سرمایه‌هایی که بخار می‌شوند  

قدیمی‌ترها توصیه‌ای به فرزندان خود داشتند که در قالب این جمله منتقل می‌شد: «چو دخلت نیست خرج آهسته‌تر کن». این توصیه برای شرایط فعلی کشور ما بسیار کاربردی و حیاتی است. در بسیاری از زمینه‌ها شاهد هدررفت منابع گوناگون هستیم و همین موضوع سبب تحمیل هزینه‌های سرسام‌آور برای اداره کشور می‌شود. در یک نمونه کوچک طرح کهاب شرکت نفت که «کاهش، هدایت، انتقال و بازیافت بخار بنزین» را اجرا می‌کند، تنها در انبار شهید منتظری اصفهان تاکنون000/000/4 لیتر بنزین را به‌جای بخارشدن به چرخه مصرف بازگردانده است. در یک محاسبه ساده این حجم بنزین بر اساس قیمت کشورهای همسایه تا 800 میلیون دلار ارزش دارد. با چنین پولی که حدود 40 همت است، می‌توان ده‌ها پروژه زیربنایی استان را به‌سرعت به پایان رساند و چرخه اقتصادی را با سرعت و بازدهی بیشتری به چرخش درآورد. مشابه همین شرایط در میزان مصرف سوخت خودروهای موجود در کشور دیده می‌شود. مصرف بالای موتور این خودروها سبب شده میزان مصرف بنزین در ایران از سرانه بسیاری از کشورها بالاتر باشد. تاحدی‌که در بسیاری موارد واردات بنزین جزو نیازهای فوری کشور قرار گرفته است.

مثال‌های فراوانی ازاین‌دست دیده می‌شود که افزایش مصرف انرژی در ساخت‌وسازهای غیراستاندارد، دورریز فراوان محصولات کشاورزی در مراحل مختلف تولید تا مصرف، گستردگی بحران خوردگی سازه‌های فلزی در سراسر کشور و حتی کندی ناشی از ضعف و مشکلات سامانه‌های مخابراتی و کیفیت ارتباطات اینترنتی از آن جمله هستند. به همین دلیل در کنار فرصت‌سوزی برای ده‌ها فرصت جذب سرمایه، کشور ما با موارد متعددی از اتلاف منابع روبرو است که توان کشور را کاهش می‌دهد. برای رویارویی با این شرایط، بهترین کار میدان دادن به بخش خصوصی برای سرمایه‌گذاری افزایش بهره‌وری در زمینه‌های گفته شده و بازگشت سرمایه از محل هزینه‌های صرفه‌جویی شده بر اثر بالارفتن راندمان است. با این شیوه در کنار منافع اقتصادی، مزایای زیست‌محیطی، انسانی و کیفیت زیست شهروندی به کشور و مردم باز می‌گردد. عقل و تدبیر حکم می‌کند که پیش از رسیدن به مرحله بحران و اجبار که مولفه زمان موردنیاز برای اجرا را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد، برای تغییر شرایط فعلی اقدام جدی آغاز شود. پیش از آنکه سرمایه‌های ارزشمند کشور بخار شوند.