معرفی فیلم ترک عمیق آرمان زرین کوب با بازی رضا بابک

اخبار فیلم ترک عمیق

• نام آرمان زرین‌کوب پیش از این به عنوان تهیه‌کننده مطرح بود، اما او در چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر با اولین فیلمش در مقام کارگردان به نام «ترک عمیق» حضور پیدا کرده است.

• فیلم ترک‌عمیق از معدود فیلم‌های جشنواره فیلم فجر است که پیش از این در جشنواره‌های خارجی حضور داشته است و بر خلاف قوانین جشنواره فیلم فجر نخستین نمایش آن در جشنواره‌ای غیر از این فستیوال بوده است.

• این فیلم در جشنواره فیلم آسیائی بارسلون و جشنواره فیلم داکا حضور داشته است و از این بابت می‌توان گفت حضور این فیلم یک خرق عادت در ادوار جشنواره فیلم فجر است.

نقد فیلم ترک عمیق

فیلمو شات_محمد تقی‌زاده: ترک عمیق با اینکه دغدغه عمیق‌شدن و واکاوی روح و روان انسان معاصر را دارد نتوانسته در تمام مدت زمان خود، همراه کننده عمل کند و نتیجه آن شده که فیلم در روایت خود کش‌دار درآمده و زیادی مضامین اصلی خود را تکرار میکند.

مشخص است که مضمون فیلم ترک عمیق بحران کهنسالی و عشق و تنهایی است اما آرمان زرین کوب با وجود تلاش‌هایی که برای پیشبرد داستان زوج فخری و محمود داشته نتوانسته فیلمی همراه کننده و عمیق از زعم خود بسازد که ریشه اصلی ان بیش از کارگردانی فیلمنامه است.

زرین کوب امتیاز بدی در کارگردانی نمیگیرد چرا که توانسته دلهره و تعلیق را در لحظاتی به تماشاگر منتقل کند و این حس برانگیزی را به تصویر در اورد بخصوص انکه دو بازیگر فیلم بخصوص رضا بابک درخشان هستند و به راحتی میتوان آنها را نامزد بهترین بازیگر مرد جشنواره دانست.

۳ نکته از فیلم:

• بازی رضا بابک

• فیلمی مستقل و انسانی

• فیلمنامه ناقص

احسان ناظم‌بکایی: فیلم آرمان زرین کوب یک درام روانشناسانه است. فیلمی که با بازی درخشان رضا بابک که حاشیه افتتاحیه او را به ستاره جشنواره بدل کرده است همراه شده. موسیقی و فضای وهم آلود خانه قدیمی به این فضا کمک کرده است اما گلچهره سجادیه برعکس بابک فضایی برای بازی ندارد. ترک عمیق با ریتمی کند پیش می رود و چرخش پایانی آن که تم آن را جنایی می کند دیر و بدون ضربات بعدی است. ضمن اینکه اطلاعات کاملی از دختر غایب نمی دهد و اگر فرض بر این باشد که پلیس حاضر در صحنه به صورت اتفاقی همسر آن دختر مفقود است، غیر قابل باورترین اتفاق رخ داده است. مگر می شود کسی به پلیس ۱۱۰ زنگ بزند و از شانسش، داماد او که سالها در میرجاوه بوده بیاید؟ آن هم در شهر بزرگی مثل تهران!

۳ نکته از فیلم:

• احیای رضا بابک

•  پارازیت ایرانی

• چرخیدی ولی چه دیر

رضا حسینی: ترک عمیق یکی دیگر از فیلم‌اول‌های جشنواره فجر است که روی کاغذ و بر اساس حضور رضا بابک و گلچهره سجادیه در نقش‌های اصلی، کنجکاوی‌‌برانگیز به نظر می‌رسد؛ بازیگرانی که سنگ‌تمام گذاشته‌اند و در حد پتانسیل شخصیت‌ها و داستان فیلم نظرگیر ایفای نقش کرده‌اند.

فیلم ترک عمیق به دو نیمه متفاوت تقسیم شده است که لزوما بد نیست و فیلم درخشان انگل (بونگ جون‌هو، ۲۰۱۹) و دیگر آثار فیلمساز تحسین‌شده‌اش چنین ویژگی‌ای دارند؛ اما مساله در مورد فیلم ترک عمیق این است که تغییر حال‌وهوا و عوض شدن ژانر نه‌فقط چیزی به فیلم اضافه نکرده بلکه به چشم اسفندیار آن بدل شده است. موضوعی که بی‌ارتباط به سابقه کارگردان ترک عمیق، آرمان زرین‌کوب نیست که تهیه‌کننده فعالی بوده و سریال‌های ستایش جزو کارهای او به حساب می‌آیند. نیمه اول ترک عمیق نوید فیلمی دیدنی درباره کهنسالی، تنهایی و زوال را می‌دهد اما از همین بخش و مثلا صحنه دراز کشیدن شخصیت بابک روی تخت و هراس خفه‌کننده‌ای که قرارست با تمهیدهای صوتی و بصری گریبان‌گیر او شود بضاعت گروه بصری و کارگردان عیان می‌شود؛ البته اگر از حق نگذریم به نظر می‌رسد بخشی از کاستی‌های بصری این صحنه به تولید کم‌هزینه فیلم برمی‌گردد. با این حال، از سینمای کلاسیک و حتی عصر طلایی سینمای صامت می‌توان تهمیدهای خلاقانه متعدد و موثری آموخت. فیلم با ورود به نیمه دوم، با یک چرخش داستانی، از یک درام روان‌شناختی به تریلری از این جنس بدل می‌شود که البته برای عموم تماشاگران جذابیت بیش‌تری دارد؛ و پای مضامین عامه‌پسندتری چون خشونت، خیانت و عذاب وجدان به میان می‌آید.

۳ نکته از فیلم:

• فیلم دو نیمه متفاوت دارد که پاشنه آشیل (چشم اسفندیار) آن شده است.

• تولید کم‌هزینه‌ای که با خلاقیت و تسلط به ژانر جبران نشده است.

• بازی‌های خوب رضا بابک و گلچهره سجادیه.

محمد جلیلوند: سایکودرام یا همان درام های روانشناسانه به عنوان یکی از شاخه های ملودرام، طرفدران زیادی بین تماشاگران سینما داشته و فیلم های فوق العاده ای هم در این باب ساخته شده که حتی گذشت زمان نیز از اعتبار آن نکاسته است. در سینمای ایران نیز گهگاه با نمونه هایی از آن برخورد می کنیم که البته عموما آثاری ماندگار به حساب نمی آیند. در دومین روز از جشنواره چهل و سوم فیلم فجر و در سالن ویژه رسانه، شاهد نمایش یک سایکودرام با نام (ترک عمیق) ساخته آرمان زرین کوب بودیم.

ترک عمیق که پیش از در چند جشنواره خارجی هم به نمایش درآمده، شروع جذاب و کنجکاوی برانگیزی داشته و خیلی سریع با معرفی شخصیت های اصلی خود (محمود و فخری) شکل می گیرد. محمود که مدتی برای درمان مشکلات روانی اش بستری بوده، ترخیص شده و حال به خانه بازگشته در حالی که فخری از او متنفر است. قصه هم تا نیمه خوب پیش رفته و جزئیات زیادی در آن به چشم می خورد. مثل علاقه بیمارگونه محمود به چشم چرانی و پرهیز فخری از تنها ماندن کنار همسرش و قفل هایی که جای جای خانه به چشم می خورد.

اما با ورود پلیس جوان به فیلم، قصه از مسیر اصلی خود خارج شده و تغییر لحن می دهد. هر قدر هم که به پایان نزدیک می شود، افت بیشتری کرده و در آخر تماشاگر را مات و مبهوت بدرقه می کند!

۳ نکته از فیلم:

• بازی های درخشان رضا بابک و گلچهره سجادیه.

• ارجاع های بی دلیل فیلمساز به سریالی از فریدون جیرانی که خود تهیه کننده اش بوده است!

• طراحی صحنه عالی و در خدمت فیلم که سرشار از ریزه کاری است.

احسان طهماسبی: ترک عمیق با داستانی جسورانه، روایتگر بخشی از زندگی مردی است که در هوس‌رانی و قمار و شرب‌خمر ید طولایی داشته و از این رو خانواده، دوستان و همسایگان خود را رنجانده و با عقلی زایل، مسئولان یک مرکز اعصاب و روان را کلافه و خسته کرده و نهایتا به خانه بازگشته است. غم و تنهایی او در نیمه آغازین، مخاطب را با خود همراه می‌کند و فیلم نیز به آهستگی و با عدم تزریق اطلاعات از زندگی و سرگذشت محمود (با بازی رضا بابک) و فخری (با بازی گلچهره سجادیه) ذره ذره با اضطراب و اندوه داستان را پیش می‌برد و تماشاگر نیز در تلاش برای افشای راز مهم میان این زن و شوهر است. اما ایراد اصلی فیلم در یک سوم پایانی و آغاز حادثه هولناک پایانی و افشای اسرار زندگی این خانواده است.‌ مسیری که ترک عمیقی در سایکودرام ترک عمیق به وجود آورده و پایانی تلخ اما تحمیلی برای فیلم به همراه می‌آورد.

۳ نکته از فیلم:

• تماشای گلچهره سجادیه و رضا بابک بعد از سالها در اثری سینمایی به عنوان بازیگر نقش اول زن و مرد. بازیگرانی درجه یک، بی‌حاشیه و بی‌ادعا که خالق بهترین‌ها بوده و هستند.

• ترک عمیق جز معدود فیلمهای سینمای ایران است که حجاب داشتن زن در مقابل همسرش در خانه منطق و توجیه پیدا کرده است!

سعیده نیک اختر: ترک عمیق، اولین ساخته آرمان زرین کوب است که تا پیش از این تنها به عنوان تهیه کننده او را می‌شناختیم. زرین‌کوب یک فیلم آپارتمانی و رئال تایم ساخته که در نوع خودش دیدن این فیلم ها طاقت‌فرسات مگر اینکه فیلم پر از دیالوگ یا حادثه باشد. رئال تایم یعنی زمان درام با زمان واقعی یکسان است. نمونه موفق رئال تایم ایرانی سعادت آباد مازیار میری است که نه تنها پر از دیالوگ است بلکه در چند دقیقه با یک اتفاق جدیدی روبرو می‌شویم. ترک عمیق عاری از هرگونه دیالوگ موثر یا اتفاق جالب توجه است. فیلم مملو از نمایش پرطمطراق باز و بسته شدن درهاست که اگر دست من بود به فیلم اسم نبرد درها را می‌دادم. ترک عمیق در دسته فیلم‌های سایکودرام است که از منظر روانشناسی باید آن را بررسی کرد. فیلم اینقدر دیر شروع می‌شود که دوسوم اول فیلم روند فرسایشی دارد. فیلم با عنوان بازگشت گلچهره سجادیه به سینما اکران شد اما بیشتر فیلم بیشتر از اینکه فیلم سجادیه باشد، فیلم رضا بابک است که امسال هشتادساله می‌شود. بازی چشمگیر رضا بابک در نقش یک بیمار روانی قابل ستایش است. همانقدر سجادیه مسکوت و بی نشان است و بازی چندانی از او نمی‌بینیم. ترک عمیق تنها در یک سوم پایانی اش یک چرخش درست می‌کند اما اطلاعات آنچنان پیچیده و در لفافه است که هر تماشاگری که از سالن خارج شد یک بیان متفاوت از فیلم داشت. این فیلم مانند خیلی از فیلم های تجربی در اکران، با اقبال مواجه نخواهد شد کما اینکه ۲ سال پیش ساخته شده و تابحال اکران نشده بود.

۲ نکته از فیلم:

• فقط رضا بابک اش خوب بود

• فیلم پر از چراهای بی جواب است