چه افرادی در خطر خستگی مزمن قرار دارند؟
خستگی ناشی از "سندرم خستگی مزمن" با انواع بی حوصلگی‌های روزانه تفاوت دارد و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است.
به گزارش ایمنا، سندرم خستگی مزمن ( Chronic fatigue syndrome ) یا "میالژیک انسفالومیالیتیز"، نوعی بیماری است که نشانه اصلی آن خستگی مفرط است، به گونه‌ای که این نوع خستگی با انجام هرگونه فعالیت ذهنی یا جسمی تشدید می‌شود. در واقع سندرم خستگی مزمن با انواع دیگر خستگی‌های معمول که ناشی از کم خونی، کمبود ویتامین دی، افسردگی و ... است، فرق دارد. در مبتلایان به این سندرم، خستگی آنقدر شدید است که فعالیت‌های روزمره را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با استراحت در رختخواب تسکین نمی‌یابد. در این گزارش شما را با نشانه‌های شایع این بیماری آشنا می‌کنیم:
علت ابتلا به سندرم خستگی مزمن چیست؟
شدت سندرم خستگی مزمن در افراد مختلف، متفاوت است اما علل آن همچنان ناشناخته است. به نظر می‌رسد عامل احتمالی این بیماری سیستم ایمنی معیوب، وجود عفونت‌ها و یا تغییرات شیمیایی بدن باشد.
خستگی شدید
خستگی مبتلایان به این بیماری با افراد دیگر فرق دارد؛ به گونه‌ای که حالت کم‌توانی در مبتلایان به سندرم خستگی مزمن معمولاً طاقت‌فرسا است و حداقل شش ماه طول می‌کشد. این حالت خستگی پس از تقلای جسمی یا ذهنی بدتر می‌شود و حتی یک خواب کامل شبانه نیز تسکین‌دهنده آن نیست. این نشانه اغلب با سایر علائم ناراحت کننده مانند دردهای مزمن همراه است .
دردهای مکرر
بسیاری از افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن، دردهای ناگهانی مانند سردرد، گلودرد، درد عضلانی و درد مفاصل را تجربه می‌کنند، به طوری که مفاصل بدون نشانه‌هایی از قرمزی یا تورم، صدمه می‌بینند.
سایر علائم
مبتلایان به این بیماری غیر از خستگی و درد دچار اختلالات حافظه، مشکل تمرکز حواس، اختلال خواب، بیقراری در هنگام بیداری و ضعف و سرگیجه می‌شوند .
چه افرادی بیشتر در معرض خطر هستند؟
بررسی‌های محققان نشان می‌دهد که احتمال ابتلا به این بیماری در زنان بیش از مردان است. اگرچه احتمال بروز سندرم خستگی مزمن در افراد مختلف از هر رده سنی وجود دارد، اما اغلب در افراد بالای ۴۰ و ۵۰ سال رخ می‌دهد. وقوع این بیماری ممکن است بر اثر عوامل ژنتیکی باشد و شواهدی بر مسری بودن آن وجود ندارد.
سندرم خستگی مزمن در کودکان و نوجوانان
این بیماری در کودکان بسیار نادر و تنها در نوجوانان به ندرت اتفاق می افتد. خبر خوب این است که احتمال بهبود جوانان مبتلا به این سندروم بیشتر از افراد مسن است. والدین باید در صورت مشاهده علائم این بیماری در کودکان، به یک پزشک متخصص مراجعه و برنامه‌ای برای تمرین فردی و کنترل بیماری درخواست کنند.