فتوای امام خمینی(ره) درباره تراجنسی ها

اولین تراجنسی میگوید: حضرت امام (ره) نامه‌ای «فتوا» به من داد که اجازه می‌داد من و تمام تراجنسی‌ها در ایران تغییر جنسیت دهیم.

به گزارش بلاغ، مریم خاتون پور ملک‌ آرا اولین تراجنسی شناخته شده ایرانی بود که در سحرگاه ششم فروردین ۱۳۹۱ دیده از جهان فرو بست. شخصیت کاریزما و محکم او باعث شده بود تا بتواند از آیت الله خمینی (ره) جواز تغییر جنسیت افراد تراجنسی را بگیرد. جوازی که در تمام ادیان و در تمام دنیا اولین بود.

دید باز آیت الله خمینی (ره) و استقامت مریم خاتون باعث شد تا نه تنها ترنس‌‌های ایرانی بلکه تمام تراجنس‌های مسلمان دنیا احساس آسودگی کنند و اسلام شیعی نیز به عنوان تنها دین حامی تراجنس‌ها شناخته شود.

مریم خاتون پس از این کار نیز دست از تلاش خود بر نداشت و با تمام مشکلات سر راهش یک انجمن مردم نهاد رسمی (NGO) و تحت نظارت وزارت بهداشت و وزارت کشور را تاسیس کرد.

شرح ماجرا

ملک آرا که خود را فردی مذهبی می‌دانست در پی حکم شرعی خود بود. وی پس از ملاقات با آیت الله بهبهانی و توضیح وضعیت خویش پیشنهاد ارسال نامه به آیت‌الله روح الله خمینی در نجف را از طرف ایشان دریافت کرد.

مریم خاتون می‌گوید «من به ایشان گفتم همیشه احساس می‌کنم یک زن هستم.

در سال ۱۳۵۴ مُلک‌آرا (فریدون سابق) که در صدا و سیمای آن زمان مشغول به کار بود پاسخ نامه خود را از سید روح‌الله خمینی (که توسط شاه در عراق در تبعید بود) دریافت کرد.

مریم خاتون می‌گوید: «برای امام نوشته بودم مادرم برای من تعریف کرده که در ۲ سالگی من با گچ خودم را مثل زنان آرایش می‌کردم و امام با تصور اینکه من یک دوجنسه هستم جواب دادند که باید طبق قوانین اسلامی یک زن شوم»

در سال ۱۳۵۷ مریم خاتون به پاریس سفر کرد تا با آیت الله خمینی(ره) ملاقات حضوری داشته باشد ولی ناموفق بود و پس از آن نیز انقلاب ۱۳۵۷ ایران رخ داد و مسیر برای گرفتن این تأیید بسیار سخت شد. ملک‌آرا از شغل خود اخراج شد و به اجبار به او هورمون‌های مردانه تزریق شد و تحت درمان روانپزشکان و درمان‌های اشتباه قرار گرفت.

فتوای تغییر جنسیت

مُلک‌آرا تسلیم نشد و سعی کرد با روحانیان با نفوذ آن زمان، از جمله آیت‌الله هاشمی رفسنجانی ملاقات داشته باشد. در سال ۱۳۶۳ از طریق دفتر آیت الله جنتی نامه‌ای برای سید روح الله خمینی (ره) نوشت که جوابی که آمد شبیه به فتوای اول بود، مربوط به افراد دو جنسیتی می‌شد.


او سعی کرد آیت الله خمینی را در جماران ملاقات کند. ولی این کار ساده‌ای نبود زیرا جماران تحت تدابیر امنیتی شدید بود. ملک‌آرا کت و شلواری پوشید و قرآن را در پرچم ایران پیچید و کفش‌های خود را از گردن آویزان کرد (مانند حر در واقعه عاشورا) و راهی جماران شد. مأموران امنیتی جلو وی را گرفتند و با وی برخورد کردند ولی آیت‌الله حسن پسندیده (برادر بزرگتر امام خمینی) پس از دیدن ملک‌آرا، اجازهٔ ورود وی را داد و شخصاً او را داخل منزل برد.

پس از ورود، ملک‌آرا سعی کرد وضعیت خود را توضیح دهد ولی مأموران امنیتی به پارچه‌ای که به دور سینهٔ وی پیچیده شده بود شک کرده و تصور کردند وی مواد منفجره حمل می‌کند بعد از باز کردن پارچه متوجه می‌شوند سینه‌بند بوده، زنان حاضر در خانه به ملک‌آرا چادری می‌دهند تا وی خود را بپوشاند.

در همین حال پسر امام خمینی (ره)، سید احمد خمینی وارد شد و تحت تأثیر داستان ملک‌آرا قرار گرفت و قول کمک به ملک‌آرا داد. ملک‌آرا تحت فشار عصبی بیهوش شد.

ملک‌آرا می‌گوید: «آنجا بهشت بود، فضا، لحظه و همه چیز برای من بهشت بود. در راهروی بودم و می‌شنیدم که امام خمینی (ره) از اطرافیان خود عصبانی هستند و فریاد می‌زنند که چرا با کسی که به ما پناه آورده اینگونه برخورد می‌کنید و باعث آزار این فرد شده‌اید. امام خمینی (ره) می‌گفت این بنده خداست. امام با ۳ تن از پزشکان مورد اعتماد خود مشورت کرد و درباره تفاوت تراجنسی و دوجنسه و خنثی مشکل از آنان پرسید. بعد از این همه چیز برای من فرق کرد.


او خانهٔ آیت‌الله خمینی را ترک کرد و نامه‌ای در دستان وی بود که اجازه می‌داد ملک آرا و تمام تراجنسی‌ها در ایران تغییر جنسیت دهند. آن نامه فتوای آیت‌الله خمینی بود. همان چیزی بود که ملک‌آرا برایش آمده بود.

به اعتقاد رابرت تیت خبرنگار گاردین، فتوای آیت الله خمینی (ره) که در آن در صورت تحقق شرایطی، عمل جراحی برای تغییر جنسیت مجاز دانسته می‌شد تأثیر پایداری بر جا گذاشت زیرا اکنون ایران به صورت کشور پیشگام در عمل جراحی برای تغییر جنسیت درآمده‌است.


ملک‌آرا پس از این کار درپی این بود تا استانداردهای تغییر جنسیت را در ایران برقرار کند و به تراجنسی‌های دیگر کمک کند. مریم ملک آرا انجمن حمایت از بیماران مبتلا به اختلالات هویت جنسی ایران را در سال ۱۳۸۶ هجری شمسی با کمک چند نفر از پزشکان برای حمایت از تراجنسی‌های ایرانی ثبت کرد.


ملک آرا در سال ۲۰۰۱ در تایلند تحت عمل جراحی قرار گرفت زیرا به هیچ عنوان از جراحی‌های داخل ایران رضایت نداشت.


مریم خاتون پور ملک آرا در نهایت در ۶ فروردین ۱۳۹۱ (۲۵ مارس ۲۰۱۲) در خانه خود بر اثر سکته درگذشت و در محل تولدش در آبکنار، بندر انزلی به خاک سپرده شد.