بی‌توجهی تاکی؟! قسمت ۲۴۴۹
تیغ عوارض زیر گلوی شهروندان
همه یاری کنند تا قوه مجریه کشورداری کند! این یک بدعت به‌جامانده از گذشته است تا تشکیلات گسترده دولت با هزینه‌های افسانه‌ای به رتق‌وفتق امور و مخارجی بپردازد که بیش از نیمی از آن‌ها زائد و بی‌محتوا هستند
همه یاری کنند تا قوه مجریه کشورداری کند! این یک بدعت به‌جامانده از گذشته است تا تشکیلات گسترده دولت با هزینه‌های افسانه‌ای به رتق‌وفتق امور و مخارجی بپردازد که بیش از نیمی از آن‌ها زائد و بی‌محتوا هستند و مدیران دیگر ارگان‌ها را وسوسه می‌کند تا هزینه‌تراشی کنند علاوه و بر استفاده از بودجه‌های مصوب، سری هم به وجوه اهدایی و کمکی خصولتی‌هایی چون شهرداری بزند که دستشان تا آرنج در جیب مردم است! پای درد دل هر مدیری می‌نشینیم دم از این می‌زند که باید فلان هزینه را از صندوق شهرداری هزینه کرد و بار فلان برنامه را به دوش شهرداری انداخت اما هیچکدام نمی‌خواهند به این امر واقف باشند و بپذیرند اگر مدیران خدمات شهری تلاشی بر کسب درآمدهای افزون‌تر می‌کنند، می‌خواهند امکانات رفاهی و خدماتی شهروندان را ترمیم و افزایش دهند تا مجبور نباشند سالیان دراز اتوبوس‌های فرسوده را رنگ و لعاب بزنند و همچنان دودزا راهی خیابان‌ها و محلات جدیدی که چون قارچ در حواشی کلان‌شهر می‌روید، نمایند! مدیر یکی از این نهادهای دولتی می‌گفت: برنامه سنگینی را طی کردیم که نیاز به امکاناتی پرهزینه داشت اما از شهرداری خواستیم تا فلان دستگاه‌ها را در اختیار
ما بگذارد و محدوده‌ای از مرکز شهر را به کمک امکانات معبری آماده نماید و اتوبوس‌های متعدد شرکت واحد راهم به‌رایگان راهی انجام آن کند که بدون تیغ زدن شهرداری قطعا اجرای این برنامه امکان‌پذیر نبود! و ارگان دیگر از قوه مجریه هم به‌رغم در اختیار داشتن اعتبارات لازم اما بار برگزاری یک جشنواره بین‌المللی را به دوش شهرداری می‌اندازد و آن‌ها هم که دستشان در جیب مردم است کماکان و با کمال میل می‌پذیرند تا پیرامون آن هزینه کند و وزارت میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری نیز میدان را خالی نمی‌کند تا هر نوع مسئولیتی که به عهده دارد ازجمله حمل‌ونقل گردشگران داخل شهری، ترمیم آثار تاریخی و نگهداری آن را با حفظ مالکیت به شهرداری بسپارد تا از بهره‌وری آن استفاده نماید. با این اوصاف هنوز نه‌تنها قانون‌گذار بلکه بالادستی‌های آن نیز به این فکر نیفتاده‌اند که اگر قرار است همانند دیگر نقاط دنیا اکثر این مسئولیت‌ها به عهده دستگاه خدمات شهری باشد به چه دلیل بودجه آن‌ها در اختیار اداراتی با همین عناوین گذاشته می‌شود تا صرف اقدامات زائد و کارکنان موازی کنند و از سوی دیگر هزینه‌ها را به دوش شهرداری بگذارند که مجبور و ناچار شود برای به
دست آوردن آن‌ها تیغ عوارض را زیر گلوی شهروندان بگذارد و فشارها را مضاعف نماید! راه دوری نمی‌رویم و به گذشته بازنمی‌گردیم که به قول ضرب‌المثل معروف «دزد نگرفته پادشاه است» و به امروز حی و حاضر نگاه می‌کنیم که برای مثال چند سال پیش به‌منظور تعریض کوچه‌ای در خیابان فلسطین و ادامه گذر گلدسته تا بلوار کمال اسماعیل، اماکن مسکونی و تجاری به‌موجب قوانین مصوب تعریفی در شهر از صاحبان خریداری تا به یک خیابان تبدیل و مازاد حواشی نیز به پیاده راه و فضای سبز تبدیل شود اما در ضلع شرقی این خیابان جدید و بر روی زمین‌های مازاد، کلان مجتمع اداری تجاری متعلق به یکی از بانک‌ها، سر به آسمان کشید تا مشکلات عدیده‌ای را با ساخت هزاران متر زیربنای صددرصدی و ارتفاع بلند خارج از عرف بافت تاریخی شهر، آفتاب خانه همسایه‌ها را هم تملک کند که هنوز هم پرونده شکایات تعدادی از مالکان معترض باز است و این شرکت توانسته با پرداخت هزینه ، طبقات منهای یک و دو خود را در عرض خیابان هم به‌عنوان پارکینگ گسترش دهد اما درنهایت بجای پارکینگ به فروشگاه زنجیره‌ای تبدیل شود تا اگر روزی واحدهای فراوان مورداستفاده قرار گرفت محدوده با بحران فضای توقف گاه خودرو
مواجه باشد و در ادامه شهرداری ضمن خرید زمین‌های مازاد طرح از مالکان که قرار بود به بهره‌گیری ازجمله پیاده راه و فضای سبز اختصاص یابد، پروانه ایجاد هتلی با زیربنای صددرصد ساخت دریافت نمایند و زمین‌های امانتی را به امری غیر تبدیل کنند تا درآمدی نجومی برای عوارض صدور پروانه توسط شهرداری داشته باشد و معضلات ضلع غربی بار دیگر در ضلع شرقی و با وسعتی افزون، تکرار شود که اگر در سال‌های نه‌چندان دور آینده این دو مجتمع عظیم به‌صورت صددرصد زیر بار درآمدزایی رفتند با معضلات موجود در این منطقه که هتل بزرگ عباسی و مقابل آن را دارد دوچندان می‌شود تا قفل ناگشودنی برای ترافیک و آلودگی هوا مرکز کلان‌شهر و بافت تاریخی- تفریحی چهارباغ و حواشی دیگر ارگان‌ها و ادارات به وجود آید. برای پیدا کردن مسبب اصلی این چالش مسیر دوری را نباید طی کرد زیرا همه این راه‌ها به شهرداری ختم می‌شود زیرا باید کسب درآمد کند تا بتواند کمک‌حال ارگان‌های چشم به دست باشد!
همچنان تیغ عوارض زیر گلوی شهروندان باشد تا دوران خدمت شورای اسلامی ششم هم به پایان برسد و گروه بعد پاسخگوی معضلات حاصل اینگونه به‌اصطلاح پیشرفت‌ها در خدماتی شهری باشند!
ادامه دارد
