خطاهای اقتصادی تکرار نشود!

حسن روانشید- اصفهان امروز: همه اشتباهات به وقوع پیوسته در یک قرن گذشته و در حوزه اقتصاد کشور زاییده بی‌تجربگی توأم با ادعاهای فراوانی حاصل از معدودی خودشیفتگی بوده که دامن جامعه را علاوه بر مسائل اقتصادی و اجتماعی درزمینه فرهنگی نیز گرفته است. وقتی یک زخم بیش‌ازاندازه به حال خود رها شود ‌زود متورم و عفونی می‌شود و آن زمان است که مداوای آن با چالش روبرو می‌شود. تاریخ نشان می‌دهد این سال‌ها در قرن بیست و یکم میلادی دورانی سخت برای ادامه حیات و زندگی بشر بر روی کره خاکی به‌حساب می‌آید که حاصل همه اسراف‌های بی‌حدواندازه نامعقول در گذشته پیرامون دست‌اندازی به ذخایر حیاتی و استراتژیک زیستگاه‌هاست. در این میان تنها نمی‌توان متجاوزان را به اکوسیستم‌های منظومه شمسی مسئول دانست زیرا همه کشورها به نحوی در این جفا به آیندگان مقصر هستند. شاید نسل‌های فعلی بتوانند با باقیمانده نعمت‌های الهی مثل آب و اکسیژن روزگار خود را با سختی و مرارت بسیار به سر برند اما آیندگان نیازمند تولید و بهره‌برداری از دیگر گزینه‌ها دراین‌باره هستند. به‌جز غرب کشورهای صنعتی همچون چین و هند و تا حدودی روسیه با ایجاد گازهای گلخانه‌ای مخرب فاجعه ذوب شدن یخ‌های قطبی را به‌واسطه پاره شدن لایه اوزون دامن زدند که امروز تغییر و تحولات منفی همراه با به‌هم‌ریختگی حاصل از آن را در پنج قاره شاهد هستیم! نهادهای ناظر جهانی که بیشتر آنها زیرمجموعه سازمان ملل متحد هستند تا زمانی که اجاره‌نشین آمریکا در شهر نیویورک باشند قادر نخواهند بود از تحولات مخرب جهانی به سرکردگی آمریکا پیشگیری کنند بلکه فجایع را با صدور چند قطعنامه فرمایشی خاتمه یافته دانسته و اینگونه از خود سلب مسئولیت می‌کنند. کشورهای جهان در این رابطه دو رسالت بزرگ را به عهده‌دارند که مهمترین آنها فشار جمعی به سازمان ملل و شورای امنیت برای خروج هرچه زودتر از ایالات‌متحده آمریکا و تشکیل مکانی مستقل همچون واتیکان در یکی از نقاط استراتژیک دنیا که مدعی نداشته باشد، است. آنچه این سازمان به‌اصطلاح بی‌طرف ملل را در موضع ضعف قرار داده نیاز به درآمدی سنگین برای اداره آن است که رقمش از بودجه بعضی از کشورهای قاره سبز افزون‌تر است درحالی‌که می‌توان نیروهای شاغل در آن و همچنین وسعت آنها را محدود و چابکتر کرد که بتوان از کشورهای عضو خواست تا بر اساس آمار جمعیتی این هزینه‌ها و همچنین نفرات را از بودجه خود تأمین و به این سازمان به‌عنوان مأمور گسیل دارند. این مجموعه به‌ظاهر اثرگذار اگر مقتدر و غیروابسته باقی بماند می‌تواند نقش عمده‌ای در جریانات گذر کشورهای جهان را از دامنه چالش‌ها داشته باشد و ضمن نظارت بر روند اقتصاد آنها اجازه ندهد به ورطه ورشکستگی راه یابند. به‌طور دائم تغییرات و تحولات سهام را رصد و مدیریت کرده و از ارزهای در حال سقوط به نحوی پشتیبانی کند و درحالی‌که خطاکاران اقتصادی را در کشورهای مختلف به دادگاه بین‌المللی لاهه معرفی می‌کند از صندوق‌های قرض‌الحسنه جهانی که به مسئولیت خود تشکیل می‌دهد به این جوامع عضو تسهیلات طولانی مدت اهدا کند تا زمین نخورند و مقروض بهره‌های تأدیه نشده استعمارگران باقی نمانند. همچنین بر مراودات و ریخت‌وپاش‌های اینگونه کشورها بویژه در میان جهان‌سومی و در حال رشدها نظارت مستقیم داشته باشد تا برای دفعات بعد خطاهای سنواتی خود را مجدد تکرار نکنند که اگر سازمان ملل درنهایت نتواند این نقش را بازی کند و باقی ماندن در دامنه وام‌دار بودن به استثمارگران را ادامه دهد چه‌بهتر که هریک از کشورها به‌تنهایی پایشان را از گلیمشان درازتر نکرده و عطای این سازمان به‌اصطلاح ملل متحد را به لقایش ببخشند و به‌تنهایی از امنیت و اقتصاد خود به سبک انسان‌های بدوی مراقبت کنند.

ادامه دارد