استراتژی کنترل تسلیحات هسته ای کره شمالی

اصفهان امروز: در طول اولین دوره بحران اتمی کره شمالی در 1994-1993، بیل کلینتون رئیس جمهور آمریکا در فکر حمله هوایی پیش دستانه به تجهیزات و سایت های اتمی و موشک های بالستیک کره شمالی بود. طرح او مشتمل بر استفاده از موشک های کروز و جنگنده های F-117 برای نابود کردن سایت رآکتور پلوتونیوم کره شمالی در منطقه«یانگ بیون»بود. آن زمان شش جنگنده F-117 نیروی هوایی آمریکا در پایگاه کونسان - در کره جنوبی- آرایش نظامی گرفتند. این طرح به دلیل احتمال به وجود آوردن یک درگیری بزرگ در شبه جزیره اجرایی نشد . در سال 2006 زمزمه های جدیدی در آمریکا مبنی بر حمله هوایی به سایت های نظامی کره شمالی شنیده شد که دلیل آن احتمال آزمایش قریب الوقوع موشک دوربرد «تائپودونگ»بود. ضمنا کره شمالی از مدت ها قبل به توانایی ساخت سلاح هسته ای دست پیدا کرده بود. از آن تاریخ، در این شرایط عدم قطعیت استراتژیک، برنامه ریزان هر دو کشور به دنبال یافتن استراتژی های متناسب تر و عملی بوده اند.

استراتژی کره شمالی

5 سال قبل کیم جونگ اون قانونی به نام «بیانگجین لاین» را امضا نمود که این قانون مبتنی بود بر دنبال کردن همزمان تولید سلاح های هسته ای و توسعه اقتصاد ملی. بیانگجین لاین بر سه هدف کره شمالی در زمینه امنیت ملی تاکید دارد: ادامه حیات ساختارسیاسی موجود تحت اداره کیم جونگ اون، تقویت اقتصاد نابسامان کشور و ارعاب رقبای خارجی و بازداشتن آنها از انجام اقداماتی که باعث تهدید حیات رژیم کره شمالی می شود. در همین راستا اصلاحات نظامی در کره شمالی آغاز شد که دو جنبه داشت یکی افزایش آمادگی در حوزه سلاح های متعارف و دیگری افزایش توانایی و تقویت بنیه نظامی این کشور در زمینه موشک های بالستیک، بمب اتمی و جنگ سایبری. در کره شمالی برنامه های هسته ای دوکاربرد دارند. کاربرد اول ضمانت تداوم حکومت سلسله کیم با اشاعه مداوم ترس حمله آمریکا در بین جمعیت این کشور و کاربرد دوم استفاده از این نیرو به عنوان اهرمی بر علیه کشورهای همسایه بخصوص چین و کره جنوبی. درست به همین دلایل کره شمالی در حال توسعه و مدرن کردن سیستم های نزدیک برد، دور برد و میان برد خود است. از دید کره شمالی این اقدامات نه تنها باعث جلوگیری از پاسخ های احتمالی نظامی کره جنوبی و آمریکا می شود بلکه جلوی تلاش های آنها برای سرنگونی رژیم موجود در این کشور را می گیرد و علاوه بر اینها منجر به ایجاد دودستکی در سئول و تضعیف اتحاد آمریکا با کره جنوبی می شود.در همین حین این کشور سعی می کند تسلیحات متعارف خود را نیز توسعه دهد. پیونگ یانگ همچنین اصرار دارد تا اراده خود برای ضربه زدن به کره جنوبی را به تلافی تلاش های این کشور برای سرنگونی کیم جونگ اون نشان دهد.

بازدارندگی متناسب

وزارت دفاع کره جنوبی در مارس 2011 به منظور افزایش بازدارندگی کره شمالی از انجام اموری مانند غرق کردن ناوهای کره جنوبی خبر از آغاز برنامه مدرن سازی نیروهای این کشور داد. کره جنوبی در موارد مشابه هم سیاست «بازندارندگی متکی بر بی اعتنایی» به کره شمالی را کنار گذاشته و از استراتژی «بازدارندگی با تنبیه» که مبتنی است بر پاسخ های تلافی جویانه سریع و متمرکز است، بهره می برد. در زمینه عملیاتی، بازدارندگی فعالی که این کشور در پیش گرفته است متکی است بر برنامه مشترکی که سال 2013 طرح ریزی شده است. این استراتژی متکی است بر پاسخ های مشترک بخصوص آمریکا و کره جنوبی در برابر اقدامات تحریک آمیز کره شمالی. مشکل این طرح این است که برای کنترل جلوگیری از افزایش اقدامات تلافی جویانه کره شمالی نیاز به یک نیروی سوم (مانند چین یا روسیه) دارد. در همین حین کره جنوبی و آمریکا استراتژی بازدارندگی هسته ای کره شمالی را نیز بازبینی کردند. آنها در سال 2013 «استراتژی بازدارندگی متناسب» را امضا کردند. این استراتژی مبتنی است بر بازدارندگی متناسب علیه تهدیدات هسته ای کره شمالی در طی جنگ و صلح و تقویت توانایی هایشان برای به حداکثر رساندن تاثیر بازدارندگی. جزئیات این استراتژی سری است اما بر اساس گفته های فرمانده نیروهای آمریکایی، این استراتژی به طور کلی مبتنی است بر افزایش هزینه های استفاده از سلاح های کشتار جمعی و موشک های بالستیک برای کره شمالی. حال سوالی که به ذهن می رسد این است که این استراتژی تا چه حد می تواند جلوی انتخاب ها و اقدامات کره شمالی را بگیرد.

نویسنده: مایکل راسکا

منبع: Asia Times