چتربازی به سبک و سیاق رضا عطاران

بار اصلی جذابیت فیلم «ویلای ساحلی» به کارگردانی کیانوش عیاری، روی دوش بازی رضا عطاران و موقعیت‌های بامزه‌ای است که به واسطه حضور او رقم می‌خورد. عیاری از جذابیت بازی عطاران در نقش شخصیت‌هایی لاابالی و بیکار که مثل انگل به زندگی دیگران می‌چسبند و از همه طلبکارند، به خوبی استفاده کرده و در «ویلای ساحلی» هم او را با چنین کیفیتی به میدان آورده است. عطاران علاقه زیادی به این جنس شخصیت‌ها دارد و در اکثر آثاری که کارگردانی کرده، نقش‌هایی از این جنس را برای خودش کنار گذاشته است.

چتربازی به سبک و سیاق رضا عطاران

به گزارش رویداد ایران و به نقل از خبرآنلاین، «ویلای ساحلی» به کارگردانی کیانوش عیاری چند روزی است در پلتفرم «فیلم‌نت» اکران آنلاین شده؛ کمدی سرگرم‌کننده‌ای با بازی رضا عطاران، پژمان جمشیدی، ریما رامین‌فر و … که در اکران عمومی هم فروش قابل توجهی داشت. به بهانه شروع اکران آنلاین ویلای ساحلی، مروری داریم بر بازی رضا عطاران در نقش شخصیت‌های بی‌عار و لاابالی که زندگی انگل‌وار دارند.

بر اساس گزارش فرارو، رضا عطاران در اولین سریال شبانه‌اش «کوچه اقاقیا»، نقش فرامرز، یکی از پسرهای خانواده تهرانی را بازی می‌کرد. ابتدای سریال از زندان آزاد می‌شد و می‌خواست زندان بودنش را مخفی کند و مدام به همه می‌گفت قبرس بوده درحالیکه همه واقعیت را درباره‌اش می‌دانستند. فرامرز شخصیتی سواستفاده‌گر داشت و می‌خواست به هر نحوی شده از دیگران بهره‌کشی کند. حاضرجواب بود و با همه چیز و همه کس شوخی می‌کرد. عطاران اولین بار با فرامرز چنین نقشی را تجربه کرد. در سریال‌های بعدی‌اش برخی ویژگی‌های فرامرز را نگه داشت و با توجه به جنس نقشی که داشت درجه شدت و ضعف آن را تغییر داد.

در «متهم گریخت» نقش به نسبت کمرنگی داشت. از اواسط سریال به عنوان یک دزد وارد می‌شد و مدام به هاشم‌آقا قول می‌داد پولش را بدهد و همراه او اینور و آنور می‌رفت و قول می‌گرفت که واقعیت را به کسی نگوید. بعد هم که از دختر هاشم‌آقا خوشش آمد، پایش بیشتر در این خانواده سفت می‌شد و بهره‌کشی‌اش شکل دیگری پیدا می‌کرد.

ناصر «ترش‌وشیرین» نمونه بارز یک شخصیت بیکار و لاابالی بود که مثل انگل به خانواده همسر جدید مادرزنش می‌چسبید و حاضر نبود دست به هیچ کاری بزند. ملاحظه هیچ‌کس را نمی‌کرد و درجه پررویی‌اش تا حدی بالا بود که به صاحبخانه هم بدوبیراه می‌گفت و برای آن‌ها خط و نشان می‌کشید. از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا منفعتی ببرد. عطاران تمام تلاشش را کرده بود که موجودی حرص‌دربیار طراحی کند و کاملا هم در این امر موفق بود.

نادر «بزنگاه» حد اعلای یک انگل را تداعی می‌کرد. معتاد بیکاری بود که از موقعیت فوت پدرش استفاده می‌کرد تا خانه پدری را از چنگ برادرش دربیاورد. نادر هم بی‌قید و بی‌مسئولیت بود و هم می‌خواست هرطور شده از همه بهره‌کشی کند. او از برخورد دیگران ناراحت نمی‌شد و حق مسلم خودش می‌دانست که در خانه برادرش زندگی کند و آن‌ها هم از فرزندش نگهداری کنند.

بعدتر عطاران در فیلم سینمایی «دراکولا» هم تا حدی سراغ چنین شخصیتی رفت. در نقش مردی ظاهر شد که حتی از یک خون‌آشام هم استفاده می‌کرد تا اموراتش را به‌خوبی بگذراند. با وجود همه تهدیدها حاضر نمی‌شد از خوش‌گذرانی در خانه دراکولا بگذرد تا جایی که حتی دخترش هم از این مسئله آسیب می‌دید.

حالا در فیلم «ویلای ساحلی» هم با چنین شخصیتی روبه‌رو هستیم. عطاران در این فیلم نقش مردی طلبکاری را دارد که برای جور کردن پول طلبش به ویلای ساحلی امانتی نزد شوهرخواهرش چشم می‌دوزد و تمام تلاشش را می‌کند که طلبش را از اجاره مخفیانه ویلا در بیاورد. او پایبند به هیچ اصولی نیست و برای خودش از همه چیز کاسبی می‌کند. نه آبروی یونس برایش اهمیتی دارد و نه تمام جنجال‌ها و دعواهایی که در آن ویلا پیش می‌آید را جدی می‌گیرد. او درست نقطه مقابل یونس با بازی پژمان جمشیدی است؛ مردی مقید به اصول و چارچوب‌های اخلاقی که مدام از دست برادر زنش حرص می‌خورد و نگران آبرویش است. تضاد میان آن‌ها موقعیت بامزه‌ای را در فیلم ایجاد کرده است.

«ویلای ساحلی» به نویسندگی و کارگردانی کیانوش عیاری با بازی رضا عطاران، پژمان جمشیدی، ریما رامین‌فر، علی سرتیپی، کیومرث پوراحمد و … از ۲۱ فروردین به صورت آنلاین در پلتفرم فیلم‌نت اکران شده است.

منبع: khabaronline-1895567

ارسال نظر

اخرین اخبار
پربیننده‌ترین اخبار