آسیب‌های مخرب در کمین زیست‌مندان زاینده‌رود
یک فعال محیط زیست با بیان اینکه آب رهاسازی شده در زاینده‌رود، سهمیه محیط‌زیست است، گفت: آب رهاسازی شده در مدت‌زمان محدود و به مقدار ۲۵ میلیون مترمکعب است، درحالی‌که تأثیرات مخرب این کار کمتر از تأثیرات مثبت آن نیست.
یک فعال محیط زیست با بیان اینکه آب رهاسازی شده در زاینده‌رود، سهمیه محیط‌زیست است، گفت: آب رهاسازی شده در مدت‌زمان محدود و به مقدار ۲۵ میلیون مترمکعب است، درحالی‌که تأثیرات مخرب این کار کمتر از تأثیرات مثبت آن نیست.
ایمان ابراهیمی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: وقتی‌که آب به مدت محدودی باز می‌شود، تقریباً تمام زیست‌مندان آن مکان را از دست می‌دهیم؛ ازجمله ماهی‌هایی که از پشت سد، به رودخانه رها می‌شوند و با بستن آب، این جمعیت میلیونی ماهی‌ها از بین می‌رود.
وی بابیان اینکه پرندگان مهاجر با دیدن آب مهاجرت می‌کنند و اگر آبی نباشد و جایگزینی پیدا نکنند از بین می‌روند، افزود: وقتی آب به‌صورت سیلاب باز و بسته شود حتی به جمعیت حشرات هم آسیب وارد می‌کند.
مدیرعامل انجمن حفاظت پرندگان آوای بوم با بیان اینکه بسیاری از حشرات در زیرخاک خواب هستند و با سیلابی شدن جریان آب خاک جابه‌جا می‌شوند، افزود: این حشرات وقتی برای آب از خاک بیرون بیایند و باز با خشکی رودخانه روبه‌رو شوند، جمعیت آن‌ها از بین می‌رود.
ابراهیمی با بیان اینکه آسیب‌های بالقوه سیلابی شدن آب رودخانه، ورود این آب به تالاب گاوخونی است که بعدازآن آب را می‌بندند و آب درون تالاب تا خرداد و تیرماه باقی می‌ماند، ادامه داد: پرنده‌های وحشی در اوایل فصل بهار زادوولد دارند، با دیدن آب در تالاب فریب می‌خورند و اطراف آب لانه‌سازی می‌کنند. جوجه‌های این پرندگان خردادماه متولد می‌شوند که در این ماه اوج خشکی تالاب است و به دنبال آن تعداد زیادی از این جوجه‌ها از بین می‌روند.
این فعال محیط‌زیست خاطرنشان کرد: بر این اساس از هر زاویه‌ای به قطع و وصل کردن آب رودخانه نگاه کنیم اثرات مخرب زیادی بر روی حیات زیست مندان زاینده‌رود دارد.
وی بابیان اینکه پرندگان مهاجر با دیدن آب مهاجرت می‌کنند و اگر آبی نباشد و جایگزینی پیدا نکنند از بین می‌روند، افزود: وقتی آب به‌صورت سیلاب باز و بسته شود حتی به جمعیت حشرات هم آسیب وارد می‌کند.
مدیرعامل انجمن حفاظت پرندگان آوای بوم با بیان اینکه بسیاری از حشرات در زیرخاک خواب هستند و با سیلابی شدن جریان آب خاک جابه‌جا می‌شوند، افزود: این حشرات وقتی برای آب از خاک بیرون بیایند و باز با خشکی رودخانه روبه‌رو شوند، جمعیت آن‌ها از بین می‌رود.
ابراهیمی با بیان اینکه آسیب‌های بالقوه سیلابی شدن آب رودخانه، ورود این آب به تالاب گاوخونی است که بعدازآن آب را می‌بندند و آب درون تالاب تا خرداد و تیرماه باقی می‌ماند، ادامه داد: پرنده‌های وحشی در اوایل فصل بهار زادوولد دارند، با دیدن آب در تالاب فریب می‌خورند و اطراف آب لانه‌سازی می‌کنند. جوجه‌های این پرندگان خردادماه متولد می‌شوند که در این ماه اوج خشکی تالاب است و به دنبال آن تعداد زیادی از این جوجه‌ها از بین می‌روند.
این فعال محیط‌زیست خاطرنشان کرد: بر این اساس از هر زاویه‌ای به قطع و وصل کردن آب رودخانه نگاه کنیم اثرات مخرب زیادی بر روی حیات زیست مندان زاینده‌رود دارد.