گردشگری با خرج میزبان!

حسن روانشید -اصفهان امروز: همه تلاش‌های مادی و معنوی انجام‌شده در سال‌های گذشته به‌منظور شناساندن ظرفیت‌های کشور پیرامون وسعت ازنظر جاذبه‌های ویژه و همچنین جذب سرمایه‌های راکد در اقصی نقاط بوده تا به‌مرورزمان بتواند رکود گذشته را جبران کند اما اشتباه محاسبات متعدد در سیاست‌های اقتصادی فرصت این موفقیت را از دستگاه‌های مسئول گرفت‌ و اجازه نداد در زمان شکوفایی‌ها از آن بهره‌مند شوند. گره زدن پارامترهای متفاوت تجارت با اقتصاد و مبادله مواد اولیه با حاصل آن در بعضی از کشورهای نوظهور و صنعتی، متفکران اقتصادی طرف‌های مقابل را به این اندیشه انداخت تا به منافع سه سویه دست یابند که علاوه بر استفاده از مواد خام همچون نفت و میعانات و صدور کالا به‌صورت تهاتری در برابر آن، گردشگری را نیز هدفمند کرده تا اینگونه علاوه بر پذیرفتن گروه‌های مقابل برای هزینه کردن درآمدهای خود نسبت به اعزام گروه‌هایی تحت عنوان توریست اما به روش میهمان میزبان شدن اقدام کنند! این متد کاملاً نوآورانه و جدید به‌صورت مسکوت و بدون هیچگونه تبلیغات رسانه‌ای انجام پذیرفت زیرا واردکنندگان کالاهای ساخته‌شده از این کشورها در دامنه تحریم‌های چهل سال گذشته همیشه نگران این بودند که اگر مبادلات اقتصادی را بر مبنای عرف جهانی آن انجام دهند تا ضمن خرید کالا بهای آن پرداخت و در مقابل صادرات مواد اولیه با خریدار تعامل شود. احتمال دارد در یک مقطع خاص از طریق فشارها در دامنه تحریم فرصت سوزی شده و طرف مقابل را از دست بدهند، بنابراین سعی و نیت را بر سازش یک‌طرفه استوار و هر نوع پیشنهاد اقتصادی به‌ظاهر توأم با عرف را پذیرفته و این امر فشار مضاعفی بود که طی این سال‌ها استخوان‌های واردکننده و صادرکننده داخلی را می‌شکست مگر آنکه همچنان مطیع باشد. این محدود کشورهای شرق که فرصتی کمیاب به چنگ آورده بودند باوجود اینکه مشتری نقدتری نداشتند اما بازهم مترصد بودند تا از آب کره بگیرند چون می‌دانستند این دوران کوتاه رؤیایی بیش نیست و غرب درنهایت ناچار می‌شود به نحوی با این کشور دارای عظیم‌ترین منابع انرژی کنار آمده و تعامل کند. اگرچه در ظاهر از برجام حمایت می‌کردند اما در باطن زیاد هم مایل به اجرای آن نبودند زیرا به‌خوبی می‌دانستند فروشنده و خریدار منحصربه‌فردی را که ناچار است همه شرایط سخت را بپذیرد از دست خواهند داد. انصراف یکی از اعضای گروه 1+5 از پذیرش قطعنامه‌ای که به امضا رسانده و توسط سازمان ملل تأیید شده بود، صدای سرنا و دهلی بود که در وسیع‌ترین و پرجمعیت‌ترین کشور جهان نواخته شد زیرا همه یأس و ناامیدی و همچنین آرزوهای بربادرفته خود را بازمی‌یافت و می‌توانست از این فرصت طلایی بهترین بهره‌برداری را کند و شرایط را برای خریدوفروش و اصولاً معاملات اقتصادی با ایران پیچیده‌تر کند تا سود بیشتری نصیبش شود. امروز سناریو تازه و به‌ظاهر پیش‌پاافتاده یکی از دو مشتری بزرگ نفت کشور به روی صحنه می‌رود تا گردشگران اعزامی خود را در قالب میهمان به نمایندگان و طرف‌های اقتصادی در ایران و بخصوص تهران تحمیل کنند و آن‌ها را در منگنه قرار دهند تا از میهمانان تحمیلی در قالب گردشگر به‌رایگان پذیرایی شود. هم‌اکنون اکثر واحدهای مسکونی خالی در میدان و خیابان فاطمی و اطراف آن در تهران توسط شرکت‌های داخلی دارای نمایندگی اجاره و برای گردشگران چینی مجهز شده است تا به اسکان آن‌ها اختصاص یابد و طرف‌های مقابل را قانع سازد که معامله پایاپای با ایران می‌تواند اشانتیون‌هایی هم به‌صورت آپشن رایگان جهت میهمانان داشته باشد تا بتوانند از جذابیت‌های سرزمین کهن دیدار و هزینه آن را از محل افزایش سیصد درصدی بر اقلام وارداتی مثل همیشه بر دوش مردم آن تحمیل کنند!

ادامه دارد