ریل‌گذاری وعده‌ها
در روزهای گذشته و در مراسم پایان حفاری خط ۲ مترو و خروج تی بی‌ام پروژه قطار شهری اصفهان در ایستگاه آمادگاه، زمان بهره‌برداری از جبهه شمالی این خط آنهم به صورت آزمایشی به تابستان سال آینده موکول شد.
در روزهای گذشته و در مراسم پایان حفاری خط ۲ مترو و خروج تی بی‌ام پروژه قطار شهری اصفهان در ایستگاه آمادگاه، زمان بهره‌برداری از جبهه شمالی این خط آنهم به صورت آزمایشی به تابستان سال آینده موکول شد.
روز گذشته نیز در نشست رئیس شورای اسلامی شهر درباره چرایی تأخیر در برخی وعده‌ها بخصوص در خصوص مترو سوال کردیم. پروژه‌ای که هشت سال از آغاز آن می‌گذرد، اما آنچه طی این سال‌ها بیشتر از پیشرفت پروژه به چشم آمده، تأخیرهای پیاپی و وعده‌های محقق‌نشده مسئولان شهری در ادوار مختلف است.
هر بار که به موعد اعلام‌شده برای بهره‌برداری نزدیک می‌شویم، صحبت از «کمبود بودجه» به میان می‌آید و افتتاح این پروژه حیاتی برای شهر و مردم اصفهان، باز هم به تعویق می‌افتد. اگر توسعه متروی اصفهان را با دو کلانشهر دیگر یعنی تهران و مشهد مقایسه کنیم به وضوح در می‌یابیم با اینکه اصفهان زودتر دراین مسیر قدم برداشته اما درسه دهه گذشته در توسعه این بخش عقب مانده است. در حالی که تاکنون تهران 7 خط قطار شهری خود را راه‌اندازی کرده است و در مشهد شاهد راه‌اندازی دو خط و بهره‌برداری از دو خط دیگر تا پایان سال 1404 هستیم؛ اصفهان هنوز در خط دو مترو خود مانده است.
پس از اتمام سال 1402 یعنی زمان وعده داده شده برای اتمام پروژه خط دو، مسئولان شهری خبر از بهره‌برداری چهار ایستگاه آن تا پایان سال 1403 دادند. حالا با پایان مجدد این فرصت و نزدیک شدن به سال جدید، بار دیگر همان سناریوی آشنا تکرار شده است و افتتاح ایستگاه‌های این خط مشروط به تأمین بودجه به تابستان ۱۴۰۴ موکول شد. اما آیا این وعده جدید نیز سرنوشتی مشابه وعده‌های پیشین پیدا خواهد کرد؟رئیس شورای شهر اصفهان در نشست خود عدم تأمین سهم دولت را علت تأخیر در این پروژه مطرح کرد. موضوعی که بارها و بارها از سوی مسئولان شهری مطرح شده، اما نتیجه‌ای جز ادامه بلاتکلیفی برای مردم نداشته است.
طولانی شدن زمان اجرای پروژه قطار شهری نه‌تنها سبب افزایش هزینه‌های اجرایی می‌شود، بلکه مشکلاتی نظیر اختلال در ترافیک شهری، آلودگی هوا و از دست رفتن اعتماد عمومی را در پی دارد. مردم اصفهان که سال‌ها چشم‌انتظار بهره‌برداری از خط دوم مترو هستند، دیگر نمی‌توانند وعده‌های تکراری و مشروط به تأمین بودجه را بپذیرند.
از سوی دیگر دولت هم باید تأمین بودجه مترو اصفهان را با همان نگاه به پایتخت در اولویت قرار دهد تا بیش از این در گل نبود اعتبار نماند. حال سؤال اینجاست: آیا تابستان ۱۴۰۴، ایستگاه پایانی این تعویق‌های مداوم خواهد بود و ریل‌گذاری وعده‌ها به پایان خود می‌رسد یا اینکه مردم اصفهان باید همچنان در انتظار مترویی بمانند که گویا قرار نیست به این زودی‌ها از ایستگاه وعده‌ها عبور کند؟
