زنگ روشنگری وضعیت شهرک حمل و نقل کالای زرین شهر به صدا درآمد

پروژه شهرک حمل و نقل کالای زرین شهر، پروژه ای است که با گذشت 8 سال از آغاز و عقد قرارداد آن با بخش خصوصی خود به مثنوی هفتاد من مبدل شده که یک نیمه روشن و یک نیمه تاریک دارد و البته در نیمه روشن این قرارداد نیز بعضی مفاهیم با واژه‌های چند منظوره و قابل تفسیر و مبهم بیان گردیده که تنها ابهامات متعددی را برای شهروندان به همراه داشته است. حقیقتاً باید همه به این سئوال فکر کنیم که اگرقرارداد شهرک حمل و نقل زرین شهر توافقنامه ای خوب، مفید و ارزشمند است چرا باید دارای نیمه تاریکی باشد که برخی افراد تمایل به روشن شدن آن نداشته اند.آیا مگر غیر از این است که اطلاع‌رسانی یعنی همانگونه که موافقین یک طرح اجازه دارند ابعاد مثبت آن را بازگو کنند، منتقدین و آگاهان از موضوع نیز باید اجازه داشته باشند ابعاد منفی آن را بازگو و پیگیری کنند تا مردم با کنار هم قرار دادن این گفتگوها و پیگیری ها واقعیت را دریابند.

در این میان باید به این مهم نیز توجه داشت که دانستن حق مردم است و شهروندان زرین شهر نیز همانند دیگر مردم ایران زمین حق دارند بدانند شهرداری شهرشان به نمایندگی از سوی آنها ، ثروت و سرمایه های موجود شهر را در کجا، چگونه و با چه هدفی به کار گرفته است و اقدامات انجام شده از سوی مدیریت شهری چه تاثیری در سرنوشت امروز و فردای زندگی آنها دارد.
اما امروز زمانی است که با روشن شدن برخی انحرافات به وجود آمده در پروژه ی شهرک حمل و نقل زرین شهر برخی‌ها از سر مصلحت سکوت می کنند؛و شاید دیگر امروز زمانی است که دیگر دانستن حق مردم نیست.

امروز شهردار زرین شهر در مقابل برخی مخالفان ایستاده و پیگیری انحرافات به وجود آمده در پروژه شهرک حمل و نقل را در مراجع قضایی کلید زد. چرا که طی حدود 3 سال گذشته تا به امروز سرمایه گذار بخش خصوصی به دلایل مختلف حاضر نشده است رو در رو در مقابل میز مذاکره با کارشناسان مدیریت شهری زرین شهر بنشیند و تنها به قراردادی که به قرارداد ترکمن چای معروف شده است تکیه زده و این در حالی است که نسخه اصلی این قرارداد نیز در اختیار شهرداری زرین شهر قرار ندارد و این مسئله با آغاز مدیریت جواد جمالی به عنوان شهردار زرین شهر پیگیری شد که همچنان مفقود شدن این مثلا قرارداد مشارکت در هاله ای از ابهام قرار دارد.

اکنون چند سوال مطرح است که همچنان پاسخ این سوالات برای ما نیز در هاله ای از ابهام قرار دارد، آیا احقاق حق رانندگان لنجانی از صنعت بزرگ فولاد در این شهرستان تنها با راه اندازی شهرک حمل ونقل محقق خواهد شد و یا اینکه راه اندازی این شهرک تنها گره موجود در این حوزه را کورتر از گذشته خواهد کرد؟
و یا اینکه آیا پرداخت قدرالسهم بخش خصوصی خواسته ی اشتباهی است که از سوی مدیریت شهری زرین شهر در این پروژه مطرح می شود؟ چرا باید قراردادی مبهم به امضا برسد که امروز بخش خصوصی آن را پیراهن عثمان کرده و تنها به دنبال اجرایی شدن آن باشد؟
آیا مگر بجز این است که استفاده از ظرفیت بخش خصوصی در پروژه های مدیریت شهری کسب درآمدهای پایدار شهری است پس چگونه می شود هزینه هایی همچون احداث معابر شهرک، فضای سبز، نگهداری، تامین زیرساخت های لازم همچون آب، برق، گاز، فاضلاب و دیگر مسائل تنها به عهده شهرداری نهاده شود و بخش خصوصی تنها از آنها بهره ببرد؟

آیا برگزاری چندین جلسه با حضور اعضاء شورای اسلامی دور چهارم زرین شهر، شهردار زرین شهر و نماینده مردم لنجان در مجلس شورای اسلامی برای جمع بندی و رسیدن به گزینه های عادلانه برای اتمام پروژه خود گواه حرکت شهرداری و مسئولان ارشد شهرستان همچون محسن کوهکن نماینده مردم لنجان در مجلس شورای اسلامی برای رفع این مسائل به صورت کدخدا منشانه نیست؟چرا سرمایه گذار بخش خصوصی بی اعتنا به پیگیری ها و مذاکرات مسئولان ارشد شهرستان لنجان و ارائه چندین پیشنهاد مشارکت مدنی تنها به اجرایی شدن قرارداد ترکمن چای خود اصرار دارد؟
آیا انجام مذاکره رو در رو مدیران شهری زرین شهر و سرمایه گذار بخش خصوصی پروژه شهرک حمل و نقل زرین شهر آن هم با حضور مسئولان ارشد و اصحاب رسانه به معنای دانستن بسیاری از شبهات نیست آن هم دانستنی که حق مردم است؟

امروز هزاران سوال بی پاسخ در ذهن شهروندان زرین شهر در خصوص شهرک حمل نقل وجود دارد که پاسخ دادن آنها به ضرورتی مهم مبدل شده است و شاید یکی از گزینه های احقاق حق شهروندان و مدیریت شهری زرین در پیگیری این مسئله از سوی قوه قضائیه باشد که آن نیز کلید خورده است./