت: در طول سال‌های دفاع مقدس مادران و همسران شهدا در پشت خاک‌ریزهای جبهه فعالیت می‌کردند و امروز مادران و همسران شهدای مدافع حرم آن راه مقدس را ادامه می‌دهند.
موسوی با بیان اینکه همسران شهدای مدافع حرم قوی‌تر از همسران شهدای دوران دفاع مقدس هستند، گفت: همسران شهدای مدافع حرم دقیقا همین ویژگی‌های همسران و مادران دوران دفاع مقدس را در خود دارند، به گونه‌ای ایثار، از خودگذشتگی، رشادت و فداکاری را به ارث برده باشند و حتی به نظرم همسران مدافعان حرم امروز مقاومت و ایستادگی بیشتر را از خود به نمایش می‌گذارند.
به راستی زنان ایرانی همیشه تاریخ نمادی از مهر بودند و ایستادگی، در کنار آن مادرانی بودند که بهشت هم برای ارزش‌گذاری آن‌ها کم بوده زیرا دستانشان مهر می‌کارد و کلامشان عشق می‌آفریند، زنان ایرانی، مردانی هستند در قالب سیمای فرشته گونه که فداکاری و ایثار را به عاشقانه‌ترین شکل تعبیر می‌کنند.
نگارنده زینب کلانتری