هرآنچه که درباره احساسات کودکانتان باید بدانید!

اگر شما والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ یا معلم کودکی هستید و در مورد او نگرانی هایی دارید، تشویق به صحبت در مورد احساسات می تواند هم برای شما و هم برای کودک کمک کننده باشد.
از احساسات کودکان بیشتر بدانید
اگر احساس می کنید که فرزند شما دچار مشکل شده است، شاید شروع صحبت در مورد اینکه مشکل چیست و از کجا ایجاد شده برای تان سخت باشد.

زمانی که در خانه مشکلاتی مانند مشاجرات والدین، جدایی یا مرگ یکی از عزیزان و نزدیکان وجود دارد، کودکان ممکن است غمگین یا آشفته شوند. صحبت با کسی به غیر از والدین گاهی می تواند برای کودکان بسیار مفید باشد. پدر بزرگ یا مادر بزرگ، عمه یا خاله، عمو یا دایی یا معلم و حتی در مواقع لازم یک مشاور ممکن است بتواند در چنین موقعیتی، از کودک حمایت و به او کمک کند.

در بازی کودکان به دنبال سرنخ باشید
کودکان این توانایی و مهارت را ندارند که مشکلات خود را برای شما بیان کرده و در مورد آن ها توضیح دهند، بازی کودک مانند گفتار یک بزرگسال و حتی شفاف تر از آن می تواند مشکلات را به شما نشان دهد. شما با گذراندن زمانی کوتاه برای بازی با کودک تان می توانید چیزهای زیادی در مورد احساسات و حتی نوع تفکر او دریابید.

کودکان مضطرب و پریشان معمولاً با عروسک ها و اسباب بازی های شان به روش خشنی بازی می کنند.

شما می توانید در چنین مواقعی به کودک تان چنین بگویید: "انگار اینجا یه عالمه خشم و عصبانیت و جنگ داریم" یا اینکه "به نظر میاد عروسک ترسیده". این ها جملاتی هستند که می توانند باعث شروع صحبت در مورد نگرانی ها و ناراحتی های کودک تان باشد.

اگر شما به تنهایی سؤال کننده نباشید و اجازه دهید که خودِ کودک از احساس ها و مشکلاتش برای تان بگوید، این کار باعث خواهد شد که فرزندتان با شما احساس راحتی بیشتری کرده و راهی برای نشان دادن احساساتش به شما باز کند.

اگر شما با کودک تان شروع به صحبت می کنید، باید سعی کنید به آرامی از او بپرسید که به نظرش مشکل در کجاست؟

اگر دیدید که کودک تمایلی به صحبت ندارد، سعی کنید صحبت در مورد موضوع مورد نظر را به زمان دیگری موکول کنید و بازی را ادامه دهید و اجازه دهید، کودک زمانی که خودش تمایل دارد در مورد احساس ها و نگرانی هایش با شما صحبت کند.

اگر کودک به شدت از صحبت می ترسد
اگر احساس می کنید کودکی که می شناسید ممکن است مورد سوءاستفاده قرار گرفته باشد، سؤالی شبیه این می تواند مفید باشد،"اگر کسی اذیتت کرده یا تو رو ناراحت کرده می تونی راجع به این موضوع با من صحبت کنی". یک کودک ممکن است خود متوجه نشود که مورد سوءاستفاده قرار گرفته است.

یک کودک ممکن است فرد آزارگر را به عنوان کسی که عصبانی بوده و او را ناراحت کرده در نظر بگیرد یا حتی از اینکه موضوع آزار فرد آزارگر را به والدین یا آشنایان بگوید به شدت ترس داشته باشد.

بچه ها معمولاً نگران این موضوع هستند که شما گفته ها و صحبت های آن ها را به شخص دیگری بگویید. هیچ وقت در مواقعی که کودک مورد سوء استفاده قرار گرفته به او چنین قولی ندهید که به هیچ کس نخواهید گفت، بلکه برایش توضیح دهید که اگر لازم باشد به کسانی که می توانند به او کمک کنند خواهید گفت.

اگر کودک شما خشمگین یا بدرفتار است
اگر یک کودک، پرخاشگر و خشن است، حتماً این نوع رفتار دلیل یا دلایلی دارد و صحبت در مورد احساسات می تواند در پیدا کردن دلایل این رفتار به شما کمک کند. می توانید صحبت را این طور با کودک شروع کنید "این کاری که انجام می دی باعث میشه بقیه اذیت بشن و یا خودت به دردسر بیفتی".

سپس بهتر است به او بگویید که اگر بخواهد می تواند در مورد احساس عصبانیت خود با شما صحبت کند.

این روش ممکن است در کوتاه مدت تأثیرگذار نبوده و کودک سریع تغییر رفتار ندهد، هم چنین ممکن است او به راحتی به صحبت های شما گوش ندهد. نگران نباشید. کودکان خودشان متوجه می شوند که چه زمانی رفتارشان بد و نادرست بوده و باید بدانند چرا رفتارشان بد و ناپسند است.

اگر کودک عزادار و غمگین است
کودکان خردسال معمولاً معنی مرگ را درک نمی کنند. بهترین جمله برای چنین موقعیت هایی چیزی شبیه این است:

"مامان/بابا مرده، اون دیگه هیچ وقت پیش ما برنمی گرده". زمانی که یکی از نزدیکان کودک فوت می کند، مراقبت شما باید بسیار بیشتر باشد. اگر به نظرتان کودک بسیار گریان و منزوی شده، می توانید تشویقش کنید تا در مورد احساساتی که نسبت به فرد مرده دارد با شما صحبت کند.

شما می توانید جملاتی شبیه این را به کودک بگویید: "این خیلی ناراحت کننده است که دوستت مرده" یا "منم از اینکه دوست تو مرده خیلی ناراحتم، گاهی واقعاً سخته که بفهمیم چرا آدم ها می میرن".

سخن پایانی
در این مقاله سعی کردیم توضیحاتی از مشکلات شایع رفتاری در کودکان و دلایل هیجانی این رفتار ارائه دهیم. اگر با وجود این توضیحات، هنوز احساس می کنید نسبت به فرزندتان احساس نگرانی دارید، با پزشک یا روانشناس خود در این زمینه صحبت کنید.