چند درصد شاغلان ایرانی وضعیت استاندارد ندارند؟

بررسی های آماری نشان می دهد که نزدیک به نیمی از مردان ایرانی برای گذران زندگی محبورند بیش از یک شیفت کار کنند.

خبرآنلاین:بررسی های صورت گرفته از سوی مرکز آمار ایران نشان می دهد در حالی که بالا بودن نرخ بیکاری یکی از مهمترین دغدغه های سیاست‌گذاران و تصمیم گیران کشور تلقی می شود، بیش از نیمی از جمعیت شاغل نیز وضعیت مساعدی را در بازار کار دارا نیستند. همین امر خود در کنار بالا بودن نرخ بیکاری یکی از آسیب های مهم بازار کار ایران تلقی می شود.

بر این اساس در حالی که نرخ بیکاری در بهار سال جاری به بیش از 12 درصد افزایش یافته است،بررسی ها نشان می دهد که 10.2 درصد از شاغلین، وضعیت اشتغال ناقص را دارا هستند؛ این بدان معنی است که این افراد هر چند شاغل محسوب می شوند اما دارای کاری موثر با حقوق مکفی نیستند.

فصلی بودن برخی مشاغل، نبود شرایطی برای یافتن شغلی با ساعات کار بیشتر و ... سبب شده است این افراد کم تر از 44 ساعت در هفته فعالیت داشته باشند که همین امر پایین تر بودن سطح دستمزد این گروه را در قیاس با درآمد ناشی از اشتغال کامل رقم زده است .

کارشناسان معتقدند، افرادی که اشتغال ناقص دارند، مترصد یافتن شغلی هستند که بتواند شغل دائم محسوب شود، به این ترتیب در صورت یافتن فرصت شغلی این افراد به واسطه آشنایی با بازار کار و همچنین سابقه کاری، شانس بیشتری در یافتن شغلی دائم نسبت به بیکاران مطلق دارند.

بحران بیکاری در ایران یکی از جدی ترین بحران های اقتصادی - اجتماعی تلقی می شود و سیاستگذاری ها برای غلبه بر این مشکل در دستور کار قرار دارد.

شاغلان تمام وقت

در کنار این افراد،گروهی نیز هستند که برای کسب درآمد مکفی متناسب با نیازهایشان مجبورند بیش از 49 ساعت در یک هفته فعالیت کنند. سهم این جمعیت از بازار کار ایران بسیار بالاست. طبق آخرین برآوردهای صورت گرفته سهم شاغلین 15 ساله به بالا با ساعت کار بیش از 49 ساعت در هفته ، 40.9 درصد از کل جمعیت شاغلان ایرانی محسوب می شود.

این شاخص که یکی از نماگرهای کار شایسته است نشان می دهد در ایران سهم شاغلانی با فعالیت بیش از استاندارد بسیار بالاست. البته دلیل این امر ، پایین بودن سطح دستمزد در قیاس با هزینه ها در کشور است.به عبارت دیگر عقب ماندگی طولانی مدتدستمزد و تورم ساختاری در اقتصاد ایران که رشد هزینه ها را به طور دائم و هر ساله رقم می زند، خود عاملی است که سبب می شود بسیاری از شاغلان مجبور باشند بیش از یک شیفت در روز کار کنند.

این وضعیت کیفیت زندگی را کاهش داده و مهارت های اجتماعی فرد را تقلیل می دهد. در حالی که 16.1 درصد از زنان شاغل در ایران بیش از 49 ساعت در هفته کار می کنند، این نرخ در میان مردان شاغل به 46.4 درصد می رسد.

به عبارت دیگر نزدیک به نیمی از مردان ایرانی برای گذران زندگی محبورند بیش از یک شیفت کار کنند. این امر به عقیده بسیاری از کارشناسان خود سبب می شود خانواده با بحران هایی در غیاب مرد خانواده روبرو شود.

سهم کسانی که بیش از استاندارد فعالیت می کنند در شهرها بیش از روستاهاست به طوری که در شهرها 42 درصد شاغلان و در روستاها 37.9 درصد شاغلان بیش از 49 ساعت در هفته فعالیت می کنند.