بی‌توجهی تاکی؟! قسمت ۲۴۵۱
غفلت‌هایی که بخشیده نمی‌شوند
دلمان را به مدیریت‌های بحران که سال‌هاست کنگره خورده و لنگر انداخته‌اند و بعضی هم آن‌قدر بی‌تفاوت رفتار می‌کردند تا در لحظات بحران سیل در یکی از استان‌های شمالی عازم فرنگستان شوند! خوش نکنیم که آینده کلان‌شهری جون اصفهان با معضلات فراوانی ازجمله ترک‌خوردن گنبد مسجد سید و در حاشیه میراث‌فرهنگی فاقد متولی می‌تواند تأسف‌بارتر از امروز باشد.
دلمان را به مدیریت‌های بحران که سال‌هاست کنگره خورده و لنگر انداخته‌اند و بعضی هم آن‌قدر بی‌تفاوت رفتار می‌کردند تا در لحظات بحران سیل در یکی از استان‌های شمالی عازم فرنگستان شوند! خوش نکنیم که آینده کلان‌شهری جون اصفهان با معضلات فراوانی ازجمله ترک‌خوردن گنبد مسجد سید و در حاشیه میراث‌فرهنگی فاقد متولی می‌تواند تأسف‌بارتر از امروز باشد. نگاهی به تاریخچه تأسیس این پست در وزارت کشور همراه با هزینه‌های هنگفتی که با خود دارد بیندازیم و برانداز نماییم طی چند دهه اخیر که از عمر آن می‌گذرد نه‌تنها نتوانسته اندکی از چالش‌های پیاپی بکاهد؛ بلکه هر روز به عمق سیاه‌چاله معضلات افزوده شده است! که اگر مبنای تفکر در همه دستگاه‌ها جزیره‌ای و روزشمار است و کمتر به آینده و پیامدهای آن نگاه دقیق و عمیق می‌شود مدیریت شهری زمانی که با کمبود وسایل حمل‌ونقل عمومی برخورد می‌کند سوی قبرستان اسقاطی شرکت واحد نمی‌رود و گروهی را مأمور نمی‌کند تا با رنگ و لعاب‌دادن و بزک‌کردن این ابزارهای پیر و فرسوده موقتا چالش‌های پیش رو را حل‌وفصل و شاید به بحرانی برای آلوده‌تر کردن هوا تبدیل کنند! اگرچه میزان آن در این ایام بارها مرز قرمز را سپری کرده است! اما از تکرار مکرر این اتفاقات عبرت نمی‌گیرند تا قبل از چالش جدید در فکر چاره‌اندیشی باشند و بجای برگزاری انواع مراسم مختلف که اکثرا مشتری‌های خاص و محدود خود را دارد، زیرساخت‌ها را به‌روزرسانی کنند همچون شهردار تحمیلی پایتخت نباشند که از سر ناچاری و بجای پناه‌بردن به دانش‌بنیان‌ها دست‌به‌دامن چشم‌بادامی‌ها شده است! که دیگر هیچ نقطه از کشور فضا ظرفیت پذیرش این‌همه آلودگی را از هر نظر ندارد و کشور ناچار است کاری را که امروز می‌تواند با قیمت ارز موجود سامان بدهد به فردا محول نکند تا قیمت‌ها بخصوص در دامنه ارز نجومی و فشار تحریم‌ها مضاعف شود و مشکلات حاشیه‌ای نیز افزایش یابد. اگرچه همچنان می‌توان از دانش‌بنیان‌ها کمک فکری و از بخش خصوصی معجزه تولید گرفت به‌شرط اینکه چوب‌های نیم‌سوخته اقتصادی چون بورس و بانک لای چرخشان گذاشته نشود! که توجه به این‌گونه راهکارها می‌تواند قسمتی از مشکلات را حل کند و کمبودها را به نحو مطلوب به سامان برساند؛ بنابراین نیازی نیست شهرداران شال‌وکلاه چین و ماچین و پرهزینه کنند تا به‌عنوان نماینده ایران در اجلاس «کمربند و جاده» شرکت نمایند تا در حاشیه مذاکراتی هم برای عقد قراردادهایی به ارزش یک میلیارد و چهل میلیون دلار منعقد شود درحالی‌که ممکن است همین شرکت‌های داخلی با حضور جوانان پرشور دانش‌بنیان بتوانند نیازهای مدیران شهری را به‌صورت یکپارچه و از طریق سازمان شهرداری‌های وزارت کشور ارزان‌تر و مناسب‌تر تهیه نمایند. آنچه در این ابرقرارداد آمده است خرید هزار دستگاه اتوبوس دو کابین ۱۸ متری گازسوز، هزار دستگاه اتوبوس ۱۲ متری برقی، ده‌هزار دستگاه ون برقی و یک‌صد هزار دستگاه موتورسیکلت برقی موردنیاز است. حال‌آنکه چند واحد تولیدی در شهرستان‌های گلپایگان، زرین‌شهر و استان‌های آذربایجان غربی، شرقی، اراک و همچنین شهرهای دیگر تعطیل، نیمه‌تعطیل و یا با ظرفیت پایین‌تر از توان مشغول به کار هستند تا چراغی که به منزل رواست به‌سوی چین و ماچین برود! و شاید در بین راه با توقف‌هایی چون فاینانس خط‌آهن برقی اصفهان و جاده تهران شمال مواجه گردد و چند سالی متوقف شود تا در میانه راه قرارداد به شرکت و کشور دیگری بسته شود؛ زیرا هنوز گروهی همچنان خودشان را باور ندارند؟! برقی‌کردن حمل‌ونقل شهری یکی از آرزوهای دیرینه مردم است و البته فقط تهران نیست؛ بلکه کلان‌شهرهای دیگر ازجمله مشهد، تبریز، اصفهان و شیراز هم با آینده‌ای نگران‌کننده از آلودگی‌های مفرط روبرو هستند. از دیگر مزایای برقی‌سازی ناوگان حمل‌ونقل شهری با تغییر نوع انرژی در سیستم خودرو، موتورسیکلت و لوکوموتیوها، کاهش آلایندگی و بار هزینه‌های یارانه‌ای است تا زمینه صادرات سوخت‌های فصلی فراهم شود و این‌گونه ایجاد اشتغال و ارزآوری نماید. سید محمدمهدی میرزایی قمی، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوا، در خصوص تأثیر برقی‌سازی ناوگان حمل‌ونقل در کاهش آلودگی هوا می‌گوید: «هم‌اکنون، ۲۶ میلیون خودروی برقی در دنیا در حال تردد است. ۲/۷ میلیون ایستگاه شارژ برقی نیز در نقاط مختلف دنیا موجود است. این گزارش رشد خودروهای برقی را ۲۶ درصد نسبت به سال گذشته و ۵۵ درصد رشد ایستگاه‌های شارژ را نشان می‌دهد. علت اینکه دنیا به سراغ «برقی‌سازی ناوگان» رفته، کاهش آلودگی هواست، چراکه این روش یکی از اصولی‌ترین راهکارهای کاهش آلاینده‌هاست. حالا ده سال است که موضوع برقی‌سازی در کشور مطرح شده اما به جایی که باید نرسیده است. نمی‌توان متصور بود برقی‌سازی اگر در مقیاس کوچک اجرایی شود، اثری نخواهد داشت. تنها فایده برقی‌سازی ناوگان حمل‌ونقل هوای پاک نیست، بلکه در کنار کمک به برطرف‌کردن معضل آلودگی هوا به صرفه‌جویی در مصرف منابع هم کمک خواهد کرد. برای مثال با جایگزینی هر دستگاه تاکسی بنزینی فرسوده با تاکسی برقی، حدود ۷ هزار لیتر و با جایگزینی هر دستگاه تاکسی دوگانه‌سوز فرسوده با تاکسی برقی، حدود ۷۰ میلیون تومان صرفه‌جویی در مصرف سوخت را به دنبال دارد. به‌این‌ترتیب در طول ۱۲ سال عمر مفید هر دستگاه تاکسی فرسوده بنزینی که به تاکسی برقی تبدیل می‌شود، نزدیک به ۳ میلیارد تومان و هر دستگاه تاکسی فرسوده دوگانه‌سوز که به تاکسی برقی تبدیل می‌شود، ۸۴۰ میلیون تومان صرفه‌جویی می‌شود.» عبدالمطهر محمدخانی، سخنگوی شهرداری تهران هم ضمن تأیید بر حل این معضل گفته است: «در این راستا باید به تجربیات کشورهایی که در کنترل معضل آلودگی هوا اثرگذار بودند مراجعه کنیم. مثلاً شهری مانند پکن که از بزرگ‌ترین پایتخت‌های دنیاست در اواخر دهه ۹۰ میلادی یکی از آلوده‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شد، اما با ورود به هزاره جدید و اتخاذ تدابیری امروزه باوجوداینکه جمعیت بسیار بیشتری از تهران دارد، کیفیت هوای مناسب‌تری دارد.» قطعا مثل‌های ناب ایرانی در این جایگاه می‌تواند مؤثر باشد که ازجمله آن‌ها «من از بیگانگان هرگز ننالم/ که با من هرچه کرد آن آشنا کرد» زیرا این غفلت‌هاست که اکثرا باعث مصیبت‌های ناخواسته می‌شوند و بالطبع بخشیده نخواهند شد. ادامه دارد
