نماینده مجلس: به ماسک هم یارانه بدهیم
قرار است از 15 تیرماه ماسک زدن پررنگ‌تر از همیشه و اجباری شود؛ در مکان‌های سرپوشیده، در تجمع‌های زیاد یا در کل شهر.
موضوع این است که آمار مبتلایان به بیماری کرونا و تعداد کشته‌شدگانش آنقدر بالا رفته و اوضاع خطرناک شده که قانون اجباری شدن ماسک، از وسایل حمل و نقل‌عمومی فراتر رفته و رسیدنش به سطح شهر اجتناب‌ناپذیر شده. با حسینعلی شهریاری، رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی درباره آمادگی دولت برای اجرایی شدن این قانون و چرایی افزایش آمارها گفت‌و‌گو کرده‌ایم.
از 15 تیرماه، ماسک برای همه مردم در سطح شهر اجباری می‌شود؛ به‌نظرتان ماسک کافی در اختیار مردم قرار دارد؟
دولتمردان مدعی هستند که روزانه هفت تا ده میلیون ماسک تولید می‌شود که خب اگر واقعا این اتفاق بیفتد، این تعداد، عدد کمی نیست و نیاز مردم را برطرف می‌کند. طبق گفته سازمان جهانی بهداشت، یکی از اصلی‌ترین راه‌ها برای مقابله با ویروس کرونا، استفاده از ماسک است. این‌که دولت از مردم بخواهد تا به‌صورت اجباری و به شکل اجرای یک قانون از ماسک استفاده کنند تصمیم درستی است اما باید این را درنظر بگیریم که آیا همه آحاد جامعه قدرت خرید روزانه ماسک را دارند یا خیر.
در روزهای گذشته، استفاده از ماسک در مترو و دیگر وسایل حمل و نقل عمومی اجباری شد، اما باز هم عده‌ای از مسافران از ماسک استفاده نمی‌کنند. به نظرتان ساز و کار نظارت بر اجباری شدن ماسک باید چطور باشد؟
هنوز اطلاعاتی راجع به عوامل نظارت بر این قانون ندارم اما موضوع مهم این است که امروز، ماسک نزدن در جامعه نوعی منکر محسوب می‌شود و همه باید برای جلوگیری از این کار به همدیگر تذکر بدهیم. مثلا برای نمونه می‌توانم از مجمع خیرین سلامت زنان خراسان رضوی بگویم که با همکاری استانداری به میان مردم می‌روند و به افرادی که ماسک ندارند تذکر می‌دهند و اگر کسی هم بگوید ماسک ندارم، به او ماسک می‌دهند. اگر این افراد در کنار ناظران قانونی حضور داشته باشند، اوضاع بهتر از چیزی که هست خواهد بود.
اما دیروز، ویروس کرونا با 162 کشته، رکورد زد و به بالاترین تعداد در طول این چند ماه رسید. به نظرتان چرا تعداد کشته‌های کشور ما افزایش یافته است؟
متاسفانه دولت کمی خوش‌خیال بود و به بهانه مساله اقتصاد خیلی زود اقدام به بازگشایی مکان‌های عمومی کرد. مساله اقتصادی، واقعیت جامعه است اما نه این‌طور که همه چیز را آزاد کنیم تا دوباره همه چیز به وضعیت قبلی برگردد. چیزی که امروز می‌بینیم این است که در کشورهای اروپایی، برای کسانی که مسائل بهداشتی را رعایت نمی‌کنند، جریمه‌های سنگینی وضع می‌شود؛ کاری که ما هم باید آن را انجام بدهیم. در حال حاضر هم باید برای حفظ جان مردم، قانون استفاده از ماسک اجرایی و در صورت عدم اجرای آن، جریمه در نظر گرفته شود. مساله این است که با حرف و توصیه و نصیحت، مشکلات برطرف نمی‌شود.
به نظر شما نباید محدودیت روزهای اول دوباره برگردند؟
متاسفانه شاهد این هستیم که در خیلی از استان‌ها، مراسم‌های عروسی و عزا برگزار می‌شود و با وجود تذکر به رعایت فاصله‌گذاری و ماسک، این نکات رعایت نمی‌شود و خب طبیعتا با چنین آمارهایی روبه‌رو می‌شویم. این‌طور که به نظر می‌رسد در خیلی از مکان‌ها باید محدودیت‌های جدی دوباره اعلام و اجرایی شود چون اگر این روند ادامه پیدا کند، با مشکلاتی بیشتر از قبل مواجه می‌شویم.
اما بحث دیگر شرایط درمان بیماران مبتلا به کرونا است. ما دیروز به بیمارستان مسیح دانشوری رفتیم. بازدید میدانی ما از بیمارستان‌ها نشان می‌دهد تخت خالی نیست و آنها در محیط‌های نامناسبی درمان می‌شوند.
بله می‌دانم. تعداد بیماران زیاد شده است و از آنجایی که بیمارستان‌ها وظیفه دارند همه را پذیرش کنند، این اتفاق‌ها رخ داده است و با توجه به محدودیت امکانات، متاسفانه صحنه‌های خوشایندی را شاهد نیستیم.
و برخلاف ادعای مسؤولان از مردم هزینه دریافت می‌شود.
دولت باید برای ماسک و هزینه درمان یارانه در نظر بگیرد. در ابتدا قرار بود که هیچ هزینه‌ای از بیماران مبتلا دریافت نشود اما بعد از مدتی گفتند که از آنهایی که توان مالی و دفترچه درمانی دارند، هزینه فرانشیز دریافت می‌شود. متاسفانه، بیمارستان‌های ما عملا به بیمارستان‌های ورشکسته تبدیل شده‌اند. نیروها و کادر درمان، خسته و شکسته شده‌اند. علی‌رغم این‌که مقام معظم رهبری دستور دادند که یک‌میلیارد یورو از صندوق توسعه ملی برداشت شود و برای مقابله با بیماری کرونا استفاده شود اما هنوز مشکل جدی در این زمینه وجود دارد.
با توجه به نظارتی که باید کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بر عملکرد وزارت بهداشت داشته باشد، فکر می‌کنید اکنون نقاط ضعف این وزارتخانه در برخورد با کرونا چیست؟
به نظر من آنها تمام توانشان را در این راه گذاشته‌اند. بسیاری از همکاران، پزشکاران، پرستاران و کادر درمان در این راه به شهادت رسیده‌اند و همه می‌دانیم که آنها از تمام توان و امکانات در اختیارشان برای مهار کرونا استفاده کرده‌اند و بیشتر از این امکان ندارد. اما تنها راه نجات از این معضل، رعایت اصول بهداشتی و فردی است که بیشتر در این گرفتاری فرو نرویم.
اکنون در برخورد با کرونا، شاهد موازی‌کاری هستیم. در واقع استانداری، فرمانداری و وزارت بهداشت هر‌کدام به شیوه‌ای متفاوت عمل می‌کنند. فکر می‌کنید چرا ستاد مقابله با کرونا مدیریت واحدی ایجاد نمی‌کند؟
در مرحله اول، رئیس ستاد مقابله با کرونا رئیس‌جمهور است که اختیارات را به استان‌ها داده است؛ اما خب استان‌ها شاید نتوانند آن‌طور که باید دستور‌العمل‌ها را اجرایی کنند و همه‌چیز فقط در حد دستور و نوشته باقی بماند. طبیعتا در ادامه چنین روندی، نتیجه چیزی می‌شود که می‌بینید. به نظر می‌رسد که با این روند افزایشی که شاهدش هستیم، ستاد ملی مقابله با کرونا آن‌طور که باید نتوانسته به‌وظیفه‌اش عمل کند.