تردد با حمل‌ونقل عمومی به شرط حضور خبرنگاران!
روز گذشته یکی از مسئولان شهری اصفهان اظهارنظر عجیبی در مورداستفاده مسئولان از حمل‌ونقل عمومی داشت و بیان کرده بود: «قبول دارم که مدیران باید به‌صورت عادی بدون همراهی افراد از تاکسی، اتوبوس یا مترو استفاده کنند تا بهتر بتوانند مشکلات را رصد کنند، اما اگر این‌گونه باشد، خبرنگاران آگاه نمی‌شوند که مدیران از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده کرده‌اند و باز هم این سؤال در ذهن آن‌ها است که چرا مدیران شهری با اتوبوس به محل کار نمی‌روند؟»
روز گذشته یکی از مسئولان شهری اصفهان اظهارنظر عجیبی در مورداستفاده مسئولان از حمل‌ونقل عمومی داشت و بیان کرده بود: «قبول دارم که مدیران باید به‌صورت عادی بدون همراهی افراد از تاکسی، اتوبوس یا مترو استفاده کنند تا بهتر بتوانند مشکلات را رصد کنند، اما اگر این‌گونه باشد، خبرنگاران آگاه نمی‌شوند که مدیران از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده کرده‌اند و باز هم این سؤال در ذهن آن‌ها است که چرا مدیران شهری با اتوبوس به محل کار نمی‌روند؟»
پیش از بیان هر مطلبی نخست باید اشاره داشت که این تنها بخشی از اظهارنظر این مقام مسئول بوده و او مطالب دیگری نیز در مورد توسعه حمل‌ونقل عمومی در ادارات بیان داشته است؛ اما پیش از بررسی اصل این موضوع که عملکرد مدیران شهری در همراهی مردم از استفاده حمل‌ونقل عمومی باید چگونه باشد، بیان چنین اظهارنظری از یک مقام مسئول قابل‌چشم‌پوشی نیست. چراکه نه‌تنها مدت مدیدی است کوچکترین اقدامات مدیران شهری در دوره‌های مختلف به‌صورت گسترده‌ای اطلاع‌رسانی شده و خواهد شد، بلکه مسائلی که به فرهنگ‌سازی و همسو شدن مسئولان با مردم مربوط باشد جلوه‌ای دو چندان نیز پیدا خواهد کرد.
اما نکته اینجاست که اگر در نظر بگیریم این مسئله اطلاع‌رسانی نشده و خبرنگاران هم از آن باخبر نشوند باز هم دلیلی بر عدم انجام آن نیست. چراکه دست‌کم اطرافیان و کارکنان نزدیک به مقامات از اینکه مسئولی بدون خودروی شخصی و با استفاده از حمل‌ونقل عمومی تردد می‌کند بزودی اطلاع پیدا کرده و دست‌کم در میان آن‌ها فرهنگ‌سازی می‌شود. از سوی دیگر دیری نمی‌پاید که این سوژه به گوش رسانه‌ها رسیده و با تهیه گزارش‌هایی از آن، نسبت به چنین فرهنگ‌سازی اقدام خواهند کرد؛ بنابراین علی‌رغم پیشنهادهای سازنده‌ای که این مقام مسئول در مورد کاهش استفاده از خودروهای ادارات برای کارکنان مطرح کرده و به استفاده از حمل‌ونقل عمومی در مواقعی که ضرورت یا شرایط خاص وجود ندارد، اشاره داشته است اما به نظر می‌رسد این‌ها همه در حد کلام است و هرگز به مرحله اجرا نمی‌رسد. چنانچه اگر به واقع قرار بود این حرکت چه به‌صورت نمادین و چه غیر نمادین از سوی مسئولان انجام شود، این امکان نیز فراهم می‌شد که تأکید برخی مردم در استفاده از خودروهای تک‌سرنشین تا حدود زیادی کاهش یابد و فرهنگ‌سازی استفاده از حمل‌ونقل عمومی تنها با به میدان آمدن مسئولان به‌سادگی فراهم شود. شکی نیست عادی‌سازی تردد مسئولان با استفاده از حمل‌ونقل عمومی تا چه میزان از تولیدات رسانه‌ای کارآمدتر و تاثیرگزارتر بوده و البته که هزینه و بودجه بسیار کمتری هم نیاز خواهد داشت. خالی از لطف نیست اگر دوچرخه‌سواری مهدی جمالی نژاد، شهردار دوره‌های قبلی اصفهان را در سایه طرح سه‌شنبه‌های بدون خودرو به خاطر بیاوریم که اگرچه به‌زعم برخی منتقدان حرکتی نمادین به شمار رفت اما از سوی دیگر، انعکاس خوبی در میان رسانه‌ها داشت و مردم را تا حدود زیادی به استفاده از دوچرخه ترغیب کرد. طبیعتا هر دوره‌ای از مدیریت شهری در زمینه رفع معضلات حمل‌ونقل عمومی راهکارهای مخصوص به خود را داشته و بخش بزرگی از بودجه خود را نسبت به توسعه آن اختصاص می‌دهد که در این دوره از مدیریت شهر اصفهان نیز شاهد توجه ویژه به این مسئله بوده‌ایم؛ افزایش تعداد اتوبوس‌ها و تلاش برای تکمیل خط دو مترو نیز گواه بر این ادعاست. منتها ترغیب مردم به استفاده از حمل‌ونقل عمومی بویژه تک‌سرنشینان که سهم قابل‌توجهی در آلودگی شهر ایفا می‌کنند به این راحتی‌ها ممکن نیست؛ بنابراین شاید بد نباشد که برای افزودن به صف دوستداران مترو و اتوبوس، مدیران و مسئولان شهری قدم‌های نخست را بردارند. کما اینکه سهم بزرگی در تردد با خودرو غیرعمومی را داشته و بخشی از همین شهر با هوای آلوده‌اش را داشته و به سهم خود می‌توانند در کاهش آلودگی هوا تأثیر داشته باشند، فارغ از اینکه خبرنگاران از این اقدام مطلع شوند یا خیر...
