چگونه خشونت را در جامعه کاهش دهیم؟

متاسفانه مدتی است که اخبار اعمال خشونت آمیز جامعه را فرا گرفته و شرایط به این گونه است که اگر شما تلویزیونتان را روشن کنید، سری به کانال های تلگرامی بزنید یا حتی به قسمت اکسپلور اینستاگرامتان بروید به جای این که ببینید آخرین نفری که از پرستو صالحی خواستگاری کرده کیست یا بهنوش بختیاری الان روی سرامیک کدام مغازه دارد کرال پشت می رود از دیدن عکس ها و اخبار خشونت بار فشارتان می افتد و آب قند لازم می شوید. از آنجایی که پیشگیری از ناهنجاری های اجتماعی کاری اصولی و زمان بر است، ما چند راه اصولی را در چهارچوب یک برنامه بیست ساله تقدیم می کنیم
.
یک) آموزش تساهل و تسامح، صبر و رواداری در مدارس
مدرسه بهترین مکان و دوران تحصیلی بهترین فرصت برای آموزش بردباری است. برای مثال شما به عنوان معلم در حال صحبت هستید، دانش آموزی دست بلند می کند و اجازه می خواهد تا حرفش را بزند. با بی میلی اجازه می دهید. دانش آموز می گوید با تمام احترامی که برای شما قائلم با نظرتان مخالفم. شما نیز با تمام احترامی که برای دانش آموز قائلید چند تا از پروژه های ناتمام مرحوم بروسلی را بر روی او پیاده می کنید و صبر و شکیبایی را هنگامی که بزرگتر دارد صحبت می کند به او می آموزید. فردا این دانش آموز که بزرگ شد هیچوقت دیگر جلوی بزرگتر دست به خشونت های این چنینی نمی زند، فقط روی کوچک تر ها پیاده می کند.
.
دو) آموزش عدم توسل به خشونت در خانواده
به این صورت که شما ساعت پنج صبح بچه را از خواب بیدار می کنید، دست و صورتش را می شویید، لباس تنش می کنید، موهایش را آب و جارو می کنید و با خود به بیرون می برید. بچه اول فکر می کند دارید می روید کله پاچه بخورید و خوشحال می شود ولی چند لحظه بعد با صحنه جان دادن یک قاتل خطرناک پای چوبه ی دار مواجه شده و کف و خون بالا می آورد. شما در این لحظه به بچه سقلمه ای می زنید و می گویید: نگاه کن بچه! فردا اگه خشونت بورزی عاقبتت مثل این میشه. و اینگونه بچه اگر زنده ماند دیگر عنصری خشونت طلب نمی شود. /
.
سه) ترویج صبر و بردباری از طریق رسانه
گام اول این است که رسانه هایی که خشونت را منعکس می کنند فیلتر کنیم. فلذا کلا اینترنت تعطیل. پس باید صبر و بردباری را از طریق صداوسیما ترویج کنیم. یک سری مجری بیاریم که بنشینند جلوی دوربین و وجود گل و بلبل و سنبل را برای بینندگان محترم ثابت کنند و ضمن تحویل آن لبخندهای مامان الهی فدایش شود رو به ملت بگویند درسته که فقر و بیکاری و اعتیاد و طلاق و سرطان و پراید و ... / .
یک سری از این مشکلات جزئی وجود داره! ولی یادتون نره که هنوز سیب هست، گلابی هست ... خیلی از کشورا همینم ندارن، وارد می کنن. دیدی الکی غصه داری؟ بخند!
چهار) تزریق آرامش به مردم از طریق مسئولین
از طریق تمرین بوکس با خبرنگار پارلمانی روزنامه ها در مجلس و حمله با پایه میکروفن به مخالفان.

پنج) مبارزه با خشونت از طریق اعمال خشونت
ببینید متاسفانه همه انسان ها که ظرفیت یکسانی ندارند. یک سری انسان بی ظرفیت در کشور هستند که وقتی شش ماه حقوق نمی گیرند عصبی می شوند و اصلا توجه نمی کنند که تا شقایق هست زندگی باید کرد و همین دلخوشی های کوچولو مثل وجود اکسیژن و توانایی دم و بازدم هستند که زندگی را زیبا می کنند! این عده فریب خورده گهگاهی با پلاکارد در کوچه و خیابان قدم می زنند و مطالبات خود را فریاد می زنند که خب وظیفه ما در راستای جلوگیری از اشاعه خشونت برخورد با اینهاست. معمولا هم با خشونت سرشان را به چوب ما کوبیده و سپس اقدام به خونریزی می کنند. انصافا تا پلاکت هست زندگی نباید کرد؟ بیایید قدر همین فرصت ها را بدانیم. همین خون اگر لخته می شد می دانستید چه خطراتی در انتظار این عزیزان بود؟ پول چرک کف دسته آقاجان. قدر سلامتی را بدانید و اینقدر هم به خاطر یک قران و دوزار خشونت نورزید!

آیدین سیار سریع
روزنامه قانون/ ضمیمه بی قانون