شوک زودهنگام به ویلموتس

امیرحسین احتشامی-اصفهان امروز:از هنگام قرعه‌کشی بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی 2020 که انتخابی جام ملت‌های 2023 چین نیز محسوب می‌شود مشخص بود ایران در یکی از دشوارترین گروه‌های هشت‌گانه این رقابت‌ها جای گرفته است. هم‌گروهی با دو رقیب سنتی مانند عراق و بحرین که هردو هم در چند دهه اخیر حسابی تیم ملی را به دردسر انداخته‌اند از مسیر دشوار پیش روی تیم ملی حکایت می‌کرد. این در حالی بود که دو بازی مقابل هنگ‌کنگ و به‌ویژه کامبوج فضای دیگری را پی روی تیم ملی قرار داده بود. فضایی سرشار از خوشی زودگذر بدون توجه به تهدیدهایی همچون دیدار با بحرین و عراق. این فضای غیرواقعی به‌ویژه از پنج‌شنبه گذشته تا همین سه‌شنبه‌شب پیش تیم ملی و به‌ویژه ویلموتس را دچار اشتباه مرگبار کرد تا جایی که این سرمربی بلژیکی تصور بازی آسانی با بحرین را می‌کرد. جو رسانه‌ای اطراف تیم ملی هم به این ماجرا حسابی دامن زد تا جایی که وقتی ترکیب اولیه بازی با بحرین اعلام شد ترکیب تمام هجومی تیم ملی با تنها هافبک دفاعی تعجب‌برانگیز به نظر می‌رسد. بازی در خانه حریف بدقلقی چون بحرین آن‌هم با شیوه‌ای تهاجمی ریسک بزرگی به‌حساب می‌آمد که کادر فنی تیم ملی آن را پذیرفته بود. شیوه‌ای که ویلموتس هم تاکید خاصی بروی اجرای آن داشت و در مصاحبه‌ای چند ماه اخیر بارها مورد تاکید قرار داده بود. با این شرایط نبرد دو تیم در ورزشگاه ملی منامه آغاز شد. شرایط ورزشگاه و تشویق بی‌امان و هماهنگ تماشاگران بحرینی که با تمام وجود از تیمشان حمایت می‌کردند شرایط را هرلحظه برای تیم ملی دشوارتر می‌کرد. از سوی دیگر «هلیو سوساسوسا» مربی پرتغالی بحرین که خود روزگاری از شاگردان سرمربی پیشین تیم ملی بوده است تیمش را به تاکتیکی کاملا احتیاط‌آمیز به مصاف یوزهای ایرانی فرستاده بود. استفاده از پنج مدافع و تکیه‌بر ضد حمله که زمان کی روش به‌خوبی در تیم ملی پیاده می‌شد تاکتیک اصلی بحرینی‌ها به شمار می‌رفت. بر این اساس بازی تیم ملی در نیمه نخست هرگز شکل واقعی به خودش نگرفت چراکه بازیکنان میزبان با تجمع در زمین خودی اجازه خودنمایی به ستاره‌هایی چون سردار آزمون و مهدی طارمی را نمی‌دادند. از سوی دیگر بحرینی با همین شیوه بازی تخریبی خودشان ‌هم چندان میلی به حمله نداشتند و بیشتر به دنبال استفاده از حمله‌ها بودند. با این شرایط نیمه نخست بازی بدون این‌که دروازه‌ها تهدید جدی شود با تساوی بدون گل به پایان رسید تا تکلیف این بازی در نیمه مربیان مشخص شود. جایی که دو مربی اروپایی از دو سبک مختلف باید داشته‌هایشان را در زمین پیاده می‌کردند. در نیمه دوم ملی پوشان کشورمان که به نظر می‌رسید متحول شده‌اند با تمام قوا برای گلزنی به میزبان وارد زمین شدند. 10 دقیقه نخست نیمه دوم بحرینی‌ها فشار مضاعفی را تحمل کردند اما توانستند از دروازه‌شان مقابل حمله‌های میهمان محافظت کنند. پس‌ازاین 10 دقیقه طوفانی بحرینی‌ها خودشان را در زمین پیدا کردند و 10 دقیقه بعد توانستند به گل هم برسند. گلی که ماحصل استفاده درست از یک ضد حمله حساب‌شده بود. درصحنه گل تنها چهار بازیکنی بحرینی نزدیکی‌ها محوطه جریمه تیم دیده می‌شدند درحالی‌که شش بازیکن ایرانی مشغول دفاع بودند. به‌هرحال پنالتی به‌دست‌آمده برای بحرینی‌ها به گل تبدیل شد تا شیرازه تیم ملی کاملا ازهم‌پاشیده شود. پس‌ازاین گل شیوه بازی تیم ملی کاملا به دهه پیش بازگشت و بازی کاملا شکل احساسی پیدا کرد. از آن‌طرف بحرینی با تجمع در نزدیکی محوطه جریمه و بستن راه نفوذ اجازه خودنمایی به آزمون و طارمی را نمی‌دادند. تعویض‌های ویلموتس هم که در راستای تقویت قوای تهاجمی تیم ملی انجام شد عملا عملا چاره شار نبود چراکه هیچ تاکتیک خاصی برای باز کردن دروازه بحرین دیده نمی‌شد. به‌هرحال این شکست تلخ در سومین گام حسابی ویلموتس را شوکه کرد چراکه به نظر می‌رسید بازی با کامبوج سرمربی تیم ملی را حساب گمراه کرده است. با این شکست ششمین ناکامی فوتبال ایران در بحرین رقم خورد تا طلسم منامه همچنان پابرجا باقی بماند. ملی پوشان ایران تا قبل از بازی سه‌شنبه‌شب پنج بار در ورزشگاه منامه مقابل بحرین قرار گرفتند که دو تساوی و سه شکست حاصل کارشان بود. تیم ملی با هدایت میروسلاو بلاژویچ در مقدماتی جام‌جهانی 2002، با سرمربیگری علی دایی در یک بازی دوستانه و با هدایت افشین قطبی در سال 1388 مقابل بحرین در خانه این تیم مغلوب شد. همچنین در زمان مربیگری برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی روش نیز تیم ملی در ورزشگاه منامه به نتیجه‌ای بهتر از تساوی دست پیدا نکرده است. در چنین شرایطی هواداران فوتبال در ایران امیدوار بودند مارک ویلموتس این طلسم را بشکند و برای نخستین بار تیم ملی در منامه به برد برسد اما این اتفاق بازهم رخ نداد. ایران یک‌بار دیگر در خانه بحرین شکست خورد تا مشخص شود پیروزی در این کشور همچنان کار بسیار سختی است.